เกริ่นก่อนนะคะ เราอายุ 29 ปี แฟนอายุ 37 ปี เราคบเป็นแฟนมา 1 ปี แต่งงานมา 2 ปี ทั้งก่อนและหลังแต่งงานทุกอย่างยัง happy ดี อะไรๆก้ดี เราไม่ค่อยทะเลาะอะไรกันยุแล้ว มีเวลาว่างวันอาทิตย์เราก็จะไปเที่ยวกัน ไปนั่งร้านคาเฟ่ หรือขับรถชิลล์ๆกัน เรื่องบนเตียงก็ 1-2 ครั้ง/สัปดาห์ เรา 2 คนหลังจากแต่งงานอยากมีลูกด้วยกันมาก ซึ่งเราเป็นคนมีลูกยาก จึงไปรักษาทำ icsi ได้น้องแฝดมาค่ะ เราจำได้วันแรกที่เรา 2 คนรู้ว่าได้ลูกแฝด เรา 2 คนดีใจมาก ทุกอย่างที่คิดกันไว้อะไรๆก็ดีไปหมด จนหลังจากเราคลอดลูกทุกอย่างตรงข้ามกับที่คิดไว้ทั้งหมด ไม่มีเรื่องมือที่สาม มีแค่คำว่า งาน งาน งาน  เรา 2 คนแถบจะเป็นแค่เพื่อนร่วมบ้านกันเท่านั้นเอง เราเข้าใจว่าเค้าต้องหาเงิน ส่วนเราเลี้ยงแฝดเองแถบจะ 100% กลางคืนเราก้ต้องแพ็คของเพาะเราก้ขายของออนไลน์ ไม่มีวันไหนที่เค้าเคยถามเราเลยว่าเราเป็นไงบ้าง แต่ละวันเค้าแถบไม่มีเวลาคุยกับเราและลูกเลย แต่เราถามเค้าทุกวันว่าวันนี้เป็นไงบ้าง อย่าลืมทานข้าวนะ เค้าไม่เคยกอดเราเลย วันหยุดที่เคยมีก็ไม่ได้ออกไปไหนกันเลย เรายุบ้านแบบไม่ได้ออกไปไหนเลย ไม่ได้ออกไปทานข้าวนอกบ้านมา 2 ปีเต็มแล้ว ไม่ได้พาเด็กๆไป ตจว. เราเข้าใจสถานการณ์ของโควิด การเลี้ยงแฝดคนเดียวยอมรับเลยว่าเบื่อ เหนื่อย ล้า เหมือนเราก้แค่ต้องการกำลังใจจากเค้าเท่านั้นเอง บางวันเรานั่งมองลูก แล้วนั่งร้องไห้ก็มี บางวันเรารู้สึกดาน์วมากๆ วันไหนลูกๆยิ่งซนเราพลั้งมือตีลูกก้มี สุดท้ายต้องมานั่งขอโทษลูก  เราแค่อยากให้วันอาทิตย์ที่เป็นวันหยุดเค้าได้พาเรากับลูกไปไหนบ้างหรือไม่ต้องไปไหนก็ได้แค่ช่วยกัน/หากิจกรรมทำร่วมกันกับลูก เราอยากให้เค้าพักด้วยไม่ใช่ทำงานทุกวันเท่านั้นเอง


#ระบาย