คือคำถามมันดูงงๆแต่ว่า เรื่องที่เราจะเล่ามันเกิดขึ้นกับเราและไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย ตั้งแต่เตอเหตุการณ์นี้คือ คือเล่าก่อนว่า วันพฤหัส เราไปโรงเรียนขากลับเราขี่รถกำลังจะแซงรถคันข้างหน้าแล้วมันเป็นทางโค้งมีรถพ่วงสวนมาแล้วเราหลบทันในระยะกระชั้นชิด รถพ่วงอยู่ต่อหน้าเรา แต่ว่าเราตกใจมากๆถึงมากที่สุดในชีวิตเหมิอนสติเราหลุดเราใจสั่นหน้ามืดแต่เราพยายามขับรถให้ถึงบ้านกลับมาเราตกใจร้องไห้ด้วยความกลัว ว่าเรารอดมาจริงๆหรอ หรือเราตายแล้วนี่คือภาพหลังความตายรึเปล่า เราคิดแบบนี้วนในหัวตลอดเวลา +กับเราแพนิคกับการอยู่คนเดียวเป็นทุนเดิม เราเหมือนคนสติแตกร้องไห้ไม่หยุดเพราะความกลัว จนตี1-2ของวันนั้น เช้ามา(วันศุกร์) เราไม่มีแรง มีไข้ เหม่อลอยพูดจาไม่รู้เรื่องรู้ตัวแต่ทำอะไรไม่ได้แต่พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด และต่อจากนี้คือเหตุการณ์ที่เราสงสัย คือ เรานั่งกินข้าวกับแม่เราเห็นอาหารในจานเต็มจานพอเราเงยมามันกลับหายไปจนเหลือแค่เศษนิดเดียว ในระยะเวลาไม่กี่วิ ทั้งที่กินกัน3คน คือเรางง เราก็ไม่ได้กินแต่แม่คงกิน หรือเรากินแต่เราลืมเราเริ่มมีอาการแพนิคกลัวจนต้องไปสงบสติคนเดียวแล้วร้องไห้อีก วันต่อมา(วันเสาร์) เราเข้าห้องน้ำ เราทำธุระแต่เราทำความสะอาด ลืมไปว่าเรายังไม่ได้กดชักโครก แต่เรามั่นใจมากๆๆว่าเรายังไม่กด เพราะเราล้างแล้วลุกเลยแต่พอจะกดชักโครมันกลับถูกกดแล้ว คือเรางงว่ากดตอนไหน จำไม่ได้เลยแม้แต่น้อยพยายามนึกก็นึกไม่ออก เราเริ่มกลัว แต่กลัวอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อาจจะเพราะกลัวว่านี่คือโลกคู่ขนานที่เราไม่สามารถกลับไปได้อีกมั้ง(ดูหนังมากไป5555 กลับเข้าเรื่อง) พอวันนี้(วันอาทิตย์) ตอนที่เราตื่นนอนมา เรากลับพอว่าวิดีโอที่เราเปิดดูตอนก่อนนอน มันเปิดทิ้งไว้แต่ที่แปลกคือ เราเป็นคนตั้งเวลาพักยูทูปทุกครั้งแล้วตั้งเปิดปิดเครื่องของโทรศัพท์ แต่กลับพบว่าวิดีโอเล่นอยู่+โทรศัพท์ชาร์จ ทั้งที่ก่อนนอนเราไม่ได้ชาร์จไว้และตอนกลางคืนไม่ได้สดุ้งตื่น เรามั่นใจมากๆเพราะโทรศัพท์เรา ตั้งปิดตอนตี2ครึ่ง ทุกวันมา3ปีแล้ว เราต้องตื่นเช้ามาเปิดทุกครั้ง หรือถ้าสะดุ้งกลางดึกจะเปิดและปิดหน้าจอไว้ แต่นี่เรากลับงงว่าวิดีโอยังเล่นต่อ คือเรางงไปหมดว่าเราทำตอนไหน (เรานอนในห้องคนเดียวนะคะไม่มีคนอื่น) เราจำไม่ได้จริงๆ พยายามนึกก็นึกไม่ออก เราแพนิคมากๆๆเลยตอนนี้ เราร้องไห้จนหลับทุกวันเพราะเราตกใจไม่หายจากเหตุการณ์นั้น  แล้วตอนนี้เราได้ยินเสียงรถพ่วง ร่างกายจะชาๆใจสั่นหายใจไม่ออก เราควรทำยังไงดี หรือเราควรรับมือยังไง  หรือใครสามารถอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ คำปลอบใจก็ยังดี