แค่อยากจะระบายค่ะ ****  
คือเรื่องมันเริ่มจากตอนที่เราอยู่ ม.1 ก็ตามปกติเนาะสอบเข้ารร.ใหม่ก็จะแบบงงๆแล้วทุกคนก็จะเริ่มจากการแนะนำตัวแล้วพอเราแนะนำตัวเสร็จว่าเราชื่ออะไรมีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเขาก็พูดเล่นชื่อเรา ยกตย.นะเช่นแบบเราชื่อ cat เขาก็จะเรียกเราแบบ แมว ไรประมานนี้ อารมณ์แบบล้อชื่อตอนนั้นเราก็แบบอินิ่อยู่ๆมาล้อชื่อฉัน โดยส่วนตัวเเล้วเรากลัวผช.ไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เวลาอยู่ใกล้แล้วตัวสั่นทำอะไรตะกุกตะกัก พอเรียนไปเรื่อยเราทุกคนก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นแล้วทุกๆวันเพื่อน ผช.คนนั้นเขาจะแกล้งเราตลอดมาถามนู่นถามนี่ทุกวันเลยแต่เราคุยด้วยตลอดเวลาทำงานกลุ่มเราจะอยู่กลุ่มเดียวกันเกือบทุกงานเลย ทุกวันที่เข้าแถวเขาชอบพยายามยืนให้ข้างกันพอถึงเวลานั่งฟังครูพูดหน้าเสาธงเขาก็ชอบนั่งท้าวคางแล้วนั่งจองแล้วยิ้มตลอดที่นั่งก็เก็งตอนนั้นเราก็คิดนะยิ้มอะไรของมันวะ ต่อขึ้น ม.2 เราก็อยู่ห้องเดียวกันอีกทีนี้เขาเริ่มถามอะไรที่เกี่ยวกับตัวเรามากขึ้นชอบอะไรชอบกินไร ชอบดูอะไร มีคนที่ชอบยัง ชอบใครอยู่ บางทีก็ขอไปกินข้าวกับเราเราก็โอเคเพราะปกติเขาก็อยู่กลุ่มเพื่อนผญ.อยู่แล้ว พอซื้อข้าวเสร็จเรากับเพื่อนแล้วก็เขาก็มานั่งกินข้าวกันเขาจ้องเราตลอดเลย เราก็พยายามไม่มองรีบกินให้เสร็จ และม.2 เขานั่งโต๊ะเรียนข้างเราเลยแล้วเขาก็จะชวนคุยตลอด อยู่ๆวันหนึ่งเขาก็ถามกับเราว่ามีแฟนยัง เราก็ตอบไปว่าไม่มีแล้วทีนี้เพื่อนสนิทเราได้ยินเพื่อนมันก็พูดออกไปว่าเลิกยุ่งกับเพื่อนเราได้ป่ะ จากนั้นเขาก็ไม่เคยคุยกับเราอีกเลยแล้วเขาก็ย้ายที่นั่ง เราก็แบบเอิ่มเราจะทำไงดีตอนนั้นเราก็นิ่ง วันต่อๆมาเขาก็พยายามจะเข้ามาคุยกับเรานะพอเขามาเราก็คุยด้วยแต่ไม่ได้สนิทเหมือนแต่ก่อน พอใกล้จะขึ้นม.3เขาก็เหมือนชวนคุยไปเรื่อยเเล้วเขาก็พูดว่า เราจะตามแกไปทุกปีเลยไม่ว่าแกจะอยู่ห้องไหน เราก็ตอบไปว่าก็ตามมาดิจะรอดู หลังๆเราก็เริ่มเอะใจนะว่าเขาชอบเราป่าววะรึว่าเขาแค่อยากสนิทกับเราเพราะปกติเขาชอบชวนผญ.คนนู้นคนนี้คุยเล่นตลอด แต่เราไม่เคยให้โดนตัวเราเลยเพราะเรากลัวเเรกเขาก็จะแบบโอบๆแต่เราถอยห่าง มีอยู่ครั้งหนึ่งเราเรียนวิชาการงานตอนนั้นครูให้ออกมานั่งรอข้างนอกรอเพื่อนอีกกลุ่มทำเวร อยู่ๆเขาก็มานอนตักเราคือตอนนั้นเพื่อนอยู่เยอะด้วย ด้วยความที่เราเผลออยู่เราเลยแบบรีบดันหัวเขาออกแต่เขาก็ยังเอาหัวมานอนแต่เราไม่ได้โกรธเขานะเราแค่ตกใจแต่สุดท้ายเราก็ถอยออกแล้วบอกเขาว่าแกทำแบบนี้ไม่ได้นะเขาก็ยิ้มแล้วก็ขอโทษแล้วก็นั่งข้างเราถามไปเรื่อยตามเคย...คือหลังๆเราเริ่มหวั่นไหวแล้วไงเราก็แบบคิดไปเอง พอม.3เราไม่อยู่ห้องเดียวกันเขาห้อง5เรา6 ชึ่งข้างกันเวาลที่เราเจอกันเขาก็ทักเราตลอดแต่แบบห่างเหิน จนไปเรื่อยๆเขาก็ไม่เคยทักเราอีกเลยเรา2คนกลายเป็นว่าเวลาที่เจอกันเหมือนแค่คนรู้จักต่างคนต่างทำเมินกันโคตรอึดอัด แต่ด้วยความเซ้นผญ.อ่ะเข้าใจป่ะว่าแบบแอบมองเราใช่มะแกอยากทักเราใช่มั้ยแล้วมีครั้งหนึ่งเราไปหาเพื่อนเราเพราะเพื่อนอยู่ห้องเดียวกับเขา แล้วทีนี้เราก็เดินไปหาเพื่อนที่โต๊ะคอมว่าฟังเพลงไรต่อดีแล้วเขายืนอยู่เขาก็ทักเราแบบกวนประสาทเราก็คุยเล่นกับเขาแล้วคือเรายืนเอามือท้าวกับโต๊ะอยู่เขาก็เอานิ้วขยับมาแตะเราเราก็รู้สึกแหละก็เลยขยับมือออก หลังจากนั้นเราก็ปิดเทอมเตรียมขึ้นม.4 ช่วงโควิดแหละกว่าจะเปิดพอเปิดก็ได้ไปแค่3วันจ้าา 2วันเเรกเราไม่เห็นเขามารร.เราก็แบบคิดว่าเขาคงไม่กล้ามามั้งโควิดระบาดขนาดนี้ วันที่3เราเจอเขาเเล้วเราก็เผลอจ้องตากันเราก็ต่างรีบหลบตากัน พอกับมาบ้านเราเห็นเขาลงสตอรี่ว่าแบบเมื่อเราเผลอจ้องตากับคนที่แอบชอบแล้วเป็นมีมเขินเราคิดไปแล้วว่าแบบเราแน่เลยเราก็แบบใจสั่นอีกแล้วแล้วก่อนหน้านั้นเขาลงสตอรี่ วิธีจีบคนที่นิ่งๆ (ปล.เรานิ่งมากขนาดที่ว่าเหมือนไม่มีตัวตนในห้อง) คือเราคิดไปแล้วว่าเราหรอเขินดิ ต่อจากสตอรี่เมื่อเราเผลอจ้องตากับคนที่แอบชอบ เราก็เริ่มคิดแล้วว่าเราลองเปิดใจคุยกับเขาจริงจังดีมั้ยเพราะว่าไม่เคยมีแฟนเลยคนคุยก็ไม่เคยมีเลยลองเปิดใจดีมั้ย หลังจากนั้นวันที่ใกล้จะวาเลนไทน์เขาก็ลงสตอรี่กับคนคนหนึ่งแต่ไม่ได้เห็นหน้าชัดเราก็แบบรีบปิดเฟสเลยเพราะว่ารู้เลยว่าใช่แหละ พอถึงวันวาเลนไทน์เราลงคลิปคู่และว่าเขียนว่า happy valantine's day เราก็คือชัดเจนละเราคิดไปเองมาตลอดแหละวันต่อๆมาเขาก็ลงตามพาสาแฟนกันคุยวีดีคอลกันคุยกัยเป็นโมเม้นไรงี้... ซึ่งแน่นอนค่ะว่าเรากำลังพังคือเรากลัวการเปิดใจมากแบบไม่อยากแล้วขอเวลาฮีลใจไปอีกนาน เอาจริงแหละจากที่เห็นเราร้องไห้เลยแหละแบบคือเราคิดไปเองตลอดเลยหรอวะคิดไปเองคนเดียวคือโคตรเฟล คือตอนนี้ขึ้นม.5แล้วรู้สึกว่าถ้าเปิดเทอมไปไม่อยากเจอหน้าเขาเลยไม่อยากเห็นหน้าแม้แต่นิดเดียวกลัวตัวเองคิดมาก คือตอนนี้รู้สึกเกลียดเขามากแต่ก็เนาะเราโทษเขาไม่ได้หลอก เพราะว่าเขาก็ไม่เคยพูดนิ่ว่าเขาชอบเรา.............