สวัสดีค่ะ คือเราอายุ 24 จะ 25 เป็นคนที่ใช้ชีวิตในกรอบที่พ่อกับแม่วางไว้ให้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน คณะ/มหาลัย หรือที่ทำงาน เราต้องเข้าตามที่เค้าเลือกให้เสมอ ไปไหนมาไหนแม่ก็จะให้พ่อไปส่งค่ะ หรือไม่ก็เป็นพี่ที่ดูแลบ้านไปส่งแทนให้ เราแทบไม่เคยไปไหนมาไหนเองเลย แล้วไปแต่ละทีก็ต้องบอกรายละเอียดแม่ไว้ตลอดว่าทำอะไร ที่ไหน กับใคร กลับเมื่อไร เราใช้ชีวิตแบบนี้มา 20 กว่าปี ไม่ใช่ไม่มีอิสระนะคะ เราไปไหนมาไหนได้ปกติเลย แต่ต้องบอกเค้าให้ละเอียดๆ เค้าเป็นห่วงมากค่ะ คงเพราะเราเป็นลูกสาวคนเดียวด้วย

จนกระทั่งเมื่อ 2 ปีก่อนเราได้เจอกับคนนึงบนทวิตเตอร์ค่ะ ตอนแรกก็คุยกันแบบพี่น้อง ไปๆมาๆมันเกิดเป็นความรู้สึก เลยตกลงคบกันค่ะ มาวันนี้เราคบกันมา 2 ปีแล้ว แต่ที่บ้านยังไม่รู้ แล้วเราเป็นคนที่ปกติจะคุยกับแม่ได้ทุกเรื่อง ไม่สบายใจเลยที่ต้องมาโกหกหรือบอกความจริงแค่บางส่วนเวลาจะไปเที่ยวกับแฟน เราอยากบอกที่บ้านค่ะ แฟนเราเค้าก็อยากรู้จักที่บ้านเรา ถึงเค้าจะก็ไม่เคยเร่งรัด แต่เราก็ดูออกว่าเค้าน้อยใจเรื่องนี้อยู่ (2 ปีมานี้เจอกันนับครั้งได้เลย เพราะเริ่มรู้จักกันในเน็ตด้วย ช่วงปีแรกเราไม่กล้าไปเจอเลยค่ะ แต่พอเริ่มเจอกัน เราก็จะอ้างชื่อเพื่อนตลอด แถมไม่เคยไปค้างคืนที่ไหนกันเลย ทั้งที่วางทริปไว้เยอะมาก เราอยากใช้ชีวิตแฟนปกติกับเค้าสักที ไม่ใช่ไปไหนมาไหนก็ต้องอ้างชื่อคนอื่น เราเหนื่อยที่จะต้องโกหกที่บ้าน)

เราควรเริ่มบอกยังไงดีคะ เพราะ
1. แฟนเราเป็นทอม
2. อายุเยอะกว่าเรา 20 ปี
3. แฟนเราเปิดร้านกาแฟเล็กๆ เค้าบอกตลอดว่ามันไม่ได้มั่นคงนะ กลัวที่บ้านเราไม่โอเค แต่เค้าจะพยายามทำให้ดีที่สุด

ซึ่งเงื่อนไขทั้งหมด เราโอเคค่ะ เรามีความสุขที่ได้อยู่กับเค้า ช่วงปีที่ผ่านมาเรามีปัญหาสุขภาพหลายอย่างมาก เค้าก็คอยอยู่ข้างเราตลอด เป็นกำลังใจสำคัญของเราเลย แต่เรากลัวที่บ้านไม่ยอมรับแฟนเรา พ่อเรารับราชการด้วย ค่อนข้างดุเลยค่ะ แต่แม่เราใจดีนะ แค่เป็นห่วงเรามากไปหน่อย แต่ก็เข้าใจได้ค่ะ เราใช้ชีวิตแบบเด็กน้อยไม่มีปากมีเสียงมาตลอด ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับเค้ายังไงดีเลยค่ะ