สวัสดีค่ะทุกท่านวันนี้มาในหัวข้อ "ขับรถใหญ่กับน้ำใจบนท้องถนนที่ควรมี" เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่พี่ที่รู้จักเล่าให้ฟังและเคยมีโอกาสเจอกับตัวเอง เส้นทางเลี้ยว(สะพานสูง ๆ )เข้าดอนยายหอม นครปฐม หน้าวัดพระประโทณเจดีย์ หากเป็นคนในพื้นที่หรือบุคคลที่เคยผ่าน จะทราบกันดีว่าเส้นนี้รถจะเยอะมากบวกกับเป็นทางเข้ากทม.ได้ก่อนจะขึ้นทางเลี้ยว สิ่งที่พี่ ๆ เคยเจอต้องเล่าก่อนว่าวันนั้นขี่มอเตอร์ไซค์ไป เปิดไฟเลี้ยวก่อนจะเลี้ยวนานพอสมควรไม่ใช่มาเปิดแล้วเลี้ยวเลย จังหวะจะเลี้ยวคือเจอรถยนต์คันหนึ่งบีบแตรแรงมาก(ขับค่อนข้างเร็วและไม่ชะลอ)เหมือนพี่ที่ขี่ไปฆ่าคนตายมาจนเขาตกใจเกือบเกิดอุบัติเหตุ แต่ก็มีพี่ที่ขับรถยนต์ไล่เลี่ยกันมาเข้าใจ เขาชะลอรถ อันนี้ต้องขอบคุณที่เขาเข้าใจและมีน้ำใจ และกรณีของเราค่อนข้างที่จะมีความคล้ายกันมากวันนั้นขี่มอเตอร์ไซต์ไปบิ๊กซีซื้อของตามปกติขากลับก็มีโอกาสกลับเส้นนี้ตอนนั้นคือลืมเรื่องที่พี่เขาเล่าเสียสนิทใจ ขับไปปกติ เมื่อใกล้ถึงทางเลี้ยวระยะใหญ่ก็ตบไฟเลี้ยวตามปกติ ดูรถอะไรเรียบร้อย ตอนกำลังจะเลี้ยวมีรถยนต์คันนึงขับมาค่อนข้างเร็วแล้วบีบแตรดังมากจนเราเองตกใจ รถที่ขี่มาเกือบล้ม ข้าง ๆ กันมีพี่เก๋งคันขาว คันนี้ขับมาหลังเราก่อนหน้าเขาก็ชะลอเพราะเห็นเราเปิดไฟเลี้ยวมาสักพักใหญ่ไม่ใช่เพิ่งเปิดแล้วเลี้ยวเลยถ้าเป็นแบบนั้นเราสมควรโดน แต่นี่เปิดมาสักพักแล้ว อันนี้ต้องขอบคุณพี่เขาที่มีน้ำใจและเข้าใจว่าเรารถเล็ก สิ่งที่อยากทราบคือทำไมคนขับรถใหญ่จะต้องใจร้อนขนาดนี้ หรือคิดว่าตัวเองรถใหญ่จะทำยังไงก็ได้งี้หรอ สรุปใครผิดใครถูก แล้วถ้าเราหรือคนอื่น ๆ ที่เขาต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ต้องรถล้มหรือเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ ถ้าหากเราผิดก็อยากจะขอโทษด้วยแต่ตอนนี้มีความรู้สึกไม่เข้าใจ โมโหผสมปนเปกัน หรือนครปฐมของเราเป็นเมืองเถื่อนไปแล้ว? รบกวนผู้รู้หรือผู้มีอำนาจในส่วนตรงนี้มาแลกเปลี่ยนข้อมูลและแก้ไขปัญหาร่วมกันได้ค่ะ