เรารู้สึกเหนื่อยมากๆเลยค่ะเราไม่รู้ว่าเราพยายามตั้งใจเรียนไปเพื่อใครเพราะทั้งชีวิตเรามีแม่คนที่เรารักแล้วก็สนิทที่สุดแค่เรารู้สึกส่าเขารักเราไม่เท่าพี่ชายเลยเราตั้งใจเรียนเราช่วยงานเขาเขาไม่เคยชมแล้วไปพูดกับคนอื่นว่าวันๆเราไม่ทำอะไรทั้งๆที่เราช่วยงานเขาตลอดแค่กลับกันพี่ชายเราที่ทำงานแล้วแต่วันๆเอาแต่ขอเงินแม่แม่เราก็ให้บ่อยครั้งที่แม่จะพูดกับทุกคนเกี่ยวกับเรื่องพี่ชายชมแต่พี่ชายแม่จะพูดกับเราตลอดว่าเขารักพี่มากกว่าเรารู้ว่าเขาแค่พูดเล่นๆแต่มันทำลายความรู้สึกเราหมดแล้วเราตั้งใจเรียนก็เพื่อแม่เพราะชีวิตเรามีแค่แม่เรารู้สึกหมดความหวังหมดไฟกับทุกอย่างทุกคนรอบตัวบอกให้เราอยู่เพื่อตัวเองแต่เราทำไม่ได้ค่ะเราพยายามแล้ว