คือเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพื่อนเราเองค่ะ เป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันเหมือนกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ เราอยู่ด้วยกันเยอะพอๆกับอยู่กับคนในครอบครัวบางทีอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ คือตอนนี้เราก็ยังสนิทกันแต่อาจจะน้อยกว่าเมื่อก่อน เพราะตอนนี้เพื่อนคนนี้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว

เล่าก่อนว่าเพื่อนของเราเมื่อก่อนทำงานอยู่ที่กรุงเทพ จากนั้นก็แต่งงานมีลูก แล้วย้ายไปอยู่ที่ภูเก็ต จากนั้นก็ย้ายมาอยู่บ้านสามี(หมู่บ้านเดียวกับเรา)ซึ่งคนในบ้านมีกัน5คน คือตัวเพื่อนเอง สามี ลูกสาว ลูกชาย และแม่สามี

ปกติเพื่อนจะไปอยู่ดูแลและใช้ชีวิตกับพ่อแม่ของตัวเองเฉพาะช่วงสงกรานต์

อยากทำอะไรก็ต้องได้ทำ ช่วงก่อนท่านอาบน้ำเองไม่ได้ เลยต้องให้สามีและเพื่อนเราอาบให้ แต่ท่านคิดจะอาบตอนไหนก็อาบ อยากอาบตอนไหนก็ต้องได้อาบ บางทีเราไปช่วยเพื่อนทำกับข้าวไม่ว่ากี่ครั้งที่เราไปช่วนเพื่อนทำกับข้าว แม่สามีเพื่อนก็มักจะมาอาบน้ำในตอนที่เพื่อนเราทำกับข้าวเราเองเป็บแบบนี้เรื่อยๆก็หงุดหงิดแทน เพื่อนเองก็หงุดหงิดที่เป็นแบบนี้

พอหลังๆมาไม่ได้ดั่งใจก็มาอาบเอง เพื่อนเราก็จะให้หลาน(ลูกของเพื่อน)ดูเผื่อท่านจะล้ม แต่ท่านก็จะปิดประตูเพื่อไม่ให้หลานมาเฝ้า พอท่านมาอาบเองอาการปวดหลังปวดเอวก็เริ่มกลับมาตอนนี้ท่านก็มาอาบน้ำเองไม่ได้แล้ว(ท่านทั้งยกกนะโถนฉี่ ยกถังน้ำ ยกวิทยุ ท่านนกเองหมด มันเป็นสิ่งที่ทำให้ท่านกลับมาปวดเอวผวดหลังอีกแต่ท่านไม่รู้ตัว พอบอกก็จะไม่ยอมรับ)

ตอนนี้เรากับเพื่อนคุยกันว่าเพื่อนจะกลับบ้านแม่เพื่อน ที่อยู่ต่างอำเภอ แต่ก็คงต้องไปเช้าเย็นกลับ ไม่ได้ค้างคืน เพราะต้องกลับมาดูแลแม่สามี จริงๆเพื่อนเราไม้ได้กลับบ้านนานมาก(จริงๆอยากกลับมากเพราะอยากไปดูแลพ่อแม่ตัวเองเหมือนกัน) พอเรารู้แบบนี้เราสงสารเพื่อนมากเลย เพื่อนบอกว่าเลี้ยงแม่สามียากกว่าเลี้ยงลูกอีก ทัมีทิฐิ มั้งเอาแต่ใจ คิดว่าตัวเองอายุมากแล้วจะถูกทุกอย่าง

จริงๆเพื่อนเราก็มีแม่สามีที่ไม่โอเค จริงๆปัญหาเรื่องนี้คือมันแก้กันยาก บางทีก็แก้ไม่ได้ ได้แต่ทำใจยอมรับ