สวัสดีค่ะเล่าเรื่องสั้นๆนะคะ เริ่มต้นเลยตอนเรียนมัธยมเราคบกับรุ่นพี่คนนึง คบแรกๆตอนนั้นเขินๆอายๆเพราะเป็นแฟนคนแรกค่ะ แรกๆดีหมดทุกอย่างเลยค่ะพ่อแม่เราชอบคบกันดีทุกอย่างพอเวลาผ่านไปอะไรก็เริ่มเปลี่ยนทะเลาะกันบ่อยขึ้นหลายๆเรื่อง จนแฟนแอบไปส่งผู้หญิงคนอื่นแอบคุยกันแล้วแฟนบอกเลิกเรา ตอนนั้นเราเสียใจที่เจออะไรแบบนี้แล้วก็เลิกกันไปได้3-5วัน แฟนก็ทักมาคุยมาเริ่มต้นใหม่กับเรา เราดันโง่กลับไปคบเพราะรักเขา และแฟนก็มาหาเราที่บ้านบ่อยขึ้น ลวนลาม จับของเราทุกอย่าง ซึ่งเราไม่ชอบมากๆ และถ้าเราไม่ให้เขาจับเขาก็จะโกรธและทำอะไรอัตรายต่างๆจนเรากลัวว่าเขาจะทำขึ้นมาจริงๆ แฟนเราลวนลามแบบนี้เกือบ2ปี จนเราเริ่มทนไม่ไหวตัดสินใจบอกกับแม่ตรงๆว่าแฟนทำอะไรเราบ้าง และเราตัดใจบอกเลิกแฟนเลย แต่แฟนเราดันยื้อเราไม่ยอมเลิก ตอนนั้นเราเครียดมากๆไม่รู้จะทำไง เราอยากเลิกจริงๆคิดกลับไปตอนที่แฟนบอกเลิกตอนนั้นไม่น่ากลับไปคบเลย แม่เราก็รู้เรื่องทุกอย่างแต่ก็ยังคุยกับแฟนเราดีว่าอย่าทำอะไรแบบนี้ เลิกแล้วก็ขอเป็นพี่น้องกันพอให้เราทำใจได้ แต่แฟนไม่ยอมเลย เราเลยจะตัดกันโดยการมีแฟนใหม่(แต่ตอนนั้นเรายังไม่อยากมีแฟนใหม่เลย แต่อยากให้แฟนเลิกกับเราเลยใช้วิธีนี้) จนเราลองมีแฟนใหม่ลองขึ้นสถานะคุยกันเล่นๆเราไม่ได้จริงจังอะไรกับคนใหม่เพราะคนนี้ติดเกม และแฟนเก่าเราก็รู้ว่าเรามีแฟนใหม่เขาก็แช่งเราด่าเรา ขอให้เราเจ็บ ไม่มีความสุข มาบอกลาแม่เรา และมาด่าเราพูดไม่ดีใส่ด้วย และเขาก็หายไปเลยบล็อคเราไปเลย พอเวลาผ่านไปเราเริ่มโอเคขึ้นและเลิกกับแฟนที่ติดเกมที่คบให้แฟนเก่าเราเห็น และเราก็ย้ายมาอยู่กรุงเทพเรียนที่ใหม่ ถ้าเรียนต่อที่เดิมอาจจะเจอเขา หลังจากวันนั้นเขาก็หายเงียบไปเลยมันรู้สึกดีมากๆ แต่ก็แอบเสียใจที่เราทำเขาเจ็บรึป่าว จนตอนนี้ก็หลายปีแล้วเราลองเอาอีกเฟสค้นหาแฟนเก่า เขามีแฟนใหม่แล้วอยู่ด้วยกัน เราก็ดีใจด้วยที่เขาตัดเราออกไปแล้ว แต่ในใจของเขาอาจจะเกลียดเรามากๆ เราอยากรู้ว่าเรื่องทั้งหมดนี้เราผิดไหมคะ ที่เลิกกับเขาไปเพราะเราไม่ชอบเรื่องลวนลามเรายังไม่พร้อม เราไม่อยากกลับไปที่นั้นเลยเพราะคิดไว้แล้วว่าเขาน่าจะพูดเรื่องเราไม่ดีไว้แน่ๆ