นอกชายฝั่งทางตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐ Western Australia มีเกาะที่สำคัญหลายเกาะ แต่เมื่อหกพันปีที่แล้ว เกาะเหล่านี้ที่เป็นยอดเขาโผล่ขึ้นมาจากที่ราบชายฝั่งทะเลอันกว้างใหญ่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิต หนึ่งในนั้นคือเกาะ Dampier Archipelago นอกจากจะมีโขดหินขนาดใหญ่และอุดมด้วยธาตุเหล็ก ซึ่งมักร่วงลงสู่ผืนน้ำสีฟ้าครามสดใสของมหาสมุทรอินเดีย บนหินสีแดงเข้มดังกล่าวยังถูกบันทึกสัตว์ด้วยการแกะสลักเป็นภาพสกัดหินโดยชาวอะบอริจินด้วย
  
ในบรรดาภาพสัตว์ต่างๆ มี Thylacine ( Thylacinus cynocephalus ) หรือที่เรียกว่า "เสือแทสเมเนียน" มากกว่า 20 ตัว สัตว์ที่มีกระเป๋าหน้าท้องเหมือนหมาป่าและกินเนื้อเป็นอาหารเหล่านี้ แบกลูกของมันไว้ในกระเป๋าเหมือนจิงโจ้ มีลายเหมือนเสือบนหลัง และมีขากรรไกรที่สามารถอ้าปากกว้างได้ถึง 120° ได้อย่างน่าประทับใจ ซึ่งครั้งหนึ่ง พวกมันเคยพบเห็นได้ทั่วไปในออสเตรเลียและนิวกินี
  
thylacine นั้นหายไปจากแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลียเมื่อประมาณ 3,000 ปีที่แล้ว อาจเป็นผลมาจากสภาพอากาศที่แห้งแล้งและการสูญเสียพืชพันธุ์ที่หนาแน่น แม้มันจะยึดพื้นที่หลักในป่าแทสเมเนีย แต่ก็ถูกล่าจนสูญพันธุ์โดยผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรปในช่วงปี 1800 โดยตัวสุดท้ายที่รู้จักเสียชีวิตที่สวนสัตว์ Beaumaris ใน Hobart ในปี 1936 รวมถึงญาติของวอมแบทที่มีขนาดเท่ารถยนต์ นักล่าที่เหมือนสิงโต และนกยักษ์ที่บินไม่ได้ ล้วนเป็นสายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ของออสเตรเลีย แต่ Thylacine ถือเป็นสิ่งพิเศษในจิตสำนึกสาธารณะ ที่มี 'การพบเห็น' และการทำภารกิจเพื่อค้นหาหลักฐานของ thylacine ที่มีชีวิตอยู่บ่อยครั้ง ด้วยหวังว่ามันจะไม่หายไปจริงๆ
 
 
 
thylacine หรือเสือแทสเมเนียน เป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่โดดเด่นที่สุดของออสเตรเลีย แม้ว่าจะสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่กระเป๋าหน้าท้องและลายทางที่เรียวยาวยังคงรักษาตำแหน่งในตำนานของออสเตรเลียไว้ แม้จะมีการอ้างว่าพบเห็นอย่างต่อเนื่องซึ่งดึงดูดใจสาธารณชนและสื่อต่างๆ มาตั้งแต่อดีตจนถึงปี 2021 (กลุ่มหนึ่งอ้างว่าเห็น "เสือแทสซี่" โผล่พ้นป่าในออสเตรเลีย) แต่ก็ไม่ได้รับการยืนยันที่แน่นอน
  
ตอนนี้ กลุ่มนักวิจัยจากมหาวิทยาลัย Melbourne วางแผนที่จะนำ thylacine กลับคืนมาจากการสูญพันธ์ผ่านการโคลนที่เป็นไปได้ โดยเมื่อวันที่ 1 มี.ค. 2022 ที่ผ่านมา พวกเขาได้ประกาศการก่อตั้งห้องปฏิบัติการวิจัยระดับโลก Thylacine Integrated Genetic Restoration Research (TIGRR) จากการบริจาคเพื่อการกุศลมูลค่า 5 ล้านเหรียญสหรัฐ สำหรับวิทยาศาสตร์การอนุรักษ์การสูญพันธุ์และวิทยาการสัตว์ที่มีกระเป๋าหน้าท้อง 
  
Pro.Andrew Pask นักชีววิทยาด้านวิวัฒนาการสัตว์กระเป๋าหน้าท้องและผู้เชี่ยวชาญด้าน thylacine ที่มหาวิทยาลัย Melbourne จะเป็นผู้นำโครงการนี้ เขาตั้งข้อสังเกตว่า ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ของการวิจัยคือการนำพวกมันคืนชีพจากความตาย และห้องปฏิบัติการ TIGRR จะพัฒนาเทคโนโลยีที่สามารถบรรลุการสูญพันธุ์ของ thylacine รวมถึงจะเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการอนุรักษ์สายพันธุ์กระเป๋าหน้าท้องอื่นๆ ที่ถูกคุกคามด้วย 
 
 
  
ก่อนหน้านี้ มีการเรียกร้องให้คืนชีพ thylacine นานกว่าสองทศวรรษแล้ว โดยครั้งแรกในปี 1999 เมื่อนักบรรพชีวินวิทยา Michael Archer เข้ารับตำแหน่ง
ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ออสเตรเลียนและทุ่มงบประมาณ 57 ล้านดอลลาร์ในโครงการที่หวังจะ clone สัตว์กระเป๋าหน้าท้องอันเป็นสัญลักษณ์จากตัวอย่างเก่าที่อยู่ในขวดแก้ว ตอนนั้นโครงการถูกเรียกว่า " fantasy " เพราะจินตนาการเหมือนกับในหนัง Jurassic Park และครั้งที่สองในปี 2005 แต่การวิจัยหยุดลงเนื่องจากตัวอย่าง DNA มีคุณภาพต่ำ
  
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา สองทศวรรษแห่งความก้าวหน้าครั้งสำคัญหลังจากค้นพบผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงในการแก้ไขยีน ทำให้นักวิทยาศาสตร์สามารถคิดการใหญ่เกี่ยวกับ "การสูญพันธุ์" ซึ่งเป็นกระบวนการในการนำสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์ไปแล้วกลับมาจากความตาย การปฏิวัติครั้งสำคัญนี้ต้องขอบคุณ CRISPR ระบบชีวภาพสำหรับตัดต่อยีน (gene editing) และวาง DNA อันทรงพลัง ที่ได้นำเสนอวิธีการสำหรับนักวิทยาศาสตร์ในการสร้างรหัสพันธุกรรมของสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์ไปนานแล้ว

และด้วยเทคโนโลยีนี้เอง จะเป็นหัวใจสำคัญของข้อเสนอที่จะนำ Woolly Mammoth กลับมาภายในปี 2027 ที่นำโดย Colossal บริษัทเทคโนโลยีชีวภาพ ซึ่งในเดือนก.ย. ปลายปีนี้ บริษัทประกาศว่าจะได้รับเงินทุน 15 ล้านดอลลาร์สำหรับความพยายามมีลูกของมันตัวแรกภายใน "4 - 6 ปี" เพื่อนำฝูงแมมมอธกลับคืนสู่อาร์กติก

ในขณะที่ ตัวอย่างของ thylacines มีประมาณ 450 ตัวอย่างอยู่ในพิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ส่วนใหญ่เป็นผิวหนังและกระดูก แต่มี 13 ตัวอย่างรวมทั้ง joeys ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีที่พิพิธภัณฑ์ Melbourne โดยถูกดองไว้ในแอลกอฮอล์หรือฟอร์มาลดีไฮด์ ซึ่ง Pask และทีมได้ประกาศไว้ในปี 2017 ว่าการจัดลำดับจีโนมทั้งหมดประสบความสำเร็จ และเป็นจีโนมที่สมบูรณ์ที่สุดที่ได้จากสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์ไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ชีวิตของ joeys ใน Melbourne อาจถูกตัดให้สั้นลงในการนี้ แต่ DNA ของมันอาจเป็นพิมพ์เขียวในการชุบชีวิตทั้งสายพันธุ์ แม้ไม่มีใครคิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ แต่ตามที่ Michael Archer นักบรรพชีวินวิทยาแห่งมหาวิทยาลัย New South Wales ผู้ที่อุทิศตนเพื่อขจัดการสูญพันธุ์ของสัตว์ต่างๆ กล่าวว่า ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันอีกต่อไปแล้วที่จะจินตนาการถึงการกลับมาของสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็นเป็นเวลาหลายร้อย หลายพันปี

สำหรับ Archer เขาอาจเป็นคนแรกที่กล้าฝันที่จะโคลน thylacines หลังจากในปี 1996 เมื่อแกะ Dolly สร้างประวัติศาสตร์ในฐานะสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมตัวแรกที่ถูกโคลนจากเซลล์ที่โตเต็มวัย เขาจึงประกาศว่าจะนำมันกลับมาอยู่ที่ว่าเมื่อไหร่แค่นั้น แต่การโคลน thylacines ทำไม่ง่ายเหมือนกับ Dolly เพราะตัวอย่าง DNA ของมันที่พิพิธภัณฑ์ไม่ใช่นิวเคลียสหรือไข่ที่มีชีวิตซึ่งเป็นส่วนผสมที่จำเป็น ดังนั้น ต้องใช้ DNA ของญาติสนิทที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป จากนั้นก็จะใช้เป็นแม่แบบเพื่อสร้าง thylacines ต่อไป

ในกรณีนี้ ญาติที่ใกล้ชิดที่สุดคือ Dunnart หนูที่มีกระเป๋าหน้าท้อง ขั้นตอนต่อไปคือการเปรียบเทียบพิมพ์เขียวทั้งสองและมองหาจีโนมที่แตกต่าง จากนั้นก็เข้าไปในเซลล์ที่มีชีวิตจากหนู และเริ่มแก้ไขการเปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ซึ่งการแก้ไขยีนประเภทนี้สามารถทำได้จากเทคโนโลยี CRISPR-Cas9 เท่านั้น (ชุดเครื่องมือล่าสุดของพันธุวิศวกรรม - ชุดของเอนไซม์ที่ใช้แบคทีเรียเพื่อตัดกลุ่มเป้าหมายบางกลุ่มของ DNA และแทนที่ด้วยส่วนอื่นๆ)

ด้วยความช่วยเหลือของเทคโนโลยีการแก้ไขยีนนี้ ทีมงานเชื่อว่าจะสามารถแปลงเซลล์ของ Dunnart ให้เป็นเซลล์ thylacines ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่าวิทยาศาสตร์บางส่วนจะต้องได้รับการขัดเกลาในอีก 10 ปีข้างหน้า อย่างไรก็ตาม โครงการนี้ทำให้เกิดความกังวลต่อนักวิจัยด้านการอนุรักษ์บางคน ที่แนะนำว่า การใช้เงินจำนวนมากในการนำสัตว์กลับมาจากความตาย อาจส่งผลให้สูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ และอีกหลายโครงการโต้แย้งว่าน่าจะช่วยอีกหลายสปีชีที่กำลังสูญพันธุ์มากกว่า

thylacines นั้นเป็นสัญลักษณ์เปรียบเทียบที่น่าเศร้าสำหรับผลกระทบอันเลวร้ายของการตั้งถิ่นฐานบนเกาะที่มีความอุดมสมบูรณ์ของชาวยุโรปในออสเตรเลีย สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถูกล่าจนสูญพันธุ์เพราะคิดว่าจะกินแกะ ซึ่งเป็นสัตว์เศรษฐกิจสำคัญของอาณานิคม (การวิจัยในภายหลังเปิดเผยว่าเสือไม่ใช่
ผู้ล่าแกะเลยแต่ก็สายเกินไป) นอกจากบนเกาะ thylacines ยังอาศัยอยู่บนแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลียเมื่อประมาณ 3,000 ปีก่อน จากการค้นพบโครงกระดูกที่พบใน New South Wales และภาพอันเป็นเอกลักษณ์ของมันยังพบเห็นได้ในศิลปะหินโบราณของชาวอะบอริจินทั่วทั้งทวีป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในออสเตรเลียตะวันตกและดินแดนทางเหนือ
 

 
 
 
 
 
 
Cr.http://www.sci-news.com/biology/thylacine-de-extinction-10608.html 
Cr.https://cosmosmagazine.com/nature/evolution/thylacine-tasmanian-tiger-de-extinction/Amalyah Hart/ 2022 
Cr.https://cosmosmagazine.com/nature/animals/return-of-the-living-thylacine/John Pickrell /2022 
Cr.https://www.cnet.com/science/biology/australian-scientists-plan-to-resurrect-the-extinct-tasmanian-tiger/Jackson Ryan/2022 
Cr.https://www.kidsnews.com.au/animals/numbat-genome-mapping-could-lead-to-return-of-the-thylacine/news-story/c424294e0e21d0cb9cb965706bbfce78 /Duncan Murray, 
Cr.https://blog.ted.com/7-reasons-why-we-should-bring-back-the-tasmanian-tiger/
  
(ขอขอบคุณที่มาของข้อมูลทั้งหมดและขออนุญาตนำมา)