ก่อนอื่นเลยต้องท้าวความถึงเรื่องในอดีต โดยผมนั้นเป็นคนที่ไม่ชอบการฆ่าสัตว์เลย โดยพยายามเลี่ยงเนื้อวัว ส่วนเนื้อหาอื่นๆยังพอทาน แต่ถ้าเลือกได้ก็จะเลือกทานผักเสมอ ตัวผมนั้นแม้กระทั่งแมลงที่ไม่ได้สร้างความรำคาญผมก็จะเลือกที่จะไม่ฆ่ามัน ถ้าเลี่ยงได้ก็จะพยายามเลี่ยง
ในวันหนึ่งหมาที่บ้านป่วยหนักมาก หมอลงความเห็นว่าน้องตอนนี้อยู่ในอาการโคม่า ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกรับเป็นการยากที่น้องจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แค่รอวันตายเท่านั้น ผมจึงตัดสินใจฉีดยาให้น้อง จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดทรมานอีก และนั่นก็เป็นการฆ่าชีวิตนึงครั้งแรกของผมอย่างจริงจัง
ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นมาผมจิตตกเป็นอย่างมาก แต่พอสองสามวันก็เริ่มดีขึ้นจึงคิดว่าตัวเองก็คงไม่มีผลกระทบอะไรกับเรื่องนี้มากเพราะส่วนตัวก็คิดว่าการทำเช่นนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้อง
จนกระทั่งผมได้เห็นคนบริจาคเลือดผมเห็นเข็มฉีดยาที่เตรียมจัดแทงเข้าไปในแขนของเพื่อนผม
ผมพะอืดพะอมทันทีที่เห็น ตอนแรกคิดว่าตัวเองนั้นกลัวเลือด แต่ก็เริ่มเอะใจกับเข็มฉีดยาตั้งแต่ตอนนั้น จนกลับบ้านผมจึงลองตัดสินใจเลือกที่จะเปิดรูปเข็มฉีดยาพอผมได้มองทันทีนั้นผมอ้วกขึ้นมาทันที โดยที่ผมนั้นไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนในชีวิต 
ผมจึงอยากทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวผมนั้นมันเกิดอะไรขึ้น แล้วสิ่งที่ผมกำลังเป็นอยู่มีคำเรียกไหม