เรากับแฟนคบกันมาสักพัก เกือบ 2ปี ก่อนจะมีโควิด และเค้าย้ายเข้ามาอยู่กับเราตั้งแต่ตอนที่จริงจังกัน ตอนนี้ก็เกือบปีกว่าๆแล้ว ที่อยู่เราเป็นคอนโดนะ ส่วนของแฟนเค้าเองก็มีคอนโด แต่เค้ามาอยุ่กับเราตลอดน่ะ

แต่เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเราเอง ไม่ได้รู้สึกเหมือนเมื่อก่อน อยากมีพื้นที่ส่วนตัว บางทีอย่างอยู่คนเดียว เราเป็นห่วงเค้าเหมือนเดิมนะ แต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกกับที่มีกับคนรักแบบแฟนหรืออะไรเเบบนั้นแล้ว เราเป็นแบบนี้สักพักแล้ว เรานอนด้วยกันตลอด แต่ไม่ได้มีอะไรกันเลย ก็เกือบปีมาละนะ ความรู้สึกเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับเค้าเลย แต่ก็มีโมเมนต์โรแมนติกอยุ่นะ คือ ก่อนออกไปทำงานเค้าก็จะมากอดเราก่อนไปทำงาน (เราตื่นสายกว่า เพราะ wfh) มาจุ๊บก่อนนอน ก็เป็นแบบนี้มาตลอด

มีงอนมีโกดบ้างแต่เค้าเป็นคนเดียวที่ทนกับความขี้บนของเราด้วยความเงียบ เช้ามากายโกรธกัน กลับมาเหมือนเดิม

พอตอนนี้เพื่อนๆก็เริ่มวางแผนอนาคต มีแต่งงานบ้าง กำลังจะแต่งบ้าง เราเลยกลับมาถามตัวเองว่าที่เป็นอยู่นี่คือความรักจริงๆ ใช่ไหม ทั้งเค้าและเราจะเสียเวลาไหม (ผมเองอายุ 30 ละ ส่วนแฟน 29 น่ะ) แต่ผมไม่คิดอยู่ในแพลนชีวิตเลยว่าจะแต่งงานกับเค้านะ

ก่อนคบกับแฟนคนนี้ เราเจ้าชู้มากนะยอมรับเลย แต่พอคบกับเค้า เราก็ไม่เคยไปนอกลู่หรือไปนอนผู้หญิงคนไหนเลย

เราพาเค้าไปที่บ้านต่างจังหวัด (บ้านพ่อบ้านแม่) ก็เจอพ่อกับแม่เราแล้ว พ่อแม่ดูเอ็นดูเค้ามากๆ เพราะเป็นเค้าวางตัวดี เข้ากับที่บ้านเราได้

แต่ก็นั่นแหละ ความรู้สึกของเราตอนนี้เปลี่ยนไปจริงๆ แต่ไม่รู้จะอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ หรือเริ่มเปิดอกคุยดี แต่ลึกๆก็ไม่อยากให้เค้าเสียใจ เราเองก็เป็นห่วงเค้าเพราะทุกๆวันทั้งเช้าและเย็น ก็มีเค้านี่แหละที่อยู่ด้วยกันมา เราแย่เค้าช่วยพยุง เค้าแย่เราก็ทำหน้าที่ของเราให้เค้าสบายใจ แต่เหมือนว่าความรู้สึกมันไม่ใช่แฟนกันแล้วที่เรามีให้เค้า เหมือนเป็นเพื่อนที่เราห่วงมากกว่า

ไม่รู้มีเพื่อนหรือพี่ๆคนไหนเคยเจอสถานการณ์ หรือความรู้สึกแบบนี้บ้าง และผ่านไปได้ไง