เราม.5 แล้วค่ะและคงเป็นการเรียนเทอมสุดท้ายสำหรับม.5 ขอบอกก่อนนะคะว่าเราอยู่กับแม่สองคนค่ะ พ่อนแกใจแม่ไปมีครอบครัวใหม่แล้ว เป็นช่วงที่เรากำลังสอบไฟนอล เราเครียดมากกับการเรียนกับเกรด ตัวเราเองไม่เท่าค่ะ แต่แม่กลับไม่พอใจกับเกรดเราเลย ปกติเหรดเราจะอยู่ที่3.8-3.9ตลอดค่ะ แต่ในเทอมที่แล้วเราทำเกรดได้แค่3.72 แม่บอกว่าเกรดเราตก แล้วดุด่าว่าเราว่าเราไม่ตั้งใจเรียน เรายอมรับค่ะว่ามันยากและเครียดมากสำหรับการเรียนออนไลน์ในช่วงโควิดแบบนี้ ปกติเวลาเรียนอยู่บ้านแม่เองก็จะชอบชวนไปนั่นไปนี่ ไปทำธุระ ให้ทำกับข้าวล้างจานขณะที่เรียนไปด้วย ซึ่งเราเองเรียนไม่เข้าใจเลยค่ะ มาวะนนี้วันสอบไฟนอลวันแรก เรารู้เลยว่าเราทำข้อสอบได้ไม่ดีพอ เรากลัวว่าเราจะสอบได้คะแนนไม่ดีในหลายๆวิชา  เราเล่าให้แม่ฟังว่าเราคิดว่าเราจะทำมันได้คะแนนไม่ดี แต่คิดว่าเกรดไม่น่าต่ำกว่า3.5แน่นอน แม่ก็ไม่พอใจเรามากๆ แม่บอกแม่เครียดกับเรามากนะ เรากดดันค่ะ กลัวทำเขาผิดหวัง ทุกวันนี้ทุกครั้งที่เราอยู่คนเดียว ทุกครั้งที่อาบน้ำ เราจะเอาแต่ร้องไห้ เครียดกับตัวเอง ไม่มีความสุขเลย เราเหนื่อย เราท้อ เครียดกับการเรียน การสอบเข้ามหาลัย กลัวทำแม่เสียใจ กลัวว่าจะไม่มีที่เรียน กลัวจะสอบไม่ติด ทุกครั้งที่พูดเรื่องอนาคตแม่จะย้ำว่าตเองเรียนให้ได้เป็นด็อกเตอร์นะๆ คนจะได้ไม่ดูถูก ดูอย่างลูกคนนู้นคนนี้สิ และที่เราเจ็บที่สุด คือแม่เอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกของคนคุยแม่ เราโคตรรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเลยค่ะ รู้สึกแย่มาก เราควรจะใช้ชีวิตต่อยังไงดีคะ ควรจะเดินต่อไปยังไง