คือเรากับเเฟนรักกันมากจนเเบบนึกภาพไม่ออกว่าจะมีปัญหาใหนที่ทำให้เราเลิกกัน เเต่เราก็มองเห็นปัญหานั้นเเล้ว คือ เล่าก่อนว่าเรากับเเฟนคบกันเเล้วเเฟนพาไปที่บ้าน พาไปให้ครอบครัวเค้ารู้จัก พอไปถึงบ้านเค้าเราก็สวัสดีพยายามคุยกับเค้าพยายามเข้าหา เเต่พ่อเเม่เค้าก็ไม่ค่อยจะคุยกับเราเท่าไหร่  ส่วนพ่อของเค้าก็คุยกับเราเเบบเหมือนดูถูก เช่น เค้าถามเราว่าเรียนจบอะไรที่ใหน  เราก็บอกเค้าไปว่าจบ ป.ตรี ที่มอหนึ่ง เเต่เค้ากลับพูดเชิงว่า เรียนง่ายใครๆก็เรียนจบทั้งนั้น เเบบเหมือนเค้าจะบอกว่าการศึกษาเเบบเราใครๆก็ทำได้ เราก็ได้เเต่พยักหน้า เเต่เราอยากจะบอกเค้าว่า มันไม่ได้เรียนง่ายนะ เราใช้ความพยายามอย่สงหนักเพื่อที่จะเรียนให้จบพ่อเเม่ของเราภูมิใจในตัวเรามาก เเต่เค้ากลับพูดว่าความพยายามของเรามันง่ายมาก  เราก็รู้สึกนอยๆ  เเล้วหลังจากกลับมาจากบ้านเเฟน เเฟนก็ไม่ค่อยชวนเราไปบ้านอีก จะไปได้ก็คือพ่อกับเเม่ของเเฟนไม่อยู่ เเล้วเราก็เเบบมีความรู้สึกว่าพ่อเเม่เค้าอาจไม่ชอบเรา เวลาเเฟนมาหาเราเเล้วพ่อเเม่เเฟนโทรมาเเฟนก็จะไม่รับตลอด เราคิดว่าเค้าคงโทรมาว่าเเหละ เราไม่รู้จะทำยังไงเพราะรู้สึกว่าครอบครัวเค้าไม่รับเราเลย  เรารักเเฟนมากเเละเราก็รู้ว่าเเฟนรักเราเเต่เพราะครอบครัวของเขามันทำให้เรารู้สึกลังเลว่าเราจะเอายังไงต่อดี ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกับปัญหานี้ดี
ปล.เเฟนเรามีลูกติด หรือพ่อเเม่เดฟนจะยังอยากได้เเม่ของลูกเเฟนเรากลับมาคะ