เริ่มจากเราเป็นอาเป็นน้องสาวของพ่อหลานเรากับแม่พ่อเลี้ยงมาตั้งแต่ 3 เดือนจนกระทั่งเลี้ยงมาได้ประมาณขวบกว่าๆพ่อดันมาเสียก็จะมีแค่แม่และเราดูแลหลานส่วนพี่ชายทำงานต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ได้ไกลมากส่วนแม่ของเขาไม่ค่อยสนใจเลยหางานทำที่ต่างจังหวัดกับพ่อแต่เราก็ไม่ว่านะเราก็เลี้ยงในฐานะหลานกับแม่ 2 คนอยู่บ้าน 2 คนดูแลหลานเหมือนลูกคนนึงเลี้ยงดูทุกๆอย่างทั้งชงนมเปลี่ยนแพมเพิสทุกๆอย่างคือหน้าที่ที่เราแม่ดูแลมาตลอดจนถึงปัจจุบันนี้จนครบ 2 ขวบกว่าๆตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อแม่ก็กลับมาบ้านเสาร์อาทิตย์บ้างมาดูลูกบ้างแต่ส่วนมากกลับมาก็สังสรรค์ติดเที่ยวบ้างแต่เราก็ดูให้เพราะว่าเราดูอยู่แล้วแต่แทนที่เขาจะแบ่งเบาภาระของเราด้วยการเสาร์อาทิตย์มาเลี้ยงลูกมาอยู่กับลูกแต่ดันเป็นเราที่ดูอยู่เหมือนเดิมเรากับแม่เหนื่อยบางทีเราทำงานไปด้วยเลี้ยงหลานไปด้วยมันก็เหนื่อยแม่ดูคนเดียวแม่ก็ไม่ไหวเพราะว่าแม่ก็ทำใจเรื่องพ่อยังไม่ได้ผ่านมาสักปีกว่าๆเรากับแม่เหมือนอยู่กันหลานแล้วก็อาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนอนด้วยกันทำทุกอย่างด้วยกันจนกระทั่งศาลสูงกว่านิดนิดก็เลยพาหลานไปโรงเรียนด้วยเนื่องจากเป็นคุณครูสอนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งก็เลยนำหลานเนี่ยไปเลี้ยงที่โรงเรียนด้วยไปในตัวเพื่อให้เข้าสังคมเลี้ยงดูทุกอย่างแต่มีปัญหาก็คือพ่อแม่ของหลานเนี่ยมีปัญหากับแม่เราเรื่องเงินหรือเรื่องอะไรต่างๆของครอบครัวจนมาไม่พอใจเลยอยากจะเอาหลานไปเลี้ยงเองทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราให้เขากลับเอาไปเลี้ยงเองที่ต่างจังหวัดคือบ้านของของแม่เด็กแต่พอเวลานั้นไม่มีใครอยากเอาหลานไปไม่อยากเลี้ยงทั้งพ่อทั้งแม่ก็ไม่อยากดูเหมือนอยากให้เอาไว้กับเราเหมือนเดิมแต่กลับมาเสาร์อาทิตย์ก็จะดูช่วยอะไรอย่างนี้แต่พอถึงเวลาไม่พอใจฝั่งเราก็อยากจะเอาไปเลี้ยงเองแล้วเขาไม่นึกถึงสภาพจิตใจเราหรอเราเลี้ยงมาตัวขนาดนี้แล้วอยากจะพลาดไปหรอจริงอยู่ว่าเราไม่ใช่พ่อแม่ของเด็กแต่เราเลี้ยงมาเหมือนลูกมันลูกในไส้จริงๆทุกๆอย่างคือเราหมดตัดภาระของเราก็คือเราหมดส่วนเงินเดือนไม่เคยได้แต่จะได้ก็คือค่านมของหลานเดือนละ 3,000 บาทบางเดือนก็ไม่ได้ก็ได้ออกให้หลานตลอดจนปัจจุบันทั้งค่าเทอมค่านมค่าแพมเพิสค่าขนมค่าข้าวคือเราแต่พ่อแม่ของเขาถ้าเราไม่ถามเขาก็ไม่ค่อยโอนให้แต่หลักๆก็คือเราออกให้ก่อนตลอดอย่างนี้เราสามารถมีสิทธิ์ในตัวเด็กได้หรือไม่ก็ต้องทำวิธีไหนเพราะว่าตอนนี้ไม่อยากให้พ่อแม่ของเขาถ้าหากเราไปเพราะว่าฟังเราก็ไม่ถูกกับฟังแม่ของหลานเพราะว่าแม่ของหลานไม่ค่อยสนใจหลานเท่าไหร่นะทั้งซักผ้าทั้งเปลี่ยนแพมเพิสหรือล้างขวดนมก็ไม่เคยที่จะล้างให้ลูกทุกครั้งที่กลับมาบ้านมาดูลูกก็ไม่เคยล้างอะไรให้ลูกเลยมีแต่ดูถ่ายรูปโพสต์เพื่อเอาหน้าแต่ให้ยากจริงๆทั้งวันก็เลี้ยงได้แหละแต่ว่าก็มาฝากแม่เราเหมือนเดิมบางครั้งก็มาซักผ้าประมาณครึ่งวันก็ค่อยไปดูลูกทีคือพฤติกรรมพ่อแม่เขาก็ติดเที่ยวหน่อยเราควรทำยังไงดีตอนนี้สภาพจิตใจก็คือเป็นห่วงหลานรักหลานไม่อยากให้หลานไป