ยาวหน่อยนะคะ 
เรากับแฟนคบกันมา 8 ปีอยู่ด้วยกันมา 5-6 ปีแล้ว
บ้านที่อยู่ด้วยกันเป็นบ้านของแม่แฟนที่เขาสร้างไว้
คือก่อนหน้านี้แฟนเราถูกเลี้ยงมาโดยตากับยายที่ตจว. (พ่อแม่แฟนแยกทางกัน) แล้วพอขึ้น ม.3 แม่แฟนก็พาย้ายมาเรียนที่นี้
 (เรากับแฟนรู้จักกันมาตั้งแต่ ม.3 เพราะเรียนที่เดียวกัน ปีเดียวกัน เป็นเพื่อนกันมา) 
แฟนมาอยู่กับแม่ไม่ทันถึงปี แม่เขาก็ไปอยู่กับแฟนใหม่เขาที่จังหวัดอื่น แล้วแฟนเราก็อยู่คนเดียว แบบตัวคนเดียวตั้งแต่นั้น 
นานๆทีแม่จะมาเยี่ยมปีละ 2-3 ครั้งบ้าง
ช่วงที่แฟนเราอยู่คนเดียว แฟนเราเรียนต่อ ปวช. แม่เขาก็ส่งเงินมาให้ ส่งมาเดือนละไม่กี่พัน 
แฟนเราก็ไปหางานเสริมทำ ส-อา. และทุกช่วงปิดเทอม ใครจ้างทำอะไรไปหมด ตั้งแต่ปวช. ยันจบ ปวส.
 พอแฟนเราเรียนจบ แฟนเราก็ส่งค่าบ้านให้แม่เลย

เราอยู่กินกับแฟนมาตั้งแต่ช่วงที่เราเรียนมหาลัยเลย(อยู่หอเรา) 
พอเราเรียนจบก็ย้ายข้าวของเข้ามาอยู่บ้านแฟนแบบเป็นเรื่องเป็นราว อยู่บ้านกันสองคนมาเป็นปีๆ
 (เรากับแฟนอายุ 24 แม่แฟนอายุ 42)

อยู่ๆแม่เขาก็กลับมา เราก็คิดว่า กลับมาเยี่ยมไม่กี่วันแต่ไม่ใช่ เขาลาออกมาจากงานประจำเขาเพราะเขาป่วยแล้วมารักษาตัว
 ซึ่งเขามาอยู่นี้เขาก็ไปขายของแล้วทุกสิ้นเดือนเขาก็จะกลับไปหาแฟนเขาตลอด แต่หลังๆเขาไม่กลับไปแถมให้มาเยี่ยมที่นี้ แฟนเรายิ่งไม่ชอบไปอีก

ซึ่งเราก็ไม่ได้อะไรเพราะต่างคนต่างอยู่ แทบไม่คุยอะไรกันเลย หรือบางทีแม่เขาอยากเล่าหรือคุยอะไรกับแฟน แฟนเราก็ไม่อยากคุย
 บางทีก็ขำแห้งใส่บ้าง เออ ออไปแค่นี้ แล้วเวลาแฟนคุยกับแม่ จะเหมือนคนละคนกับอยู่กับเราเลย เวลาคุยกับแม่จะใช้น้ำเสียงแบบห้วนๆมาก
ซึ่งแม่เขาเคยพูดว่า เดี๊ยวเขาก็จะกลับไปอยู่กับแฟนเขาสักเดือน แล้วตะกลับไปอยู่บ้านเกิด
จนผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้ว ที่แม่เขายังมาอยู่แบบนี้

จนสุดท้ายแล้ว เรากับแฟนรู้สึกอึดอัดกับการอยู่แบบนี้ เลยออกมาซื้อบ้านใหม่กัน
(แฟนไม่มีความผูกพัน หรืออะไรใดๆกับแม่เลย)
เราแค่อยากอยู่แบบส่วนตัวสองคน (แฟนเราเป็นคนคิดนะว่าอยากซื้อบ้านใหม่)
เริ่มจะสร้างครอบครัวตัวเอง 
ซึ่งสุดท้ายแล้ว เราได้ซื้อบ้านและบ้านหลังใหม่นี้
 แม่แฟนก็มาอยู่ด้วยอีก (เขาบอกกับแฟนเราว่า แล้วจะให้แม่อยู่บ้านหลังนั่นคนเดียวหรอ แม่อยู่ไม่ไดหรอก)
คืออุส่าซื้อบ้านหนีแล้ว น่าจะรู้แล้วนะ ว่าลูกอยากสร้างครอบครัวกันสองคน

เรากับแฟนยิ่งรู้สึกอึดอัดมากๆ ซึ่งแฟนเราก็รู้สึกแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะ เขาคือแม่!!
เราอคติกับแม่แฟนมากๆ จนมองหน้าแม่เขาไม่ได้เลย
ในใจเราคิดว่า คุณจะกลับมาเพื่ออะไร ในวันที่ลูกชายคุณต้องการคุณ คุณไปอยู่กับแฟนใหม่คุณ 
แล้ววันนี้วันที่ลูกชายคุณมีงาน มีเงิน พร้อมจะสร้างครอบครัวกับเรา คุณกลับมาทำไม
อยากกลับมาอยู่กับลูกหรอ แล้วก่อนหน้านั้นละ คุณไปอยู่ไหน กลับมาทำไมตอนนี้
เราพยายามคิดบวกแล้วนะ คิดว่า แม่เขาก้ไปหางาน หาเงินส่งลูกเรียนแหละ 
แต่สุดท้าย ตอนนี้มันคือผลลัพที่ได้ คือ ลูกชายคุณไม่ได้ต้องการที่จะอยู่กับคุณ คุณก็ต้องยอมรับให้ได้

แฟนเราถามแม่นะ ว่าจะยังไง จะอยู่หรือจะกลับบ้านเกิด จะไปอยู่กับแฟนแม่ จะให้แฟนแม่มาอยู่ หรือยังไงต่อ
แม่แฟนตอบว่า ไม่รู้ แม่ยังไมรู้ ไม่รู้เลน จนไม่ถามแล้วเพราะสุดท้ายคงได้คำตอบเดิม

ความรู้สึกเราตอนนี้คือ
-เขามาอยู่เพื่ออะไร ต้องการอะไร ?
-แล้วแฟนที่อยู่ด้วยละ ? ทำไมถึงไม่อยู่ด้วยกัน ทำไมไม่ดูแลกันละ ?
-อยากกลับมาให้ลูกดูแลหรอ ?

อันนี้แค่ความรู้สึกที่อึดอัดข้างในบางส่วน มีอีกหลายๆอย่าง
ยังมีเรื่องความเป็นอยู่รวมถึงเรื่องเงินๆทองๆอีก

คือเราจะทำยังไงให้แม่เขาคิดได้ ?
ถ้าให้บอกตรงๆว่า ไม่อยากให้แม่อยู่ด้วยคงจะทำร้ายเขาเกินไปไหม ?
หรือควรคุยกับเขาว่ายังไงดี ?

หรือสุดท้ายแล้วเราเองที่งี่เง่า และเห็นแก่ตัวเอง ?