คือเรากับเเฟนคบกันใช่ไหมค่ะ เขาทำงานที่จังหวัดปทุมธานี เขาอยู่ลำลูกกาคลอง4ค่ะ(บ้านเเฟนเราอยู่ห่างจากเราเเค่10โล แต่ส่วนมากเขาใช้ชีวิตที่ปทุม) เรากับเเฟนได้เจอกันทางเฟสบุ๊ค ซึ่งเราเคยเจอเขาเมื่อ5ปีที่เเล้ว ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้กลับมาเจอกันเเละเป็นแฟนกันในวันนี้ด้วยค่ะ เข้าเรื่องเลยเเล้วกันนะคะ พอเราได้คุยกับแฟนทางเฟสบุ๊ค เราก็ถามสารทุกข์สุขดิบกันตามประสาค่ะ เราบอกเราจำเขาได้ หลังจากคุยตกลงเป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้ว เราก็คิดที่จะนัดเจอกันค่ะ เขาจะลงมาหาเราที่บ้าน เพราะตอนนั้นเขาพึ่งจะออกรถใหม่ค่ะ เลยลงมาเอารถที่บ้าน เราได้เจอกันแค่3วันค่ะ เพราะงานของเเฟนไม่มีวันหยุดจะลาได้เเค่3วันเท่านั้นเเต่โดนหัก1000บาท เเฟนก็ยอมค่ะ ยอมขี่รถมาหาทุกเดือนโดนหักทุกเดือนเพื่อจะขี่รถมอไซจากปทุมธานีมาบุรีรัมย์มาหาเรา ช่วงหลังเเฟนงานยุ่งมากค่ะ เราเลยอยากลองที่จะนั่งรถไปหาแฟนบ้าง แฟนก็บอกว่าเขาอยู่ลำลูกกา คลอง4นะ จังหวัดปทุมธานี นั่งรถมาเลย พอเราไปถึง ได้ใช้ชีวิตอยู่กับแฟนที่นั่น เหมือนมันจำอยู่ในหัวใจเราเลยค่ะ ว่าเราเคยมีความรู้สึกดีๆที่นี่กับแฟนเราคนนี้ ปัจจุบันเรากับแฟนก็ไม่ได่เลิกกันนะคะ เเต่ทะเลาะกันตามประสา ไม่ได้เจอกันประมาณ2เดือนกว่าเเล้ว เรารู้สึกว่าเราอยากไปหาเขามากกกไปใช้ชีวิตอยู่ที่นู้น ทำงานด้วยกัน แต่ช่วงนี้ทะเลาะกับแฟนทุกวันค่ะ เขาย้ายที่อยู่เเล้ว เเต่ก็ยังอยู่ในลำลูกกาคลอง4เหมือนเดิม เรารู้สึกเหมือนเราคิดถึงที่นู้น เพราะว่าคนรักเราอยู่ที่นู้น รู้สึกจำกับคำว่าลำลูกกาคลอง4มากๆๆเลยค่ะ เห็นคำว่าลำลูกกาคลอง4แล้วรู้สึกเหมือนดิ่งๆยังไงไม่รู้ รู้สึกคิดถึงหน้าแฟนขึ้นมาทันที รู้สึกคิดถึงช่วงเวลาที่มีความสุขที่นู้นได้ไปตรงนั้นตรงนี้ เราคิดว่าเราจะไปหางานทำที่เเถวๆนั้นเหมือนกันค่ะ อยากอยู่เเค่ตรงนั้นเลย ไม่อยากออกจากคำว่าลำลูกกาคลอง4เลย มันเหมือนมีอะไรดูดไว้ สะกดไว้อะไรยังงั้นเลยค่ะ มูฟออนออกจากตรงนั้นไม่ได้เลย เห็นเเค่คำก็รู้สึกคิดถึงนึกถึงเเล้วค่ะ เเละก็อยากอยู่เเค่ตรงนั้นทำงานเเค่ตรงนั้น ส่วนตัวเราไม่เคยออกต่างจังหวัดเลยนะคะ ไปหาแฟนที่ปทุมคือครั้งเเรกที่เราออกไปไกลขนาดนั้นจากบ้าน เเละเป็นเหมือนที่เดียวที่เราคุ้นเคยค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกันที่จะอยากอยู่เเค่ตรงนั้น จุดนั้น หรือเป็นเพราะเเค่ว่าครั้งเเรกที่เราได้มีช่วงเวลาดีๆกับเเฟน  ณ ตอนนั้น แล้วเขาก็อยู่ที่นั่นด้วย