ตั้งแต่โควิดระบาด 2-3 ปีมาแล้ว เราแทบไม่ได้ออกไปไหนไกลๆเลยค่ะ อย่างมากสุดก็ไปตลาดแถวบ้าน ทั้งๆที่ป้องกันอย่างดี แต่สุดท้ายก็ติดโควิด จากคนในบ้านเดียวกันเอง

ที่บ้านอยู่กัน 6 คน ติดเชื้อ 3 คน ส่วนอีก 3 ไม่ติด แต่ช่วงที่ป่วย คนที่ไม่ติด ไม่ยอมย้ายออกไปอยู่ข้างนอก ทำให้ลำบากในการใช้ชีวิตมากๆ คนป่วยไม่กล้าออกจากห้องเลย ทรมานเหมือนติดคุก เพราะคนไม่ป่วย กลัวและรังเกียจเรา 

ปัจจุบันหายเป็นเดือนแล้ว แต่เรารู้สึกได้ว่าคนในบ้านยังกลัวและรังเกียจคนที่เคยป่วยอยู่ เมื่อก่อนเราจะเป็นคนทำกับข้าว แต่พอหายป่วย คน 3 คนนั้น ไม่กล้ากินอาหารที่เราทำ วันๆแทบไม่เคยคุยกัน ทำให้เรารู้สึกไม่ดีเลยค่ะ นอยด์มาก ตอนนี้คิดจะย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว เพราะรู้สึกจิตตกมาก (เราเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วด้วย)

คนแถวบ้าน บางคนเจอเราเดินอยู่ก็แอบหรือแกล้งทำเป็นเดินหนีไปทางอื่น เราอยากไปอยู่ที่อื่น ที่ๆไม่มีใครรู้ว่าเราเคยติดโควิดมาก่อน