ขอเล่าตั้งแต่แรกเลยนะคะพ่อเราไม่ให้มีแฟนค่ะแต่ตอนอายุ17-18เราพลาดท้อง
แต่ว่าเป็นท้องลมค่ะหลังจากนั้นก็เลิกกับแฟนแล้วก็ไม่ได้คบหากับใครมาจนอายุ20ซึ่งพอมองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกว่าโหตัวกูเละเทะจังวะตอนนั้นพ่อเสียใจมาก
และโกรธมากจนไม่ขอเจอหน้าแฟนเราเลยไม่พูดถึงเลยด้วยซ้ำ เราจำมาจนถึงตอนนี้พอนึกแล้วรู้สึกอายจัง ตั้งแต่นั้นมาพ่อเราก็ไม่เคยถามถึงเรื่องนั้นอีกเลย
และเราก็ไม่คิดอยากจะมีแฟน เราไม่รู้เลยว่าตอนนี้พ่อจะให้เรามีแฟนได้ยังเพราะเค้าไม่พูดเลย แต่บางทีเค้าก็บอกระวังนะผู้ชายแบบนี้จะมีแฟนดูที่มันรวยๆจะได้ไม่ลำบาก ก่อนหน้านี้เราไม่อยากมีแฟนเลยแต่ว่าตอนนี้เราเริ่มคุยกับคนคนหนึ่ง เราคิดว่าถ้าเราคบกะเค้าเราจะบอกกับที่บ้าน
แต่ก็กลัวพ่อค่ะ ทุกคนคิดว่าอายุ20พ่อเค้าจะยอมๆให้บ้างมั้ยคะ เราคิดว่าถ้าคบกันจริงๆเราจะฝังยาคุมให้พ่อสบายใจ แต่ก็ไม่กล้าบอกอยู่ดีว่าจะฝังยาคุม เพราะถ้าพูดแบบนี้พ่อก็ต้องคิดว่าจะต้องมีอะไรกันแน่ๆ กลัวว่าจะแย่เข้าไปอีก
แล้วอีกเรื่องนึงที่คิดหนักคือ คนที่เราคุยด้วยเค้าไม่รวยทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านเหล้าด้วย แล้วพ่อเราก็ชอบย้ำว่าให้หาแฟนที่ไม่เกเรหารวยๆ แต่คือว่าสำหรับเราอะเราไม่ได้ซีเรียสเพราะตัวเราเองเรียนไม่จบม.3ไม่ได้สวยผู้ชายรวยๆดีๆที่ไหนจะมาเอา
เราคิดแค่ว่าคบกันแบบน่ารักๆไม่ได้จริงจังถึงขั้นที่ต้องลงหลักปักฐานเพราะเราพึ่ง20ก็คบไปเรื่อยๆอาจจะช่วยกันสร้างก็ได้ เราไม่ได้หวังให้เค้ามาเลี้ยงเรา
ทุกคนคิดว่ายังไงคะ มีคำแนะนำมั้ยคะ
เราจะทำยังไงกับพ่อดีคะ