สวัสดีครับ ผมกับแฟนคบกันได้ 7 ปี ผมยอมรับว่าเป็นแฟนที่ไม่ดีสักเท่าไร ช่วงหลังๆ ผมยิ่งห่างๆกันเค้าทำงานผมทำงานเลิกไม่พร้อมกันเวลาไม่ตรงกันทำให้เรารู้สึกห่างๆกัน จนวันนึงความสัมพันของเรายิ่งห่างทำให้แฟนผมเริ่มที่จะหาใครมาเติมเต็มสิ่งที่ผมให้ไม่ได้ เริ่มมีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ คุยชนิดที่แบบไม่ให้เกียรติผมเลยสักนิด เริ่มคุยมาเรื่อยๆ จับได้เมื่อไรก็เลิกคุย สักพักก็มีมาใหม่ เป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน (ผมกับแฟนอยู่ห้องเดียวกัน) จนวันนึงมีอยู่คนนึงที่ผมไม่รู้ ผ่านระยะเวลาที่คุยกันได้เกือบครึ่งปี คุยกันผ่านแอปๆนึง คุยแล้วก็ลบ จนว่าวันนึง เดือนกุมภาที่ผ่านมา ผมตื่นเช้ากำลังจะอาบน้ำไปทำงาน ด้วยความสงสัยเลยลองหยิบโทรสัพแฟนขึ้นมาดู ได้เห็นแชทๆนึง ที่เค้าพยามซ่อนผมมาหลายเดือน ภาพที่ผมเห็นคือ ผู้ชายคนนั้น(มีครอบครัวมีลูกมีเมียทำงานที่เดียวกับแฟนผม) คุยกับแฟนผมเหมือนเป็นแฟนกัน เค้าแอบคบกันมาตลอดเวลา5เดือน แต่นั่นแค่เริ่มต้น ผมเลื่อนดูๆ ลึกลงไปๆ ภาพที่ผมเห็นคือภาพที่คิดว่าใครเห็นก็คงรับไม่ได้ แชทที่ใครเห็นคงต้องใจสลาย แฟนผมกับผู้ชายคนนั้น ได้ทำเกินเลยจากการคุยกันไปจนถึงแอบไปมีอะไรกันสักที่หลายครั้งหรือป่าวไม่แน่ใจ เป็นภาพที่คิดว่าอาจจะเป็นปมที่อยู่ในใจผมไปตลอดชีวิต จากนั้นผมเปิดภาพนั้นแล้วปลุกแฟนให้มาอธิบาย พยายามคุมสติ แฟนผมได้แต่ร้องไห้แล้วขอโทษ ผมที่คิดว่าอาจจะคุมตัวเองไม่ได้ ก็เลยหนีแล้วรีบออกไปทำงาน เป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิต เคยเห็นแต่ในคลิปที่คนอื่นโดนไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง (ขอรวบรัดนะครับ55) เลิกงานมาผมจะเก็บของแล้วย้ายออกไป แฟนผมพยายามง้อพยายามขอโอกาสร้องไห้ตลอดทั้งคืน ผมที่ยังรักมากๆและสงสาร (ไม่สงสารใจตัวเองเลย5555) ก็เลยตัดสินใจลองให้โอกาส แต่ความไว้ใจที่ผมให้คือ0 ถ้าคิดจะสำนึกจริงๆก็ยังคงให้โอกาส แรกๆก็ดีพยายามตามใจผมห่วงผมง้อผม แต่พอผ่านไปสัก2อาทิต ก็เริ่มทะเลาะเหมือนเดิม พอพูดเรื่องที่ผ่านมาขึ้น เค้าพยายามโยนให้ผมอยู่ในความผิดที่เค้านอกใจผม ว่าต้นเหตุคือผมที่ทำให้เค้าคิดจะมีคนอื่น ผมพยายามถามซ้ำๆว่าคิดแล้วใช่มั้ยที่จะไม่โทษตัวเองคนเดียวแค่โทษคนอื่นด้วย คำตอบที่ได้ก็คือใช่ เค้าคิดว่าผมเป็นต้นเหตุของการที่ทำให้เค้านอกใจผม ผมแค่อยากรู้คำตอบ ว่าจริงๆแล้ว การนอกใจแฟนไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร มันควรเป็นความผิดผมด้วยมั้ย 

การซื่อสัตย์กับใครสักคนมันยากตรงไหน