ผมเห็นหลายคนที่เป็นคู่รักที่ต้องเลิกลากันไปหลายคู่ ทะเลาะกัน คืนดีกัน แล้วก็เลิกกันแบบเดิมวนไปซ้ำ ๆ 
แล้วก็จะมีคำ ๆ นึกโผล่ขึ้นมา " หนังสือเล่มเดิมไม่ว่าจะทำยังไงก็จบแบบเดิม ไม่มีทางจะเปลี่ยนแปลง" หรือ
ทางออกเดียวคือ " อ่านหนังสือเล่มใหม่ที่ต่างไปจากเดิม " ทำไมถึงมีความคิดแบบนี้ออกมา ? ผมว่าคนสมัยก่อนเก่งมากเลยนะ
 ที่ฝ่าฟันเรื่องราวมาได้ แต่งงานกัน 60-70 ปี มีลูก สร้างอนาคตอันสดใสให้ลูก คุณคิดดูสิหนังสือของพวกเขาต้องยาวกี่เล่ม เนื้อเรื่อง
ของพวกเขาต้องมากกว่าเราหลายเท่า แต่ดูเราสิ ? คบกันยังไม่ทันจะได้ใช้คำว่าแต่งงาน ยังไม่เห็นด้านใดด้านหนึ่งของกันและกันในตอนที่แต่งงาน
แต่กับบอกว่ามันเป็นแค่ " หนังสือที่มีตอนจบซ้ำ ๆ อ่านไปก็เท่านั้น กลับมาเหมือนเดิม " ผมว่ามันไร้สาระมากเลยนะ ถ้าคุณจะเปรียบเทียบกับหนังสือจริง ๆ 
คุณเคยอ่านนิยายจบเล่มมั้ย นิยายที่มีความยาว 2400 ตอน หนังสือที่ผู้แต่งแต่งมาตลอด 30 ปี ผมว่าคุณก็ไม่มีทางอ่านมันจนหมด การอ้างว่ามันก็เป็นหนังสือเล่มเดิมมันก็กลับมาเหมือนเดิมอยู่ดี ผมว่ามันเป็นความรักแบบเด็ก ๆ มันไม่ใช่ความรักในแบบผู้ใหญ่เลย มันเป็นการอ้างของคนไม่มีความเข้าใจกับคู่ชีวิตตัว แล้วทำไม่ลองเราแค่ปรับตัวเข้าหากัน ลองใช้ความรู้สึกมากกว่าเหตุผล ลองหาเหตุผลที่ทำลงไป ลองซัพพอร์ตกันและกัน ถามไถ่ ไม่ต้องปล่อยให้ใครซักคนพยายาม ไม่ต้องปล่อยให้ใครซักคนต้องเหงา ชีวิตคู่มันเริ่มจากคนสองคน ถ้าปล่อยให้อีกคนต้องอยู่คนเดียวแล้วไปสนใจแต่คนอื่นบ่อย ๆ ผมว่าคุณต้องเริ่มคิดได้แล้วว่ามันไม่ใช้การใส่ใจ 
คุณลองปรับตัวเข้าหากันดีกว่าครับ คนรอบข้างก็จำเป็น แต่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ชีวิตคู่ดำเนินต่อไปได้ทั้งหมด คนที่จะสร้างชีวิตคู่ให้สำเร็จด้วยกันได้มีแค่คนของเราเท่านั้น 
เพื่อนคือคนที่คอยซัพพอร์ต เพื่อนก็มีชีวิตของเพื่อน มีคู่ชีวิตของตัวเองในอนาคต เราไม่สามารถเอาเพื่อนมาอยู่กับเราได้ตลอดเวลา นกก็ต้องแยกย้ายกันออกไปทำรัง

#ลองปรับและจูนเข้าหากันดีกว่า ใส่ใจกันอีกหน่อย
#หนังสือที่ว่าจบอาจเป็นจุดที่พีคสุดของชีตก่อนจะดำเนินไปหาความสุขก็ได้

ขอบคุณครับ