สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกถ้าพิมพ์ติดขัดอย่างไงก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ เริ่มเรื่อง

เรากับแฟนแต่งงานกันมาเกือบจะ3ปีแล้วค่ะ ไม่รวมตอนคบกันตอนมหาลัย ก่อนที่เราจะแต่งงานกันเราบอกกับเค้าเลยว่า ในอนาคตเราไม่อยากมีลูกเพราะเราไม่ชอบเด็ก เราไม่สามารถที่จะตื่นเช้ามาเพื่อเลี้ยงใครสักคนอีกอย่างเรารักอิสระของเรามากแฟนเราก็เข้าใจแถมยังบอกเราด้วยว่าเค้าไม่อยากมีเหมือนกันอยากอยู่กันสองคน พอตกลงกันเสร็จก็แต่งงานค่ะ ชีวิตหลังแต่งงาน2ปีของเรากับแฟนแฮปปี้มาก จนมีช่วงเวลาหนึ่งจู่ๆแฟนก็ถามเราขึ้นมาว่า เธออยากมีลูกมั้ยเรางงมากว่าแฟนถามทำไม แฟนก็ย้ำเราอีกครั้งว่าเธออยากมีลูกมั้ย เราก็ตอบไปว่าไม่อยากมีเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ จนผ่านไปเรื่อยๆเรากับแฟนเหมือนจะเริ่มทะเลาะกัน เค้าบอกกับเราว่าเค้าอยากมีลูกมาเป็นสิ่งเติมเต็มความสุข แต่สำหรับเราลูกไม่ใช่ความสุขเลยเรารักอิสระรักหุ่นตัวเองถ้ามีลูกหุ่นต้องพังนมเราจะยานเราจะต้องเจ็บเราจะต้องมีภาระฟังแล้วดูเห็นแก่ตัวเราก็ยอมรับค่ะว่าเราเห็นแก่ตัวมาก แต่เรากับแฟนก็ตกลงเรื่องลูกกันตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่มี กี่วันๆผ่านไปก็ทะเลาะกันแต่เรื่องนี้เค้าถามเหตุผลที่ไม่อยากมีลูกเราก็ก็ตอบตรงๆตลอดค่ะว่าเรารักอิสระ แต่เค้าก็ไม่ได้รับฟังอยู่ดี เวลาไปเจอครอบครัวไหนมีลูกมากินข้าวด้วยก็นั่นแหละค่ะทะเลาะกันเหมือนเดิม จนตอนนี้เรากับแฟนก็ตึงใส่กันเราโครตจะอึดอัด ไม่ใช่เราไม่เห็นใจแฟนนะคะที่เค้าอยากมีลูกเพื่อความสุข แต่สำหรับเรายังไงลูกก็ไม่ใช่ความสุขของเราอยู่ดี ตอนนี้เราเครียดมากค่ะไม่รู้จะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไง ปล.เราเคยบอกกับแฟนแล้วนะคะว่าถ้าเค้าอยากมีลูกอย่ามาจมปักกับคนเห็นแก่ตัวแบบเรา แต่แฟนก็ไม่ได้เลิกกันค่ะ ตอนนี้ยังคบกันอยู่แต่เค้าก็พยายามตื๊อเหมือนเดิมทั้งที่ก่อนเราจะแต่งงานตกลงกันไปหมดแล้ว จนตอนนี้เราเริ่มรู้สึกไม่ดีมากๆเลยค่ะ 😭