เรื่องเป็นเเบบนี้ครับ ผมได้คนคุยคนหนึ่งมาจากเกม ผมคุยกับเขาได้2-3วันครับ ผมพึ่งมารู้ว่าเขามีเเฟนเเล้ว มันเลยทำให้ผมกับเขาเลิกคุยกันไป หลังจากนั่นประมาณ1-2เดือนผมกับเขาก็ได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง ผมรู้สึกดีมาก เพราะเขาตรงสเปคผมทุกอย่าง เเต่ที่กลับมาคุยกันเขายังไม่เลิกกับเเฟนนะครับ โดยที่เขาให้เหตุผลว่า อีกไม่นานก็คงได้เลิกกัน เขาเลยบอกให้ผมรอ ผมคุยกับเขามาหลายเดือนเเล้วครับ ทุกๆวันเขาจะปลุกผมตอนเช้า เเละคาสายทุกคืนก่อนนอน เวลาที่คุยกันมันทุกวันมันทำให้ผมรู้สึกดีจนไปถึงขั้นคำว่ารัก เเต่ผมก็รู้นะครับว่าพี่เขามีเเฟนเเล้วมันก็เป็นเรื่องที่ผิด ผมอยากจะออกมาจากตรงนั้น เเต่ความรู้สึกที่ดีมันทำให้ผมออกมาไม่ได้ เเละผมก็ไม่กล้าพอ หลังๆมานี้เขามีเทลาะกับเเฟนเขาผมก็คอยปลอบ คอยอยู่ข้างเเต่พอที่เขาเทลาะกับผมเเต่ละครั้งเขาชอบพูดว่า พอเเล้วนะไม่เอาเเล้วนะ อยากไปไหนก็ไป จบเเค่นี้ เเต่ทุกครั้งผมเองที่ไม่อยากให้เขาไปเลยทำทุกทางที่จะทำได้ไม่ให้เขาไป มันเป็นเเบบนี้มา2-3รอบครับ ผมกล้าพูดเลยว่าตั้งเเต่คุยกับเขามาผมไม่เคยงอนเขาเลย อาจจะมีน้อยใจบ้างเเต่ก็ไม่เคยทำให้เขาคิดว่าผมงี้เง้า เพราะผมกลัวจะเสียเขาไป ทุกวันตอนที่เขาไปคุยกับเเฟนเขา ผมรู้สึกน้อยใจมากๆ เเละทุกๆครั้งผมก็เฝ้าถามตัวเองว่าทำไมไม่ออกมาสักที ทำไมถึงจมอยู่กับคนที่มีเเฟนเเล้วทั้งๆที่รู้ว่ามันผิด ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับ ผมอยากจะออกมาเเต่ก็ไม่เคยทำได้สักครั้ง ผมควรทำไงดีครับ