เราทำงานอยู่บริษัทแห่งหนึ่งค่ะ ขึ้นรถตู้บริษัทมาทำงาน บ้านเราอยู่ไกลจากที่ทำงานประมาณ 2 ชั่วโมงค่ะ เวลาเราอยู่บนรถตู้ เราเลยนอนตลอดทาง
เรากินข้าวเช้าจากที่บ้าน แม่เราทำให้ เรากินข้าวเช้าตอนเช้ามากค่ะ 6.00 น. ตอนแรกๆจะอ้วกค่ะ หลังๆชินแล้ว กินได้ ก่อนถึงโรงงานรถตู้สายเราจะแวะที่ตลาดก่อนถึงโรงงานเพราะพนักงานที่ขึ้นรถกับเราบ้านไกลหมดจึงแวะตลาดด้วย
แต่เราไม่ลงไปซื้ออะไร เพราะเรากินข้าวมาแล้ว พอเพื่อนที่ทำงานเริ่มสนิทกับเราเค้ารู้ว่ารถตู้เราแวะตลาด เค้าก็จะฝากเราซื้อก๋วยเตี๋ยวตีนไก่ แรกๆที่ฝากซื้อก็มีเกรงใจบ้างค่ะ ไม่ฝากถี่ และหลังๆเริ่มฝากถี่ค่ะ ซึ่งเราไม่อยากลงไปซื้อให้ เพราะเราไม่ได้มีธุระที่ตลาด เราอยากนอนจนถึงโรงงาน เราตื่นเช้า เราง่วง เราเคยบอกเค้าไปว่าที่ลงไปซื้อให้นี่ไม่ได้มีของเราเลย เค้าก็ยังสั่งให้เราไปซื้อให้อีกค่ะ มีคนฝากเยอะค่ะ 5-7 ถุง เรานั่งรถตู้ขึ้นคนแรกของสายเรานั่งด้านในค่ะ สั่งหลายถุงคนบนรถก็รอนาน แล้วเรายังต้องหอบถุงก๋วยเตี๋ยวขึ้นรถไปอีกค่ะ มีครั้งนึงที่เรากำลังแวะซื้อก๋วยเตี๋ยวให้คนที่ชอบฝากเราซื้อบ่อยๆ เราเจอเค้าที่ตลาดค่ะ แล้วเราก็งงว่าถ้าแวะตลาด แล้วจะฝากกูซื้อทำไม เราเกรงใจเค้า ไม่กล้าปฎิเสธ กลัวเค้าหาว่าเรื่องเล็กน้อยแค่ฝากซื้อก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดที่รถตู้เราแวะทุกวันทำไมซื้อให้เค้าไม่ได้ เราไปซื้อให้เค้าเป็นน้ำใจ แต่เราไม่เข้าใจทำไมเค้าไม่เกรงใจเราบ้าง

เราชอบงานที่ทำอยู่ค่ะ แต่เราอยากลาออกจากงานเพราะการซื้อก๋วยเตี๋ยวนี่แหละ เราควรทนหรือทำยังไงดี เรื่องนี้มันทำให้เราเครียดจริงๆ ทุกวันนี้ตอนเช้าเรานอนไม่หลับ เรากลัวโทรศัพท์เราสั่นว่ามีใครสั่งก๋วยเตี๋ยว จิตหลอนหมดแล้วค่ะ อยากหลับบนรถตู้แบบไม่ต้องกังวลอะไร