ทุกคนมีทั้งบาป และบุญ  อันใหนแรงกว่า ต้องชดใช้สิ่งนั้นก่อน แต่ถ้าทำบุญให้แรงกว่าบาปเก่าๆที่เคยทำ แน่นอน บุญส่งผลก่อน  แต่ว่าถ้าไม่ทำเพิ่มสุดท้ายผลบุญก็ต้องหมด เมื่อชดใช้ผลบุญได้รับความสุขต่างๆแล้ว   ต่อไปก็เหลือแค่ผลบาป มันก้ต้องแรงกว่าอยู่แล้วเพราะไม่ได้ทำบุญเพิ่ม

ดังนั้นต้องทำบุญเรื่อยๆ ทำได้ทั้ง ทางกาย วาจา ใจ

ที่สำคัญ ถ้าเราทำสิ่งใดบ่อยๆ เราจะจำสิ่งนั้น จดจำเป็นอารมย์  ถ้าทำชั่ว จิตสุดท้ายก่อนตายถ้าไปจำอารมย์ชั่วได้ ก็ไปนรกก่อน ถึงแม้ว่า บุญที่ทำมาเยอะก็ตาม     แต่โดยปกติ คนทำบุญเยอะๆ ก็จะจำอารมย์สุขได้เป็นประจำอยู่แล้ว

ซึ่งทั้งหมดถือว่า ยังประมาทอยู่   แต่ถ้าฝึกสติ ฝึกวิปัสนากรรมฐาน  เราจะมีสติ ไม่ประมาท อารมย์ไม่ดี จะมาเราก็รู้ทัน และเมื่อเรารู้ทัน มันก็เกิดยาก เพราะจะหายไปก่อน  แต่ถ้าฝึกได้จนถึงละสังโยชน์แม้แค่ระดับต้นได้ จะไม่สามารถตกนรกได้อีก อย่างน้อยที่สุดคือเป็นมนุษย์