คือผมได้ทักหาพี่ที่ทำงานอยู่ด้วยกันโดยหาจากไลน์กลุ่ม พี่เขาก็เหมือนเริ่มเปิดใจให้ผมบ้างนะครับ แต่ผมเป็นคนทักหาตลอดเลย แต่ไม่ท้อครับพยายามชวนคุย (ทั้งที่คุยแทบจะไม่เป็น บางครั้งก็ไม่รู้จะถามอะไร) ซ

ตอนนี้เราเป็นเด็ก ม.ปลาย ค่ะแล้วเราเคยคุยกับเพื่อนเก่าเรื่องตอน ม.1-2 ก่อนที่จะเป็นช่วงโควิดที่จะเป็นเรียนออนไลน์ แต่ตอนที่คุยเรื่องบางเหตุการณ์เราจำไม่ได้เลยค่ะแบบว่าจำไม่ได้จริง ๆ ว่าตอนอยู่กับเพื่อ

คือเราชอบรุ่นพี่คนนึงค่ะบ้านอยู่ใกล้ข้างๆกันเล่นด้วยมาตั้งแต่เด็กๆแต่พอเค้าขึ้นม.1พี่เค้าก็สอบได้ร.รประจำจังหวัดแล้วก็ย้ายไปอยู่ในตัวเมืองหลังจากนั้นก็แทบไม่ได้เจอเลยค่ะตอนนั้นก็ยังไม่ได้ชอบนะคะ แต่พอ

คือเรื่องนี้เกิดในตอนนี้เลยค่ะ คือเราจีบคนนึงมาได้นานแล้วทั้งที่ไม่ถึงปีเรารู้สึกรักเขามากไม่อยากลืมเขาเลย เรามีแชทเขาค่ะคุยกันทุกวัน ทำทุกอย่างเหมือนแฟน ตอบแชทเร็วอ่านไว เล่นเกมด้วยกัน คาสายกันทุกคืน

สวัสดีค่าาาา ปกติเราชอบอ่านของคนอื่นๆ แต่วันนี้ขอมาเล่าของตัวเองหน่อยนะคะ ย้อนกลับไปสมัยที่เพิ่งขึ้นม.1 เลย เราเข้าไปรร.ใหม่ เริ่มต้นใหม่มากๆ มันจะมีช่วงปรับพื้นฐานก่อนเปิดเรียน เราจำได้ว่ามีเด็กผู้ชา

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราเป็นนักเรียนม.5ที่พึ่งย้ายมาใหม่ตอนเทอม1เรียนมาก็สองเทอมแล้วค่ะแต่ไม่มีเพื่อนสนิทเลย วันแรกที่เราเข้ามาใน รร แห่งนี้ คนมาทักก็เยอะอยู่ค่ะ แต่พอหลังจากวันนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งมามาทั

สวัสดีค่ะ เราอยากได้คำปรึกษา เราชอบเพื่อนคนนึงมาเกือบ 2 ปี แล้ว ชอบได้ไงไม่รู้ค่ะ แต่ว่าตอนอยู่กับเธอเรารู้สึกมีความสุขมาก ถึงจะไม่ได้คุยไรมากแต่แค่ได้คุยก็ดีใจมากๆค่ะ รู้สึกเหมือนอยู่ในวังวนอะไรบางอย

ชีวิตของผมเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่โควิด-19 เข้ามาในไทยครับ ธุรกิจที่บ้านผมขายอาหารตามข้างทางก็เริ่มแย่ลง ลูกค้าหายไปเยอะ จนสุดท้ายต้องหยุดขาย มันทำให้รายได้หลักที่ครอบครัวผมเคยมีหายไปหมดเลย ตอนนั้นพวกเรา

คือเราไปรู้จักกับคนหนึ่งเขาเป็นเพศเดียวกันกับเราละก็เป็นผ.ญแถมชื่อเล่นเหมือนกันชื่อจริงคล้ายกันต่างที่นามสกุลตอนแรกเรารู้จักกันละก็ได้เฟสกันมาเพราะเพื่อนสนิทเราพอกลับบ้านเราได้คุยกันละก็ชวนกันเล่นเกมไ