เรื่องเกิดจากว่าแม่เรามีความสัมพันธ์กับลุงคนนึงที่เรารู้จัก จากการทำงานของพ่อ และรู้จักกับพ่อด้วย และวันนึงเขามาทำดีกับเราจะพาแม่เรากับเราไปเที่ยวเราก็ไปคิดว่าเพราะความเอ็นดูเขาถึงอยากพาไป แต่เขาบอกว่าจะจ้างเรานวดเราคิดว่าไปนวดที่บ้าน แต่ไม่ใช่ เขาเลี้ยวเข้าโรงแรมเราช็อคมากที่ต้องมาในที่แบบนี้มันดูแปลกๆ แต่เราก็นวดๆไปไม่คิดอะไร แต่แม่เราก็อยู่ด้วยนะ นอนอยู่ข้างๆ แต่พอจะนวดเสร็จเขาก็ทำท่าจะมานวดให้เราแล้วก็ลวนลามจับน.เรา เราตกใจมากก็เงียบไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น พอตอนกลับเรานั่งรถกลับกับแม่ เราบอกกับแม่ตรงๆว่าเราไม่โอเค เขามาจับ มาลวนลามเรา แม่บอกว่าทำไมไม่บอกเขาและทำเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เราเลยเครียดมากไม่กล้าบอกใครเพราะขนาดแม่ตัวเองยังไม่คิดจะปกป้องเราเลย เราเลยปิดเรื่องนี้กับแฟน เพราะเรารู้ว่าต้องรับไม่ได้แน่ๆที่เราโดนแบบนี้  เราไม่อยากให้มีปัญหาจึงเลือกจะเงียบไป จนมาวันนึงเราทะเลาะกับแฟนและเราบอกความจริงกับแฟนไปว่าเราโดนแบบนี้มา ซึ่งแฟนเราก็ไม่เคยชอบลุงคนนี้มาแต่ต้น เราเกือบเลิกกันเพราะลุงคนนี้เข้ามายุ่งวุ่นวายหลายครั้ง 
แต่เราก็ผ่านมาได้และไม่เข้าไปยุ่งกับเขา แต่เราก็คัยกันจนเข้าใจกันและไม่ได้เลิกกัน ก่อนนี้แฟนเราโพสประมาณว่าแบบเลิกกันแล้ว พอเช้าป้าข้างบ้านเลยเดินมาถามแม่เราว่ายังไงกัน แม่เรากลับบอกว่าเลิกกันซะได้ก็ดี เพราะเขาหาคนที่มียศมีเงิน เป็นคนที่มาจากทางลุงคนนั้น ซึ่งเรามารู้เรื่องที่เขาคุยกันจากพี่(ลูกของป้า) เราเสียความรู้สึกมากทำอะไรไม่ถูก คือแม่เราตอนอยู่กับเราก็บอกแฟนเราดีอย่างู้นอย่างงี้ แล้วตอนนี้แฟนเราไปเกณฑ์ทหาร เรายิ่งรู้สึกแย่แต่เราก็ต้องบอกแฟนไปตามตรงว่าแม่เราพูดแบบนี้ เพราะเราไม่อยากให้แฟนเราเป็นคนโง่เหมือนกัน แฟนเราขอให้เราย้ายไปอยู่กับแม่แฟนก่อน เราบอกว่าจะลองคุยขอแม่ดูก่อน เราจึงไปคุยแม่ก็บอกเราปัดๆอารมณ์เสียใส่เราแล้วเดินหนี พอเช้าแม่ก็เดินไปคุยกับป้าอีก ว่าเราพูดอะไรก็ไม่ฟังฟังแต่แฟน ให้ทุกอย่างอยากได้ไรก็ได้ แต่เราคุยกับป้าตลอดว่าแม่มาพูดอะไรอีก แต่เราก็เงียบนะ ไม่เอาไปพูดกับแม่ นี่ก็2วันแล้วที่เราแทบไม่ได้กินข้าวเลย เราอึดอัดมากๆเราอยากอยู่อย่างมีความสุข อยู่กับคนที่สบายใจได้จะพูดอะไรก็ได้ ไม่เอาเราไปพูดเสียหาย ก่อนนี้ตอนเรายังเรียนอยู่แม่เราหลอกเราไปเจอลุงคนนี้หลายครั้ง เพราะเขาไม่ชอบแฟนเรา จึงหลอกเราไปคุยกับลุงคนนี้ให้เข้าไปคุยในห้องสองคน เราทนไม่ไหวกับการกระทำแม่เรามากๆ ใจเราอยากจะบอกความจริงให้ทุกคนรู้เลยว่าเขาทำอะไรกัน ทำไมถึงทำเหมือนเราเป็นสัตว์เลี้ยง ต้องขังกรงไว้ไม่ให้ไปไหน พูดดีทุกอย่างว่าเราเป็นภูมิแพ้กลัวเราไปติดโควิด แต่จริงๆแล้วเขาจะรั้งเราไว้ทำอะไรกันแน่ เราก็อยากมีชีวิตอิสระ อยากไปหางานทำอยากมีเงินเก็บอยากใช้ชีวิตของตัวเอง เราอาจจะพิมพ์อะไรผิดพลาดไปบ้างนะ เพราะนี่มันก็ดึกแล้ว เรานอนไม่หลับเลย พอจะหลับตามันก็คิดแต่เรื่องอยากจะออกไปจากที่นี่ตลอด มันเครียดจนเราไม่รู้เราจะทำยังไงแล้ว เราอยากให้มีคนอ่านเพื่อทำความเข้าใจเรานะ จะแย่หรือจะยังไง ก็ช่วยออกความคิดเห็นหน่อยค่ะ เรามืดแปดด้านแล้ว เราควรออกไปเลย หรือเราควรเปิดใจคุยกับพ่อแม่ แล้วบอกพ่อเรื่องที่เราเจอ หรือเราต้องทำยังไงมันคือทางออกที่ดี😔