ผมอายุ 29 คับ ตอนนี้กำลังทำงานคับ ความจริงคือผมทำงานเพื่อเก็บเงินไปเรียนต่อ เหนื่อยมากคับ เหมือนรู้สึกชีวิตผมต้องพยายามมากว่าคนอื่นอยู่ตลอดเลย  เเถมช่วงนี้ทำยอดขายไม่ได้ เซลใหญ่ก็จะย้ายผมอีก ผมยังไม่อยากออกงานช่วงนี้คับ อย่างน้อยก็จนกว่าจะเก็บค่าเทอมได้ ท้ออ มากคับ
รู้สึกเหมือนใจมันลอยตลอดเลย

เเต่ถ้าถามว่าทำไมมาอยากเรียนตอนนี้ คือผมเคยเข้าไปเรียนเเล้วคับเเต่ไม่จบ เพราะพ่อไม่ส่ง เค้าบอกไม่มีเงิน เเต่ความจริงเเล้วเค้ามีบ้านเล็กคับ เอาเงินไปเลี้ยงผู้หญิงหมด  เเต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมากคับ ด้วยความอายุยังน้อยเลยคิดว่ายังไงก็ได้ เเต่พอเริ่มทำงานมาเรื่อย ๆ เหนื่อยคับ บอกเลยท้อเเท้มาก กว่าจะผ่านไปเเต่ล่ะวัน พออายุ 26-27 เลยเริ่มมีความรู้สึกว่าอยากกลับมาเรียน
เเล้วประกอบกับพ่อที่บอกว่าให้เลิกกับเเฟนมาเลย เดี๋ยว ูส่งเอง  เเต่สุดท้าย พอผมสอบติด เค้าก็เป็นเเบบเดิม นิสัยเเบบเดิม  สุดท้ายก็จบลงที่ว่าผมก็ต้องส่งตัวเอง เรียนเอง ตอนนั้นสภาพจิตใจผมเเบบย่ำเเย่มาก ตอนนี้ ผมโดน ทางมหาลัยถอนชื่อออกไปเเล้ว(เเต่ยังคือสภาพได้)เพราะไม่ได้ลงทะเบียน

ยังมีใครเจอหนักกว่าผมบ้างไหมคับ รู้สึกเเบบตัวเองโชคร้ายอยู่คนเดียวยังไงไม่รู้  🥲😔😔