คือผมกับน้องเขารุ้จักกันมาเกือบๆปีแล้ว เคยไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มๆเพื่อน และต่างฝ่ายต่างมั่นใจว่าทั้งผมและเขาเป็นคนไว้ใจได้ ให้เกียรติและปรึกษากันได้หมด ผมไม่รู้เหมือนกันว่าน้องรู้สึกอย่างไรกับผมเหมือนกัน ด้วยการที่รู้สึกดีและคิดว่าการเป็นพี่น้องกันแบบนี้ดีที่สุดแล้ว จะได้ไม่ลืมกันไปไหน และไม่ต้องทิ้งกัน แต่ด้วยอีกใจหนึ่งไม่รู้เป็นอะไร อาจจะเป็นด้วยความเป็นห่วงและหวังดี ตอนนี้ผมไม่อยากคิดเกินเลยเหินพี่น้องเลยครับ ห้ามใจยากมาก
อยากจะหยุดคิดเกินพี่น้อง คิดว่าแบบนี้ดีที่สุดแล้ว แต่ห้ามใจยากจังครับ