เราไม่กินอาหารประเภทตำเลย เริ่มเรื่องมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ
ที่บ้านเราขายพวกอาหารตามสั่ง ลาบ ก้อย ส้มตำ รับทำข้าวกล่อง ตอนนั้นอายุประมาณ 5-6 ปี แม่เราทำส้มตำให้กินครั้งแรก ก็กินได้ปกติ ถ้าถามว่าอร่อยไหมมันก็อร่อย
แต่ถ้าให้กินอีกขอไม่กินดีกว่า แล้วมันก็พาลไม่ชอบกินอาหารประเภทตำเลย ไม่ว่าจะตำแตง ตำถั่วฝักยาว ตำสายบัว ตำตะไคร้ 
ไม่ใช่เรากระแดะไม่กินปลาร้านะคะ เรากินปลาร้าได้แล้วก็ชอบมากด้วย แต่ขอยกเว้นอาหารประเภทตำ
ส่วนขนมจีน ก็ฟิลเดียวกันกับส้มตำเลยค่ะ ตอนเด็กเราเรียนอยู่แถวชนบท จะมีอาหารกลางวัน ทุกวันศุกร์จะมี ขนมจีนและหมี่กะทิ สลับสับเปลี่ยนกันในแต่ละอาทิตย์
แรกเริ่มเราก็ห่อข้าวไป แต่มีครูคนนึงเขาบังคับให้เรากิน ตอนนั้นอายมาก มีแต่คนมอง เราเลยจำใจหยิบถาดไปต่อแถวเอามากิน มันพะอืดพะอมยังไงๆไม่รู้ พอเลิกเรียน
เราก็ไปบอกพ่อกับแม่ ว่าบอกครูให้หน่อยว่าไม่กินขนมจีน
พอตอนเช้าพ่อไปส่งที่โรงเรียน พ่อก็ไปบอกครูคนนั้น
แต่ครูไม่ยอม ครูให้เหตุผลว่า" เราจะเลือกกินแต่สิ่งที่ชอบไม่ได้หรอกนะ " พ่อเห็นด้วยกับครู พ่อเลยบอกว่ากินไปๆเดี๋ยวก็ชอบเอง เราเลยตัดสินใจกิน ถามว่าชอบไหมก็ไม่ชอบเหมือนเดิม แต่ก็กินได้ รีบเคี้ยวรีบกลืน พอจบป.6 เราก็ไม่ได้กินอีกเลย ตลอด 6 ปีมานี้ จากที่เอาเข้าปากได้
ก็กลายเป็นเกลียดไปเลย ขยะแขยงไม่อยากจับ
ไม่อยากสัมผัส ไม่อยากให้โดนตัว 
เรารู้สึกกังวนทุกครั้ง เมื่อไปอยู่ในที่ใหม่ๆสังคมใหม่ๆ
เพราะผู้หญิง ส่วนใหญ่เขาก็ชอบกินกัน
ในช่วงม.ต้น เพื่อนๆน่ารักมากเข้าใจเราทุกคน
แต่ในสังคมม.ปลาย เรานั้นช่วงแรกๆเหมือนโดนแบน
พูดประชดประชัน กระแหนะกระแหน เสียดสีอยู่ประจำ
ย้ายกลุ่มบ่อยมาก กว่าจะเจอคนที่เข้าใจเรา
เคยโดนชวนไปกินส้มตำ ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าเราไม่ชอบ
เคยไปนั้งดูเพื่อนกิน แล้วตัวเองนั้งกินน้ำเปล่าก็มี
จนมาเจอเพื่อนกลุ่มสุดท้าย เขาจะคิดถึงเราตลอด 
เวลาเขาไปกินส้มตำ เขาก็จะเลือกร้านที่แถวนั้นมี
ร้านชานม ร้านยำ หรือเซเว่นอยู่ใกล้ๆตลอด แต่ก็
นั้นแหละค่ะ ยังไงเราก็กังวนเหมือนเดิม เพราะใช่ว่าทุกคนจะเข้าใจและเอ็นดูเรา ปรับตัวให้เข้ากับเราอยู่ตลอด

เราพยายามลองปรับแล้ว แต่ไม่เคยสำเร็จเลย
รู้สึกแปลกแยกมาก555 มีใครเป็นแบบเราบ้างไหมคะ
แล้ววิธีที่จะทำให้ชอบกินส้มตำกับขนมจีนบ้างรึป่าว