หลายวันมานี้เราอยากกินกาละเเมมากๆ เลยบอกพ่อกับเเม่ ซึ่งปกติเค้าจะไปตลาดกันตอนเย็นตลอด มีร้านนึงขายเราเลยบอกเค้าว่าร้านนี้ขายนะ เเต่พอเค้าไปกลับมาก็ไม่เคยมี พอถามก็บอกว่าไม่มีร้านไหนขายเลย ทั้งๆที่มันมี เราโทรไปถามเจ้าของร้านเค้าก็บอกว่ามี เราบอกเเม่ เเม่ก็บอกว่า เดี๋ยวจะพาไปซื้อ เราก็รอตอนเเรกว่าจะสั่งออนไลน์เเต่เเม่ก็บอกว่าจะพาไปซื้อเราเลยไม่สั่งพูดมาประมาณ 2-3 รอบก็เลื่อนตลอดก็ไม่รู้ทำไมถึงโง่ยังเชื่อต่อ เมื่อวานทะเลาะกับพ่อเเม่เรื่องนี้เค้าก็ไม่สนใจ เเม่ก็มาสเต็ปเดิมเดี๋ยวพาไป เเต่พอมาวันนี้ก็ไม่พาไป เเม่บอกว่าเดี๋ยวรอ บ่ายๆ
เเต่พอตอนบ่ายเเม่ก็จะไปตลาดกับพ่อ ก็ไม่ได้ วนลูปเเบบเดิม พี่สาวเราบอกว่าเดี๋ยวพาไป เเต่สุดท้ายก็ไม่ไปพูดเเบบเดิมๆ วันนี้เลยถามว่าไม่ได้ไปใช่มั้ย เค้าก็บอกเราเรื่องมาก ไม่เข้าใจเค้า เอาเเต่ใจอยากจะกินก็ต้องได้กิน เเต่คือเราบ่นอยากกินมา 2 อาทิตย์กว่า เราถามตลอดว่าว่างมั้ยไปได้มั้ย เค้าบอกเดี๋ยวพาไป ว่างอยู่พอถึงเวลาจริงก็ไม่ไป สรุปคือเราผิดใช่มั้ยคะ เป็นครั้งเเรกที่เรากล้าต่อปากต่อคำกับเเม่ เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่ผิด เเค่เรื่องเล็กๆเรื่องเดียวมันทำให้เราไม่เชื่อใจเเม่อีกเรื่อง เเม่น่าจะเปลี่ยนคำพูดจากบอกว่าเดี๋ยวพาไป ให้บอกว่า “ เดี๋ยววันไหนว่างเเม่พาไป “
เราผิดหวัง ไม่ออกไปกินข้าวเพราะเราไม่ชอบ ทำไมเรื่องเเค่นี้ถึงรักษาคำพูดไม่ได้ วอนผู้ใหญ่หลายๆท่านมาตอบทีว่าเราผิดมั้ย ทำไมเราต้องขอโทษ