สวัสดีค่ะ ขอเล่าประวัติความเป็นมาก่อนนะคะ เรากับแฟนคบกัน 1 ปีกว่า ๆ เรากับเขาห่างกัน 4 ปี เราแก่กว่าค่ะ ตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะ แต่แฟนยังไม่จบ ถึงอายุเขาน้อยกว่าแต่เราชอบเขาที่นิสัยบางมุมมองเขามีความเป็นผู้ใหญ่ ทำให้เราหัวเราะได้เวลาที่เราเครียด คอยปลอบโยนเรา แต่มีช่วงนึงที่เราห่างกัน จริงๆ ก็ไม่ได้ห่างมาก ก็คุยกันแต่คอลกันน้อยลง เนื่องจากตอนกลางคืนเขาเล่นเกมเราเลยอยากให้เขามีเวลากับเกม แต่เวลาผ่านไปเรากับเขาได้มาอยู่ด้วยกัน วันนึงเราเปิดเจอในดิสคอร์ด เจอแชทที่เขาคุยกับคนอื่น คุยไม่นานค่ะ แต่ก็คุยในเชิงๆ เหมือนอยากคุย ตื่นเต้น ทั้งๆ ที่เขาก็มีเราอยู่นะคะ พิมพ์ไปรู้สึกปวดใจยังไงไม่รู้เลยค่ะ วันที่เราเห็นเราถามเขาตรง ๆ ว่าคนนี้ใคร เขาก็บอกไม่รู้ จำไม่ได้ เราเลยถามว่าแล้วไปคุยทำไม เขาก็บอกไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาผิดเอง เขาขอโทษเรา เราก็เคลียร์กันค่ะ ว่าเราควรรู้สึกยังไง ในตอนนั้นเราเสียความรู้สึกมาก เพราะเราก็รักเขามาก มาอยู่กับเขาเพื่อดูแลเขา และอยากเติบโตไปพร้อมกัน พอเราเคลียร์กันก็ปรับความเข้าใจว่ามันจะไม่มีครั้งที่สองอีกแล้วนะ ถ้ามีเราจะพอค่ะ (ในใจก็แอบกลัวเพราะรักมาก)แต่เหมือนว่าทุกอย่างจะเคลียร์จบ แต่ใจเรามันไม่จบ มันเหมือนแผลสดที่ติดอยู่ในใจ คิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ประกอบกับเราเป็นซึมเศร้า และประจำเดือนมาด้วย ทำให้เราคิดไม่หยุด เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เราไม่ได้อยากเลิก แต่เราก็ไม่รู้ว่าที่เราทำอยู่ตอนนี้มันถูกแล้วรึยัง ใครพอให้คำปรึกษาได้ช่วยแนะนำได้เลยนะคะ  ปล.ตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน อยู่ระหว่างรอหางานเลยมาอยู่ด้วยกันชั่วคราว แต่ถ้าเรากลับบ้านคือเราจะห่างกันมากๆ เลยค่ะ TT