คือเราของเงินแม่สั่งของอย่างนึงมาจากเกาหลี แล้วของ​มัน​เป็นแบบพรีออเดอร์ ซึ่งมันรอประมาณ3เดือน แล้ววันนี้แม่ถามเราว่าเมื่อไหร่ของจะถึง เราเลยบอกเค้าไปว่าเราสั่งแบบพรีออเดอร์ รอ3เดือน แต่แม่เรากลับบอกว่าเราโกนร้านนั้นโกงแล้ว แต่คือเราสั่งกับร้านนี้มาเป็นสิบๆครั้ง เราไม่เคยโดนเลย ตอนเค้ากดของให้เราไม่ได้เค้าก็โอนเงินคืนมาให้ แถมร้านก็มีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอด แม่เราก็ไม่เชื่อแล้วบอกให้เราส่งชื่อร้านไปให้เค้าดู เราก็ส่งไป แต่แม่เราบอก3เดือนมันเวอร์ไป เราไม่เข้าใจว่ามันเวอร์ไปตรงไหน ตั้งแต่เราเกิดมาของพรีออเดอร์ที่เราสั่งมาทุกชิ้นไม่เคยต่ำกว่า3เดือน บางชิ้นรอเกือบปี เราว่ามันก็ปกติ แต่เค้าก็บอกว่าเราเถียง ทั้งๆทีเราอธิบายเค้าด้วยเหตุผลมาตลอด เราบอกความจริงเค้าทุกอย่าง แต่เค้าก็ไม่เชื่อ​เรา แถมบอกโง่ แค่เค้าเอาเกาหลีมาอ้างเราก็เชื่อไปหมด เค้าบอกแค่ดาราตลาดเอามาให้วัยรุ่นโง่ๆซื้อ แล้วเค้าก็บอกเราว่าไม่นึกเลยว่าเราจะเป็นคนโง่ขนาดนี้ เค้าเลี้ยงเรามาด้วยนมแม่หรือนมสัตว์ ทำไมเราถึงโง่มาโง่ เค้าบอกว่าควายทั้งนั้น เเค่ใช้คำว่าเกาหลีก็หลงเชื่อกันหมด ปัญญาอ่อน คือเราก็เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงเรา กลัวว่าเราจะโดนหลอก เราก็ชินกับคำด่าแล้ว เพราะเราโดนมาตั้งแต่เด็กๆ เดือนเกือบทุกวัน พ่อเราก็บอกว่าถ้าเรื่องไหนเราทำผิดจริง เราก็ต้องยอมรับ ซึ่งตอนเด็กๆเรายอมรับว่าเราผิดจริง แม่เราไม่ชอบการโกหก เมื่อ​ก่อนเราชอบโกหกแม่บ่อยๆ เค้าก็ว่าหรือด่าเราตลอด อันนี้เราก็ยอมรับเพราะเราผิดเองที่ไปโกหกตอนนั้นเราจำได้เลยว่าเราแทบจะก้มกราบเท้าแม่ทุกเดือนเพราะเราไม่รักษาสัญญา​ โตมาหน่อยประมาณประถม เราเรียนพิเศษเยอะมาก เพราะแม่อยากให้เป็นคนเก่งแบบลูกคนอื่นเค้า เราก็เข้าใจเพราะเราก็อยากเก่ง เราพยายามมากๆ เท่าที่เราไหว แต่ตอนเราก็เหมือนจะไม่ได้ครึ่งของคนอื่นๆเลย ด้วยความที่คนรอบตัวเรามีแต่คนเก่งๆ เราเลยคิดว่ามาตรฐาน​ของแม่เราสูงไปด้วย แต่ตอนใกล้จะจบป.6 แม่เราก็บอกว่าให้เราเลิกเรียนพิเศษทุกอย่างเลยดีมั้ย เพราะเราโง่มาก ทำไมไม่ทำให้ได้เหมือนคนอื่นเค้า ตอนนั้นเราร้องไห้แล้วก็ก้มกราบแม่เลย เพราะเราอยากเรียนต่อ คือเราไม่รู้ว่าถ​้าเราไม่ได้เรียนแล้วโตไปเราจะทำอะไรได้ แต่สุดท้ายเค้าก็ยอม ตอนนี้ก็ผ่านมา2ปีแล้ว เราก็ยังโดนเค้าด่าว่าโง่อยู่ตลอด น่าจะโดนคำนี้ตั้งแต่เริ่มเรียนพิเศษเลย เราเริ่มตอนอนุบาล2 น่าจะได้ยินครั้งแรกตอนนั้น เพราะเราชินแล้ว หลังๆเรเลยไม่ค่อยสนใจ เพราะพ่อเราก็แนะนำแบบนั้น เค้ารู้ดีว่าแม่เป็นคนเอาแต่ใจ ถ้ามีคนทำให้ไม่พอใจเค้าก็จะโมโห ไม่ฟังคนอื่น ขนาดตากับยายแม่ยังไม่ฟังเลย แล้วเราเป็นแค่ลูกเค้าเราจะมีสิทธิ์​อะไร เราก้แค่เกิดมาจากเค้า เราได้ให้เค้าเลย หลังๆเราคิดว่าเราควรเกิดมาดีมั้ย เราเหมือนตัวภาระของแม่ รู้สึกว่าถ้าเกิดเค้าไม่มีเราเค้าอาจจะสบายกว่านี้ก็ได้ เราคิดแบบนั้นมาตลอด ถึงพ่อจะบอกว่าไม่ใช่ เพราะพ่อกับแม่รักเรามาก แต่เราก็อดคิดไม่ได้จริงๆ คือเราไม่อยากได้ยินอะไรแบบนี้อีก แต่เราทำไม่ได้ เราโง่ขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งชีวิตที่เราเกิดมา คำที่เค้าชมเรายังน้อยกว่าคำด่าที่เค้าบอกกับเราเลย คำชมแทบจะนับคำได้ เราสอบได้เกรด4ตั้งแต่เกิด มีแค่ตอนม.1ที่ได้ 3.81 เค้าก็ไม่คิดจะชมเรา เค้ากลับมาว่าเราว่าทำไมไม่รักษาเกรดเอาไว้ เราเคยสอบ asmo วิทยาศาสตร์​ได้เหรียญเงิน เค้าก็ไม่ชมเรา แค่ถ่ายรูปเราลงเฟสพร้อมกับเกียรติ​บัตร วันที่เราจะไปรับเหรียญเค้าก็ไม่ไป ทั้งๆที่วันนั้นเป็นวันหยุดของเค้า คือจากที่เล่ามาทั้งหมด เราอยากรู่แค่ว่าเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราไม่สมควรเกิดมารึป่าว เรารู้สึกว่าเราแค่เกิดมาเป็นภาระให้เค้า เหมือนเราจะไม่เคยทำอะไรให้เค้าดีใจเลย