มีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ เราอายุ17 ปีนี้เค้าน่าจะ21แล้ว แต่เราและเค้าไม่ได้สนเรื่องอายุ กู ฮาคิงปกติเลยค่ะ เรารู้จักกันทางโลกออนไลน์ เป็นเพื่อนกันมา2ปีย่างเข้า3ปี ช่วงปีแรกเราชอบเค้ามากๆ เราเรียนอยู่ม.ต้น เค้าก็ทำงานเซเว่น กะประจำของเค้าน่าจะเข้า4-5โมง เลิกเที่ยงคืน เรารอเค้าทุกวันหลังเลิกงานทุกวัน นอนดึกมาก เวลาเรียนก็เอาไปนอน เค้าก็ตอบแชทบ้าง ไม่ตอบบ้าง เป็นอาทิตย์ก็มี และมารู้ทีหลังเค้ามีแฟนแล้ว เราเลยปล่อยเค้าไป มันเจ็บปวดมากค่ะ และเราก็ผ่านมันมาได้ การmove onครั้งที่1
 
  ไม่ได้ติดต่อกันหลายเดือน จนเค้าจำชื่อเราไม่ได้แล้ว55 เราเลยลองตัดสินใจทักไปอีกครั้ง เพราะพึ่งรู้ว่าเค้าเลิกกันกับแฟนแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดจะกลับไปจีบนะ อยากกลับมาเป็นเพื่อนกันเฉยๆ เราก็คุยกันปกติแบบเพื่อน เค้าก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่ก็ตอบเรารู้สึกว่าเราเริ่มกลับมามีความรู้สึกแบบเดิม เค้าก็เผลอบอกชอบเรา วันนั้นเป็นวันที่เราโทรคุยกันวันแรก รู้จักมาเป็นปีๆเพิ่งเคยได้ยินเสียงงง เค้าชวนโทรนะ คุยกันจนเช้า เราก็แฮปปี้สุดๆเลย หวานๆกันไปสักพัก นานๆเข้าเค้าเริ่มไม่ได้สนใจเราอีกแล้ว เค้าบอกกับเราว่าไม่ว่าง ต้องทำงาน ต้องทำตามฝันตลอด เราก็สนับสนุนเค้าตลอด พูดให้กำลังใจ เพราะเราเป็นเพื่อนคนเดียวของเค้า เรื่องนี้เรารู้มาตลอด

*(ขอแทรกนิดนึงคะ เค้าเป็นที่มีแพชชั่นแรงมากๆ เค้าอยากเปลี่ยนตัวเอง อยากหาเงินได้เยอะๆ เพราะเค้ามีปมเกี่ยวกับเรื่องนี้กับแฟนเก่า เค้าทำทุกอย่าง งานประจำเซเว่น เล่นหุ้น ขายของในเกมได้ทีอย่างเยอะ แต่ก็ต้องแลกมาด้วยเวลา และการอดนอน)

 เราเลยตัดสินใจเดินต่อและmove onเป็นครั้งที่2 เค้าพูดตลอดว่าไม่พร้อมมีแฟน ไม่ว่างคุย ต้องการทำความฝัน เราไม่อยากจะให้เค้ามาทุกข์ใจเรื่องเรา สู้เป็นเพื่อนที่ดี สนับสนุนเค้าดีกว่า เราคุยกันทุกวัน แต่ไม่เยอะ กินข้าวยัง หาไรกินด้วยนะ บอกว่าวันนี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง แค่นั้นจริงๆ ส่วนการโทรคุยไม่เกินเดือนละ1-2ครั้ง

และมาอีกเหตุการณ์ปลายปีที่แล้ว เค้าสารภาพกับเราว่า เค้าคุยกับน้องคนหนึ่งมาสักพัก แล้วผู้ญ.คนนั้นก็ไปมีแฟน เค้าเลยไม่ได้คุยกันอีก แล้วตอนนี้ผญ.กลับมา พร้อมคะยั้นคะยอเพื่อนเรา ว่าอยากมีแฟน พอเพื่อนเราไม่เอาก็ร้องไห้ จะฆ่าตัว ตัดพ้อต่างๆนาๆ เหมือนว่าเค้าก็ต้องเล่นไปตามนั้นก่อน  เพราะกลัวผญ.จะทำงั้นจริงๆ ทักมาปรึกษาเรา เราก็บอกให้บอกเค้าไปตรงๆสิว่าเธออึดอัด  ยังไม่อยากมีแฟน ต้องการทำความฝันอยู่ ระหว่างนั้นมีแฟนเก่าเพื่อนเค้าทักมาขอคืนดี ขอคุย 
 มาปรึกษาเราอีก เรารู้สึกว่าเราอึดอัดมากเลย เราน้อยใจมาก ทั้งๆที่เราคิดว่าเราก็มูฟออนมานานละนะ ทำไมเราต้องมีความรู้แบบนี้ด้วย เพื่อนเราก็เลยต้องรับทั้งสองคนเลย ส่วนเราก็เสียใจเงียบๆกลัวจะทำให้เพื่อนเครียดอีก แล้วเพื่อนก็ตัดสินใจตัดสองคนนั้นไปเลย เหลือแค่เรา เราก็ยังไม่ได้บอกความรู้สึกตัวเองนะ จนทำใจได้ คิดว่าจะไม่เอาแล้วจริงๆ จะเป็นแค่เพื่อน เราเคลียร์ใจกับเค้าทั้งหมดว่า เลิกหยอดเรา ไม่ว่าจะกรณีใดก็ตาม เค้าก็รู้เลยว่าเราซีเรียสจริงๆ และก็ยึดมั่นแบบนี้มาตลอด move on ครั้งที่ 3

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเรารักตัวขึ้นมากๆ เราแทบจะไม่กดเข้าไปอ่านข้อความที่เค้าส่งมาแบบทันที เราสร้างระยะห่างมากขึ้น ประมาณว่าเค้าทักมาตอน4-5ทุ่ม เราตอบ4-5โมงของเมื่อวาน บางวันไม่ตอบเลยก็มี แต่เราก็คุยกันตลอดนะ อาจจะมีบางอาทิตย์ที่ไม่คุยบ้างก็มี จนเป็นแบบนี้ เรากลายเป็นคนที่เสพติดการอยู่คนเดียวมาก จนขึ้นม.4ยังไม่มีเพื่อนสนิทสักคน วันหยุดแทบไม่ติดต่อเพื่อนคนอื่นเลย  เพื่อนคนนั้นก็ชอบพูดกับเราเสมอว่า ไม่อยากมีใคร ต้องทำความฝัน งั้นงี้ เราก็เออๆ

****และแล้วเมื่อวาน  เค้าทักมาบอกว่า เค้าโสดมานานละนะ เค้าอยากลองจะคุยสานความสัมพันธ์แบบลึกลงไปอีกขั้นกับเราจะได้มั้ย เราเห็นข้อความในแจ้งเตือน คือไม่อยากกดอ่านเลยอ่ะ รู้สึกอยากด่ามันว่า บ้ารึเปล่าเพื่อน ทั้งๆที่ก็บอกว่าไม่อยากมีใครมาตลอด อยากทำความฝัน แล้วไหงวันนี้พูดงี้ และอยากบอกอีกประโยคนึง "มาบอกอะไรเอาป่านนี้ ไอ่sus" เราก็บอกขอเวลาสักอาทิตย์ แล้วเราก็ถามมัน2-3ข้อคือ ที่พูดมาแบบนี้ เป็นเพราะเห็นคนอื่นแล้วอยากมีใช่ไหม หรือแค่ความรู้สึกมันพาเผลอไปนิด แล้วชอบมานานรึยัง นางตอบแค่2ข้อแรกอย่างมั่นใจ โดยไม่ตอบข้อ3 เราก็บอกข้อเสียของเราไปตรงๆ ทั้งเรื่องโลกส่วนตัวสูง ไม่สามารถจะมาทั้งโทรคุยทุกวัน คุย24ชม.ได้หรอกนะ เราไม่เหมือนคนอื่นเท่าไหร่  เพื่อให้นางรู้ว่าเราเองก็มีส่วนเสีย แล้วนางก็ตอบมาอีกว่า ไม่อินกับความรัก ไม่ค่อยหวัง อ่าวแล้วที่พูดไปก่อนหน้าที่คืออะไร 

แล้วกลับมาคิดทั้งวันเลยว่าเอาไงดี เราเอามาหักล้างกันแล้ว ตอนเรามีปัญหาเค้าไม่เคยอยู่ข้างเรา พอเราระบาย คุยด้วยก็จะเอามาทำเรื่องโจ้กทั้งๆที่เราซีเรียสนะ จนเราผ่านปัญหามาด้วยตัวเองหลายๆครั้ง โดยไม่ปรึกษาเค้า ในเวลาที่เราต้องการเค้า เค้าไปอยู่ไหน ขอแค่กำลังใจก็ได้ กว่าจะตอบ เราก็ผ่านมันมาได้แล้ว และอีกอย่างคือเรารู้สึกว่ายังเด็กเกินกว่าจะที่จะได้รู้สึกถึงความรักที่สวยงามจริงๆ เราไม่รู้ว่าถ้าเป็นหรือคนคุยแล้ว เรากับเค้าต้องคุยอะไรกันบ้าง เราต้องทำตัวไง ไม่มีแฟนก็นานแล้ว เราสรุปคำตอบภายในวันนั้นละบอกคำตอบไปเลย ว่าขอปฏิเสธ พร้อมทั้งเหตุผลบางข้อ เค้าจะไม่ได้เก็บไปคิดมาก เพราะรู้คำตอบแล้ว แล้วนางก็บอกว่า เราเป็นคนที่สองที่ปฏิเสธเค้า เราก็แบบเห้ย คนแรกคือใคร คุยกันมาตลอด แต่ไม่เคยบอกอะไรเลย ละบอกอีกว่าก่อนหน้าที่จะขอเพิ่มความสัมพันธ์ นางคาดหวังอยากให้เราปฏิเสธ(อิหยังวะะะ)  เรารู้สึกว่าเค้าจะไม่ได้ชอบเราจริงๆ อาจจะเพราะอารมณ์พาไป เราไม่เคยสัมผัสถึงคำที่เค้าชอบเราเลย สักนิด เราอาจจะมูฟออนไปแล้วก็จริง ไม่มีการทำอะไรที่ทำให้เรารู้สึกถึงคำว่าเราพิเศษจริงๆ ทั้งด้านความรู้สึกและการกระทำของเค้า มีแต่คำพูดที่บอกว่าชอบเรา

หลายๆครั้งกับผช.คนนี้ เราใช้สัญชาตญาณของตัวเอง แล้วก็ถูกทุกครั้ง เรารู้สึกลักกี้ที่ยังไม่ได้ตอบตกลงไป แต่สำหรับเค้า เราไม่รู้จะเอาไงต่อ จะเป็นเพื่อนกันได้ไหม เค้าเป็นเพื่อนที่ก็ถือว่าใช้ได้ แต่ก็ไม่ได้ดีเลิศ ให้เกียรติผญ.อย่างเรา ไม่เคยรุกล้ำทางเพศ ไม่บังคับสั่งการ มีหลายๆมุมที่เค้าก็ยังน่ารักอยู่ เราจะเลี้ยงของกิน จะซื้อของขวัญวันเกิดให้ก็ไม่อยากได้เพราะเกรงใจ เราไม่เคยขออะไรจากเค้า ยกเว้นขอให้เราเป็นเพื่อนกันนานๆ เงินสักแดงเดียวเราก็ไม่เคยขอ เพราะเค้าเคยมีปมเกี่ยวกับแฟนเก่าเรื่องเงิน เราไม่เคยงอแง เค้าบอกอีกอย่างเมื่อวานคือ เค้าอาจจะเย็นชาขึ้น เรารู้สึกเหมือนทำให้เค้าหมดหวังกับความรักค่ะ 

เราไม่รู้จากเอาไงต่อ ถ้าจะแยกกันมันก็ดูไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น จะไปต่อเราก็ได้นะ แต่ไม่รู้เค้าจะโอเคป่าว