สวัสดีค่ะ เรารู้สึกสับสน ว่ามันเป็นเรื่องแค่เล็กน้อย
หรือว่าเป็นปัญหาใหญ่กันแน่ เราคบกับแฟนมา 5-6 ปี
มีลูกด้วยกัน 1 คน คบแรกๆ เค้าไม่ติดเพื่อน ไม่กินเหล้า (มีกินบ้างแต่แทบจะไม่กิน)
เราโอเคเพราะชอบผู้ชายแบบนี้ จนจะมีลูกเค้าย้ายงานพอดี เค้าเริ่มมีไปกินเหล้ากับเพื่อน เค้าให้เหตุผลว่า ต้องเข้าสังคมบ้าง (กับเพื่อนที่ทำงานใหม่) เราไม่โอเค อาจจะเป็นเพราะอารมณ์คนท้องด้วย และเริ่มมีปัญหาอื่นๆเข้ามาอีก (เราคิดว่าแฟนคงเหนื่อย เพราะทำงานคนเดียว เลยพยามเข้าใจเค้า มีอะไรเราจะชอบเก็บไปคิดมากคนเดียว)
ปัญหามีมาตลอด มีปัญหาอะไรมักจะทะเลาะกันแทบทุกครั้ง พอนานๆเข้าเริ่มชิน เริ่มปล่อยวาง หนักนิดเบาหน่อย ก็ปล่อย เพราะเหนื่อย ส่วนเรื่องไปกินเหล้า เค้าก็ไปเหมือนเดิม แต่อาจจะไปสักเดือนละ 2-3 ครั้ง กินเมาแล้วก็ไม่ได้กลับบ้าน บอกว่านอนบ้านเพื่อน นอนออฟฟิตบ้าง ซึ่งเราก็ไม่ว่าอะไร เพราะขี้เกียจคิดมาก และก็คอลวีดีโอดูทุกครั้งว่าเค้าอยู่ไหน เราคิดในแง่บวกว่า จะเสียเวลาทะเลาะกันไปทำไม
จนเริ่มมาช่วงนี้ เค้าไปกินเหล้าบ่อยเกินไป เราชอบโทรหาแฟนระหว่างวันว่าทำอะไร อยู่ที่ไหน พอได้คำตอบก็วางสาย จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แต่เค้าไม่เคยโทรหาเราเลย ไม่มีความโรแมนติก แต่เราก็ไม่ติด เพราะอาจจะอยู่ด้วยกันมานาน เราก็จะโทรหาเค้าตอนใกล้เลิกงานอีก ถามว่าตอนเย็นจะเอาอย่างไง(เรื่องอาหารเย็น ประมาณนี้) คำตอบบางครั้งที่ได้มาคือ กินเหล้า / กินเบียร์ แรกๆก็โอเค ไม่ว่ากัน พอบ่อยขึ้น มันเริ่มเฟล มันบ่อยไป เวลาเค้าเมากลับมาก็จะกวนเราตลอด (ไม่ใช่เรื่องบนเตียงนะคะ อาการคนเมากวน) จนเราต้องหนีไปนอนที่อื่น
เราเริ่มกลับมาคิด มาทบทวนอีกว่าทำไม เค้าถึงไปติดเหล้าติดเพื่อน ขนาดนั้น ตั้งแต่ผ่านมา เราอดทน ประคับประคองกันมา อะไรที่เกี่ยวกับเรา เช่นรูปในไลน์ที่เคยลง ตั้งแต่คบกันแรกๆ เค้าลบออกหมด ไม่ให้เราจับโทรศัพท์เลย ทั้งที่เราไม่คิดจะจับอยู่แล้ว (เพราะกลัวเห็นอะไรมั้ง) ซึ่งมันทำให้เราคิดมาก เอามาร้องไห้ เสียใจ เราถามเค้า บอกเหตุผล ให้เค้าคิด เรื่องที่สังสรรค์บ่อยไป
แต่เค้ากลับนิ่ง กลับไม่ตอบโต้ ทั้งที่เราใช้เหตุผลในการถาม เราเหนื่อย เลยถามเค้ากลับไปว่า นับได้ไหมเดือนนี้ไปกินกี่ครั้งแล้วนับบ้างไหม เค้าตอบมานิ่งๆว่าเป็นสิบ ไม่รู้สึกอะไรกับคำตอบเลย
จนมารอบนี้ทะเลากันหนักมาก จนเค้าพูดมาอยู่คำนึง เราน้ำตาแตกเลย "รู้อย่างนี้ไม่กลับมาหรอกบ้านอ่ะ" ทั้งหมดที่ผ่านมาเค้าไม่อยากกลับบ้านเพราะเรา(ใช่ไหม) เราถามเค้ากลับ เราบอกเค้าว่าไม่ชอบให้เค้าไปกินเหล้าบ่อยๆ ขับรถมันอันตราย เค้าตอบกลับมาว่า ชอบกิน ถ้าไม่ชอบก็ต้องทน (มันไม่ใช่เหตุผลที่เราต้องมาทนอะ) และเค้ายังตะคอกใส่เราว่าเรางี่เง่าๆๆๆๆๆๆ เมื่อไรจะเลิกงี่เง่า เรายอมรับว่าเราก็ผิดที่ชวนกันทะเลาะจนเรื่องบานปลาย แต่คำพูดที่เค้าพูดมา มันออกมาจากความคิดเค้า มันเหมือนว่าชีวิตคู่เรา มันไม่ใช่ชีวิตคู่ที่รักกันแล้ว
เรากำลังคิด ว่าจะเอาอย่างไรต่อดี ควรออกมา หรือปรับความเข้าใจกัน ถ้าออกมาจริงๆเราจะมูฟออนอย่างไรดี บางคนอาจบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ในครอบครัว เดี๋ยวก็ดีกัน เดี๋ยวก็กลับกกกันเหมือนเดิม
แต่เราเหนื่อยแล้ว มีแต่เราคนเดียวที่รู้สึก ที่เสียใจ ที่พยาม
ถ้าเป็นคุณ คุณจะแก้ปัญหานี้ยังไงคะ รบกวนแนะนำทางออกให้หน่อยค่ะ
ปัญหาชีวิตคู่
หรือว่าเป็นปัญหาใหญ่กันแน่ เราคบกับแฟนมา 5-6 ปี
มีลูกด้วยกัน 1 คน คบแรกๆ เค้าไม่ติดเพื่อน ไม่กินเหล้า (มีกินบ้างแต่แทบจะไม่กิน)
เราโอเคเพราะชอบผู้ชายแบบนี้ จนจะมีลูกเค้าย้ายงานพอดี เค้าเริ่มมีไปกินเหล้ากับเพื่อน เค้าให้เหตุผลว่า ต้องเข้าสังคมบ้าง (กับเพื่อนที่ทำงานใหม่) เราไม่โอเค อาจจะเป็นเพราะอารมณ์คนท้องด้วย และเริ่มมีปัญหาอื่นๆเข้ามาอีก (เราคิดว่าแฟนคงเหนื่อย เพราะทำงานคนเดียว เลยพยามเข้าใจเค้า มีอะไรเราจะชอบเก็บไปคิดมากคนเดียว)
ปัญหามีมาตลอด มีปัญหาอะไรมักจะทะเลาะกันแทบทุกครั้ง พอนานๆเข้าเริ่มชิน เริ่มปล่อยวาง หนักนิดเบาหน่อย ก็ปล่อย เพราะเหนื่อย ส่วนเรื่องไปกินเหล้า เค้าก็ไปเหมือนเดิม แต่อาจจะไปสักเดือนละ 2-3 ครั้ง กินเมาแล้วก็ไม่ได้กลับบ้าน บอกว่านอนบ้านเพื่อน นอนออฟฟิตบ้าง ซึ่งเราก็ไม่ว่าอะไร เพราะขี้เกียจคิดมาก และก็คอลวีดีโอดูทุกครั้งว่าเค้าอยู่ไหน เราคิดในแง่บวกว่า จะเสียเวลาทะเลาะกันไปทำไม
จนเริ่มมาช่วงนี้ เค้าไปกินเหล้าบ่อยเกินไป เราชอบโทรหาแฟนระหว่างวันว่าทำอะไร อยู่ที่ไหน พอได้คำตอบก็วางสาย จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แต่เค้าไม่เคยโทรหาเราเลย ไม่มีความโรแมนติก แต่เราก็ไม่ติด เพราะอาจจะอยู่ด้วยกันมานาน เราก็จะโทรหาเค้าตอนใกล้เลิกงานอีก ถามว่าตอนเย็นจะเอาอย่างไง(เรื่องอาหารเย็น ประมาณนี้) คำตอบบางครั้งที่ได้มาคือ กินเหล้า / กินเบียร์ แรกๆก็โอเค ไม่ว่ากัน พอบ่อยขึ้น มันเริ่มเฟล มันบ่อยไป เวลาเค้าเมากลับมาก็จะกวนเราตลอด (ไม่ใช่เรื่องบนเตียงนะคะ อาการคนเมากวน) จนเราต้องหนีไปนอนที่อื่น
เราเริ่มกลับมาคิด มาทบทวนอีกว่าทำไม เค้าถึงไปติดเหล้าติดเพื่อน ขนาดนั้น ตั้งแต่ผ่านมา เราอดทน ประคับประคองกันมา อะไรที่เกี่ยวกับเรา เช่นรูปในไลน์ที่เคยลง ตั้งแต่คบกันแรกๆ เค้าลบออกหมด ไม่ให้เราจับโทรศัพท์เลย ทั้งที่เราไม่คิดจะจับอยู่แล้ว (เพราะกลัวเห็นอะไรมั้ง) ซึ่งมันทำให้เราคิดมาก เอามาร้องไห้ เสียใจ เราถามเค้า บอกเหตุผล ให้เค้าคิด เรื่องที่สังสรรค์บ่อยไป
แต่เค้ากลับนิ่ง กลับไม่ตอบโต้ ทั้งที่เราใช้เหตุผลในการถาม เราเหนื่อย เลยถามเค้ากลับไปว่า นับได้ไหมเดือนนี้ไปกินกี่ครั้งแล้วนับบ้างไหม เค้าตอบมานิ่งๆว่าเป็นสิบ ไม่รู้สึกอะไรกับคำตอบเลย
จนมารอบนี้ทะเลากันหนักมาก จนเค้าพูดมาอยู่คำนึง เราน้ำตาแตกเลย "รู้อย่างนี้ไม่กลับมาหรอกบ้านอ่ะ" ทั้งหมดที่ผ่านมาเค้าไม่อยากกลับบ้านเพราะเรา(ใช่ไหม) เราถามเค้ากลับ เราบอกเค้าว่าไม่ชอบให้เค้าไปกินเหล้าบ่อยๆ ขับรถมันอันตราย เค้าตอบกลับมาว่า ชอบกิน ถ้าไม่ชอบก็ต้องทน (มันไม่ใช่เหตุผลที่เราต้องมาทนอะ) และเค้ายังตะคอกใส่เราว่าเรางี่เง่าๆๆๆๆๆๆ เมื่อไรจะเลิกงี่เง่า เรายอมรับว่าเราก็ผิดที่ชวนกันทะเลาะจนเรื่องบานปลาย แต่คำพูดที่เค้าพูดมา มันออกมาจากความคิดเค้า มันเหมือนว่าชีวิตคู่เรา มันไม่ใช่ชีวิตคู่ที่รักกันแล้ว
เรากำลังคิด ว่าจะเอาอย่างไรต่อดี ควรออกมา หรือปรับความเข้าใจกัน ถ้าออกมาจริงๆเราจะมูฟออนอย่างไรดี บางคนอาจบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ในครอบครัว เดี๋ยวก็ดีกัน เดี๋ยวก็กลับกกกันเหมือนเดิม
แต่เราเหนื่อยแล้ว มีแต่เราคนเดียวที่รู้สึก ที่เสียใจ ที่พยาม
ถ้าเป็นคุณ คุณจะแก้ปัญหานี้ยังไงคะ รบกวนแนะนำทางออกให้หน่อยค่ะ