ผมทำงานในห้องแล็บครับ
ก็จะมีผมคนเดียวที่เป็นผู้ชาย อยู่กับพี่ผู้หญิงอีก 2 คน ผมเด็กสุด
แต่อายุก็ไม่ได้ห่างกันมากครับ ห่างกันไม่เกิน 5 ปี
งานของพวกพี่ทั้ง 2 เค้า ค่อนข้างจะต้องสลับอุปกรณ์กันใช้ครับ
ในขณะที่งานผมแทบไม่ใช้อะไรร่วมกัน และผมจะอยู่อีกห้องนึงคนเดียวเป็นหลัก
ส่วนพวกพี่เค้าก็ แทบจะตัวติดกัน
พี่ๆ นิสัยดีนะครับ เฟรนด์ลี่ ไม่โอเคอะไรก็คือบอกกันตรงๆ ซึ่งผมชอบมาก
เป็นการทำงานด้วยกันที่สนุกสนานเฮฮา ถ้าใครทำไม่ทัน คนอื่นก็พร้อมยื่นมือช่วยแบบไม่ต้องร้องขอ แต่เราจะคอยถามอยู่แล้วว่าเหลืออะไรบ้าง
เอาตรงๆก็ รู้สึกว้าเหว่อยู่ลึกๆ เพราะผมก็อยากได้เพื่อนร่วมงานผู้ชาย คือมันก็ อยากได้หยอกล้อเล่นสนุกสนานกันประสาผู้ชายบ้าง อยากได้คุยในเรื่องผู้ชาย ในบางที
แต่ความเหงาเดียวดายนี้ก็ถูกกลืนกินไปครับ เพราะเวลาอยู่กับพี่ๆ หลายๆช่วงเวลา มันเป็นโมเมนต์ที่ดีจริงๆ ดีแบบผมสนุกไปด้วยมากๆ
แต่แล้ว ก็มีประเด็นนึงครับ
คือวันก่อนผมเผลอตื่นสาย แถมสายแบบ สายไปชั่วโมงกว่า ผมก็แชทบอกหัวหน้าฝรั่ง หัวหน้าโอเค และมายกนิ้วให้เลยด้วย ชมว่าดีมากที่กล้าสารภาพ แต่ก็พยายามอย่าให้เกิดอีกนะ
แต่ก่อนจะออกจากบ้าน คุยกับครอบครัวนิดหน่อย พ่อถามขึ้นมาว่าแล้วบอกเพื่อนร่วมงานยัง บอกยังไง
พอทางบ้านรู้ว่าแชท ติดต่อผ่านแอพแชทของที่ทำงาน (Google chat) อย่างเดียว ไม่มีช่องทางอื่นในการติดต่อ พี่ชายก็ว่า mung บ้าปะ ทำงานประสาอะไรวะ จะเดือนนึงแล้ว ไม่มีเบอร์ใครเลย ไลน์ก็ไม่มี
ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะในส่วนไลน์ เพราะมองว่าเออมันพื้นที่ส่วนตัวอะ
มี Google chat แล้วก็ ไม่เห็นจะต่างกันซะหน่อย
แต่เบอร์อะ ลืมคิดไปเพราะมันก็สำคัญนะ เผื่อมีเรื่องด่วน
วันหนึ่งผมเลยเอ่ยปาก "เออพี่ ถ้ามีเรื่องด่วน เราจะโทรกันมั้ย ผมขอเบอร์พวกพี่ไว้หน่อยได้มั้ย ?"
พี่ 1 ตอบ อุ๊ย มีผู้ชายมาขอเบอร์อะ ให้ดีมั้ยเนี่ย
พี่ 2 ตอบ เออ เขินเลยนะ ไม่ให้ได้ป้ะ
แล้วก็จบกันไปครับ
มีพี่คนนึง (พี่ 3 แล้วกัน) มาถามว่ามีกลุ่มแชทกันส่วนตัว 3 คนมั้ย แล้วพี่ 3 ก็แปลกใจว่าเอ้าทำไมไม่มี
แล้วพี่ 1 กับพี่ 2 คนก็บอกให้ผมสร้างกลุ่มเลย แต่สุดท้ายสร้างแล้วก็ร้าง แชทหนักขวามาก..
ผมชวนคุยแต่พวกพี่ๆเค้าพิมพ์ตอบกลับกันแบบนับตัวอักษรได้เลย
ต่อมาไม่นาน พี่ 1 ลงไปทำธุระข้างล่าง แล้วคอลไลน์ฝากงานกับพี่ 2 ครับ
ผมก็เลยถามตรงๆ เอ้าพวกพี่มีไลน์กันหรอ พี่ 2 ตอบ เออใช่ เคยให้กันไว้ ถึงเข้าใจ อ้อจริงๆแอบมีไลน์คุยกันนี่เอง
ลืมบอกว่า พี่ 2 ก็ยังไม่ผ่านโปรครับ ประสบการณ์ที่นี่ต่างกับผมไม่ถึงเดือน
ผมเลยขอไลน์พี่เค้า แล้วก็เงียบไม่ได้มา
ล่าสุดผมลองใจพี่ 2 ผมทักไปใน Google chat บอก เออพี่ครับๆ เรามาแลกไอจีกันมั้ย
คือ ไอจีมันก็ ค่อนข้างสาธารณะนะ มากกว่าเฟส มากกว่าไลน์มากๆ
ไอจีเป็นแค่เหมือน พื้นที่ลงไลฟ์สไตล์เรา ไม่มีความเห็นส่วนตัว แนวคิดที่เซนซีทีฟ (ส่วนใหญ่นะ) ก็มองว่าคงไม่มีปัญหา
แต่ผ่านมา 24 ชั่วโมงพี่เค้ายังไม่อ่านเลยด้วยซ้ำ ผมเลยยกเลิกไปแล้ว
มีอีกประเด็นนึงคือ มีช่วงนึงที่พี่ 1 ติดโควิดเลยกักตัว แล้วก็คอลไลน์ฝากงานกับพี่ 2 ครับ
เห็นคอลกันเรื่อยๆ และอัพเดทสถานการณ์เจ็บป่วยบ้าง
ผมเองก็เป็นห่วงพี่เค้า กลัวจะดาวน์ เลยส่ง Google chat ไปคอยให้กำลังใจ แต่พี่คือไม่อ่านเลย
ตอนเย็นผมเลยโวยไปทีว่าน้อยใจนะ คนอุตส่าห์เป็นห่วง
พี่เค้าก็เลยมาตอบแค่ว่า พี่ยุ่งๆ ไม่ว่าง แค่นั้นเองอะ
แต่ ไม่มีประเด็นเรื่องแอบชอบอะไรนะ ผมไม่ได้มีใจให้ใครเลยซักคน
แต่ผมน้อยใจ ทำไมพวกพี่เค้าดูไม่ค่อยอยากจะคุยกับผมเลย..
ปล. แก้ให้อธิบายสละสลวยและเห็นภาพขึ้น
ผมรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเพื่อนร่วมงานมากไปไหมครับ แต่ผมเองก็ไม่ค่อยโอเคเลยที่พวกเค้าจะปิดข้อมูลอะไรกันขนาดนั้น
ก็จะมีผมคนเดียวที่เป็นผู้ชาย อยู่กับพี่ผู้หญิงอีก 2 คน ผมเด็กสุด
แต่อายุก็ไม่ได้ห่างกันมากครับ ห่างกันไม่เกิน 5 ปี
งานของพวกพี่ทั้ง 2 เค้า ค่อนข้างจะต้องสลับอุปกรณ์กันใช้ครับ
ในขณะที่งานผมแทบไม่ใช้อะไรร่วมกัน และผมจะอยู่อีกห้องนึงคนเดียวเป็นหลัก
ส่วนพวกพี่เค้าก็ แทบจะตัวติดกัน
พี่ๆ นิสัยดีนะครับ เฟรนด์ลี่ ไม่โอเคอะไรก็คือบอกกันตรงๆ ซึ่งผมชอบมาก
เป็นการทำงานด้วยกันที่สนุกสนานเฮฮา ถ้าใครทำไม่ทัน คนอื่นก็พร้อมยื่นมือช่วยแบบไม่ต้องร้องขอ แต่เราจะคอยถามอยู่แล้วว่าเหลืออะไรบ้าง
เอาตรงๆก็ รู้สึกว้าเหว่อยู่ลึกๆ เพราะผมก็อยากได้เพื่อนร่วมงานผู้ชาย คือมันก็ อยากได้หยอกล้อเล่นสนุกสนานกันประสาผู้ชายบ้าง อยากได้คุยในเรื่องผู้ชาย ในบางที
แต่ความเหงาเดียวดายนี้ก็ถูกกลืนกินไปครับ เพราะเวลาอยู่กับพี่ๆ หลายๆช่วงเวลา มันเป็นโมเมนต์ที่ดีจริงๆ ดีแบบผมสนุกไปด้วยมากๆ
แต่แล้ว ก็มีประเด็นนึงครับ
คือวันก่อนผมเผลอตื่นสาย แถมสายแบบ สายไปชั่วโมงกว่า ผมก็แชทบอกหัวหน้าฝรั่ง หัวหน้าโอเค และมายกนิ้วให้เลยด้วย ชมว่าดีมากที่กล้าสารภาพ แต่ก็พยายามอย่าให้เกิดอีกนะ
แต่ก่อนจะออกจากบ้าน คุยกับครอบครัวนิดหน่อย พ่อถามขึ้นมาว่าแล้วบอกเพื่อนร่วมงานยัง บอกยังไง
พอทางบ้านรู้ว่าแชท ติดต่อผ่านแอพแชทของที่ทำงาน (Google chat) อย่างเดียว ไม่มีช่องทางอื่นในการติดต่อ พี่ชายก็ว่า mung บ้าปะ ทำงานประสาอะไรวะ จะเดือนนึงแล้ว ไม่มีเบอร์ใครเลย ไลน์ก็ไม่มี
ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะในส่วนไลน์ เพราะมองว่าเออมันพื้นที่ส่วนตัวอะ
มี Google chat แล้วก็ ไม่เห็นจะต่างกันซะหน่อย
แต่เบอร์อะ ลืมคิดไปเพราะมันก็สำคัญนะ เผื่อมีเรื่องด่วน
วันหนึ่งผมเลยเอ่ยปาก "เออพี่ ถ้ามีเรื่องด่วน เราจะโทรกันมั้ย ผมขอเบอร์พวกพี่ไว้หน่อยได้มั้ย ?"
พี่ 1 ตอบ อุ๊ย มีผู้ชายมาขอเบอร์อะ ให้ดีมั้ยเนี่ย
พี่ 2 ตอบ เออ เขินเลยนะ ไม่ให้ได้ป้ะ
แล้วก็จบกันไปครับ
มีพี่คนนึง (พี่ 3 แล้วกัน) มาถามว่ามีกลุ่มแชทกันส่วนตัว 3 คนมั้ย แล้วพี่ 3 ก็แปลกใจว่าเอ้าทำไมไม่มี
แล้วพี่ 1 กับพี่ 2 คนก็บอกให้ผมสร้างกลุ่มเลย แต่สุดท้ายสร้างแล้วก็ร้าง แชทหนักขวามาก..
ผมชวนคุยแต่พวกพี่ๆเค้าพิมพ์ตอบกลับกันแบบนับตัวอักษรได้เลย
ต่อมาไม่นาน พี่ 1 ลงไปทำธุระข้างล่าง แล้วคอลไลน์ฝากงานกับพี่ 2 ครับ
ผมก็เลยถามตรงๆ เอ้าพวกพี่มีไลน์กันหรอ พี่ 2 ตอบ เออใช่ เคยให้กันไว้ ถึงเข้าใจ อ้อจริงๆแอบมีไลน์คุยกันนี่เอง
ลืมบอกว่า พี่ 2 ก็ยังไม่ผ่านโปรครับ ประสบการณ์ที่นี่ต่างกับผมไม่ถึงเดือน
ผมเลยขอไลน์พี่เค้า แล้วก็เงียบไม่ได้มา
ล่าสุดผมลองใจพี่ 2 ผมทักไปใน Google chat บอก เออพี่ครับๆ เรามาแลกไอจีกันมั้ย
คือ ไอจีมันก็ ค่อนข้างสาธารณะนะ มากกว่าเฟส มากกว่าไลน์มากๆ
ไอจีเป็นแค่เหมือน พื้นที่ลงไลฟ์สไตล์เรา ไม่มีความเห็นส่วนตัว แนวคิดที่เซนซีทีฟ (ส่วนใหญ่นะ) ก็มองว่าคงไม่มีปัญหา
แต่ผ่านมา 24 ชั่วโมงพี่เค้ายังไม่อ่านเลยด้วยซ้ำ ผมเลยยกเลิกไปแล้ว
มีอีกประเด็นนึงคือ มีช่วงนึงที่พี่ 1 ติดโควิดเลยกักตัว แล้วก็คอลไลน์ฝากงานกับพี่ 2 ครับ
เห็นคอลกันเรื่อยๆ และอัพเดทสถานการณ์เจ็บป่วยบ้าง
ผมเองก็เป็นห่วงพี่เค้า กลัวจะดาวน์ เลยส่ง Google chat ไปคอยให้กำลังใจ แต่พี่คือไม่อ่านเลย
ตอนเย็นผมเลยโวยไปทีว่าน้อยใจนะ คนอุตส่าห์เป็นห่วง
พี่เค้าก็เลยมาตอบแค่ว่า พี่ยุ่งๆ ไม่ว่าง แค่นั้นเองอะ
แต่ ไม่มีประเด็นเรื่องแอบชอบอะไรนะ ผมไม่ได้มีใจให้ใครเลยซักคน
แต่ผมน้อยใจ ทำไมพวกพี่เค้าดูไม่ค่อยอยากจะคุยกับผมเลย..
ปล. แก้ให้อธิบายสละสลวยและเห็นภาพขึ้น