ดิฉันคิดว่า  ได้จองรถไฟเที่ยวสุดท้ายไว้แล้ว  รอว่าเมื่อไหร่ขบวนรถเที่ยวนี้จะจอดรับเราเท่านั้น
สิ่งที่เตรียมไว้  ก็คือ

-ชุดเดินทาง
-สำรวจข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ  ที่คิดว่าคงไม่จำเป็นต้องใช้อีกแล้ว
 เก็บแยกหมวดหมู่เอาไว้  ชิ้นไหนจะให้ใคร  เรียกให้มารับ  เสื้อผ้า  ถ้วยชาม
-ของที่  ควรจะเป็นของลูก  ก็ไม่ต้องทำอะไร 
-โอนธุรกรรมการเงินทั้งหมด ไปให้ลูกชายคนเดียวจัดการ  เหมือนเป็นผู้จัดการขีวิต

รู้สึกโล่งใจมาก  หมดห่วง  แต่เพื่อนๆ บอกว่าสั่งเสร็จแบบนี้  คงไม่ได้ไปไหนหรอก
เพื่อนๆ ในห้องนี้  ที่เป็นวัยชราล่ะคะ  สั่งอะไรกับลูกๆ หลานๆ ไว้บ้าง  เขียนพินัยกรรมชีวิตกันหรือยัง

หลายสิบปีก่อน  พี่ชายที่ดุแลคุณแม่ เรียกน้องสาว 2 คน มาบอก  เขาขายบ้านที่อยู่ไปแล้ว
เพราะมันเริ่มจะกลายเป็นบ้านในเมือง  อยากไปอยู่นอกเมือง ...บ้านนี้อยู่ในชื่อคุณแม่ ท่านอาย 80 ++ แล้ว
พร้อมกับบอกว่า เงินที่ขายบ้านได้  เขาจะแบ่งให้ทุกคน รวมทั้งคุณแม่ด้วย  ในจำนวนที่เท่าๆ กัน
ดิฉันเป็นคนตัดสินใจว่า  คุณแม่ท่านชราแล้ว  ไม่สมควรทำนิติกรรมใดๆอีก  ให้นำเงินจำนวนหนึ่ง
มาปลูกบ้านให้คุณม่อยู่  ในบ้านพี่ชายและให้รับผิดชอบดูแลคุณแม่  เงินที่เหลือค่อยมาแบ่งกัน
ดูเหมือน  ทั้งพี่ และ น้อง จะพอใจกับวิธีการนี้  คุณแม่เสียชีวิตไปโดยสงบ  ไม่มีการทะเลาะวิวาท
กันในเรื่องสมบัติ แต่อย่างใด  ไม่ต้องมีการตั้งผู้จัดการมรดก

เรามารอรถไฟเที่ยวสุดท้ายกันเถอะ  


https://www.youtube.com/watch?v=lzbmyMsDZco
One Way Ticket