เท่าที่ตั้งกระท็แลกเปลี่ยนกับเพื่อนๆในประเด็นสงครามรัสเซีย vs ยูเครน ผมเข้าใจว่าส่วนใหญ่หลายๆท่านต่างเห็นด้วยกับผู้นำยูเครนที่ไม่ยอมลงให้กับรัสเซีย เท่าที่พอจะจับประเด็นหลักๆที่เพื่อนๆเชียร์ให้ยูเครนสู้คือ 1 เรื่องเอกราช 2 รัสเซียผิดที่ bully คนอื่น 

พูดตรงๆว่าน้อยคนนักที่จะเฉลียวพอที่จะจับประเด็นที่ผมนำเสนอได้ ส่วนใหญ่ยึดหลักการกันแบบไม่รับรู้เลยว่าบ้านเมืองยูเครนพังพินาศไปขนาดไหนผู้คนบาดเจ็บล้มตายกันมากเท่าไหร่ บางท่านถึงกับฟันธงว่าจริงๆตอนนี้รัสเซียแพ้แล้วด้วยซ้ำเพราะยึดเคียฟไม่ได้ เอาล่ะครับรัสเซ๊ยจะแพ้หรือชนะก็ว่าไปแต่ยูเครนจะมีแต่เละและมีแต่คนตายทุกวันซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสลดใจครับ

ผมเสนอว่าผู้นำยูเครนควรเลือกทางที่จะหยุดการล้มตายของประชานมากกว่าฝืนสู้ (ทั่งๆที่ไม่มีทางเลยที่จะสู้รัสเซียได้) ซึ่งเพื่อนๆบางท่านก็บอกว่าผมโปรรัสเซียแต่ผมบอกเลยว่าไม่ได้เชียร์รัสเซียเพราะรัสเซียทำไม่ถูกแต่ถ้าผมเป็นกุนซือของผู้นำยูเครนผมจะบอกให้แกหยุดคุยกับเพื่อนจอมปั่นจอมเชียร์แล้วคุยกับปูตินเพื่อหาทางสงบศึกดีกว่าเพราะเราสู้เค้าไม่ได้จริงๆ

ถ้าเพื่อนๆเคยศึกษาเรื่องราวสามก๊กผมขอเปรียบง่ายๆให้เห็นภาพว่าสถานการณ์สมรภูมิการรบในตอนนี้ถ้าเป็นขงเบ้งหรือสุมาอี้ย่อมไม่ลุยตรงๆกับรัสเซียแน่นอนเพราะหากใช้สติปัญญาพินิจดีๆการฝืนลุยกับรัสเซียเดี่ยวๆตอนนี้มีแต่ตายกับตายครับ เพื่อนๆจะให้ยูเครนสวมบทเป็นลิโป้ถือหอกเข้าไปฟัดกับรัสเซียยังไงก็ตายเหมือนที่ยอดนักรบผูไร้พ่ายคนนี้ต้องโดนตัดหัวเพราะไร้ซึ่งสติปัญญา

เอาล่ะเมื่อเพื่อนๆบอกว่าเพื่อปกป้องเอกราชต้องสู้จนตัวตายผมขอถามว่าคิดเห็นยังไงกับ 
1) การเสียดินแดน?
นั่นไม่ใช่การใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหาหรือครับ?
หรือเพื่อนๆมองว่ายังไงก็เสียไม่ได้ให้เราสวมเสื้อยันต์คาดตะกรุดลุยกับปืนใหญ่ของชาวยุโรปหรือครับ?

2) 8 ธค 2484 ที่มีการยกพลขึ้นบกของกองกำลังต่างชาติ? 
ถามหน่อยว่าคุณจะทำยังไงครับ? ยอมถอยเพราะยังไงก็สู้ไม่ได้หรือเพื่อเอกราชต้องสู้จนเกิดความสูญเสียที่มากมายครับ?