สวัสดีคับทุกคน ชีวิตตอนนี้เปนยังไงกันบ้าง แย่มากเหมือนกันใช่ไหม ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกันแบบนี้เนอะ พยายามสู้กับมันแต่สู้ไม่ได้จิงๆ พยายามทุกๆอย่าง ตั้งแต่เด็กๆต้องส่งตัวเองเรียน ปิดเทอมไปทำงาน7-11 เพื่อที่จะมีเงินมาใช้จ่าย ทำงานตั้งแต่16จนทุกวันนี้
ปวช.ปิดเทอมไปทำงาน7-11
ปวส.เลิกเรียนไปทำงานชาบูจนดึก เลิกงานรีบนอนตื่นเช้ามาโรงเรียน วนอยู่แบบนี้จนจบปวส. มีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง มาอยู่กทม.เพื่อที่จะเรียนต่อป.ตรีให้จบ
ตอนมาอยู่กทมแรกๆ ต้องดิ้นรนทุกทาง ไม่เคยไปไหนด้วยรถโดยสารก็ต้องหัด ไปสมัครเรียนนั่งรถตู้ต่อสองแถวเข้ามหาลัย #เด็กบ้านนอกคนนึงที่เข้าเมืองแทบไม่รู้อะไรเลย
ได้ที่เรียนแล้วก็หางานทำ ทำ7-11 เข้ากะดึก เช้าก็ไปเรียน ทำงานเพื่อจะแบ่งเบาภาระพี่สาวให้มากที่สุด
ดำเนินชีวิตอยู่แบบนี้อยู่สักพัก มันลำบากมากจิงๆนะ กับการที่เลิกงาน ไม่ได้นอนแล้วไปเรียน เลิกเรียนหารถกลับโครตยาก ต่อสองแถวมารอรถตู้ มันล้ามาก
มีวันนึงที่เราเลิกงานเช้าแล้วต้องมาเข้าเรียนทั้งวันจนมืด รอรถสองแถวก็ไม่มีรอจนดึก มารอรถตู้อีก อีกวันนึงเลยเอาเงินที่มีอยู่ไปดาวรถเพราะหวังว่าเราจะสบายขึ้น ตอนนั้นมีทุกอย่าง และได้งานใหม่ที่เงินเดือนเยอะกว่างาน7-11 #ดีใจมากตอนได้งาน
เรามีสร้อยมีแหวนมีทองมีเงิน เพราะเราเป็นคนขี้เหนียวมาก ได้รถมาผ่อนไปเรื่อยๆเอาเงินมาทำงานเสริมบ้างละ รับนุ่นรับนี่มาขาย ลงทุนทำงานที่คิดว่าจะได้รายได้บ้าง เริ่มมีปันหาเข้ามาทีละอย่าง ค่อยๆค้างค่างวด ค่อยๆเอาทองไปขาย จนนี่ไปสมัครขับแกรบรุ่นแรกๆเพื่อได้มีเงินเพิ่ม เอาเสื้อผ้าที่มีขาย ขายทุกอย่างไม่ยึดติดเพราะคิดว่าได้เบาลง อดทนเลิกงานขับแกรบ เลิกงานสี่โมงขับแกรบจนถึงตี3ทุกวัน กล้าพูดว่าทุกวัน ทำแบบนี้มาประมาณปีนึง
จนร่างกายเริ่มไม่ไหว พอพักเงินติดขัดเริ่มไปหยิบยืมหนี้นอกระบบ เพราะแรกๆไม่กล้ายืมใคร จนเป็นงูกินหาง ทำทุกอย่างที่ได้เงิน เหนื่อยจนมือสั่น ไม่ได้พัก ต้องคืนเค้าท่องไว้แบบนี้ แต่ปัญหาก็มีมาเรื่อยๆไม่รู้ชาติที่แล้วไปทำอะไรมา จากอยู่ห้องที่สบายมาอยู่บ้านที่ใหญ่ขึ้นจนมาอยู่ห้องแคบๆเพื่อลดรายจ่าย
อดทนมานาน เราเครียดจนทำงานไม่ได้จึงต้องออกจากงาน จนวันนึงไม่ไหวแล้ววะมันจ่ายไปไม่ลดเลย เราพอมีอะไรบ้างที่จะขาย ความคิดในหัวคือรถ
แต่เรายังผ่อนไม่หมด รีไฟแนนท์ก็ไม่ได้ จะคืนก็มีส่วนต่าง เลยมีคนแนะนำให้จำนำจอด ได้เงินมา90, 000บาท ตอนเอารถไปไว้เราร้องตลอดจนถึงขั้นอยากฆ่าตัวตาย แต่แม่โทมาหาพอดี เราตั้งสติได้ก็เอาเงินที่ได้จากจำนำมาไปเครียหนี้ต่างๆจนเหลือแค่นิดเดียว
แต่เราออกจากงานแล้วนี่ เราจะหาอะไรทำ ไปสมัครงานเงินเดือนก็น้อยได้12000-15000ไม่พอแน่เพราะเรายังต้องส่งหนี้ดอกรถและต้องผ่อนรถอีก และยังมีหนี้ก้อนเล็กๆที่ต้องจ่ายและต้องให้แม่ทุกๆดือน ก็เลยไปเช่ารถมาขับ เช่าวันละ500 ขับไม่หยุดเลย 15-16ชม.ได้มาวันละ2000ดีใจมาก ทำไม่หยุดจนสุขภาพแย่ พอป่วยด็พักอีก ยาวเลยเพราะไม่มีแม้แรงกินข้าว เจอพิษโควิทจากขับได้2000ก็7-800เอาไงอ่ะทีนี้ ก็เริ่มหาลู่ทางอีก ไปสมัครส่งของแฟรชรถร่วมส่งพัสดุตามบ้านได้มาวันละ1500 ส่ง80ชิ้นแต่โครตเหนื่อยไหนจะโทรหาทุกคนไหนจะต้องเดินไปส่งตามซอกบ้านที่รถเข้าไม่ถึง แต่ก็ทนมาจนหลายเดือน มาคำนวณยอดหนี้ ทำไมมันเพิ่มขึ้นไม่ลดเลย พอเครียดมากๆทั้งร้อง ร้องจนไม่มีน้ำตา ร้องซึม เก็บตัว ไม่เจอไม่คุยกับใคร พอตั้งสติได้วันนึง ก็มาหาทางใหม่ ลองส่งของด้วยขายข้าวไปด้วยดีไหม ขายเดลิเวอรี่ แต่มันต้องใช้เงินซื้อของไหนจะเครื่องปรุง เตา หม้อหุงข้าวใบใหญ่กว่าเดิม ก็คิดอยู่วันนึง ก็ไปเริ่มคุยยืมหนี้สินมาอีกก้อนนึง ยอมเสี่ยง พอได้ขายเออมันขายได้หว่ะ เปิด20.00-05.00 หักลบทุกอย่างก็ได้กำไร8-900 รวมๆกับส่งพัสดุ ตกรายได้2000
ที่นี้ไม่ได้นอนของจริง ปิดร้าน05.00นอนไปทำงาน08.00ส่งของเสร็จ15.00 ไปตลาดซื้อของมาเตรียมขาย วนอยู่แบบนี้ประมาณ3เดือน มาคำนวณไม่พออีก จนตัดสินใจบอกพี่สาวว่าเราขอยืมเงินสัก20, 000มาปิดหนี้รายวันให้เราได้หายใจหน่อยได้ไหม เราไม่ไหวแล้วและสารภาพทุกอย่างว่ารถไปจำนำบอกปัญหาทุกอย่าง แต่ก็อย่างที่เราบอกทุกคนมีปัญหา บอกไปก็ช่วยได้แค่นี่ ก็อดทนจนไม่ไหวแล้วจึงปล่อยรถและไม่ผ่อนต่อเพราะจะเอาเงินมาจ่ายดอกเจ้าหนี้ จนตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้ว เราช่วยเหลือทุกคน เราไม่เคยโทษใคร โทษแต่ตัวเอง
เราขยัน ทำทุกอย่าง อะไรที่ได้เงินเราทำหมด แทบไม่ได้พักได้นอน สุดท้ายเราไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆใช่ไหม ต้องวนชีวิตอยู่แบบนี้ หาเงินใช้หนี้ทุกๆวันทุกๆเดือน
เคยคิดนะว่าถ้ากุตายไปจริงๆหนี้จะจบไหม แต่ถ้ากุตายกุต้องให้คนในครอบครัวกุต้องมารับผิดชอบหรอหรือคนที่ให้เรายืมเค้าไม่ได้ทำผิดอะไรนี่ต้องใช้คืนเค้าดิ
#เสียใจที่ตัวเองมีหนี้ขนาดนี้
#เสียใจที่พ่อแม่อายุเยอะแล้วยังต้องทำงาน
#รถน้ำพักน้ำแรงพอพูดถึงรถเราจะร้องกับตัวเองตลอด
#เราอดทนมามากแล้ว2ปีกว่าที่เราทำอยู่แบบนี้
ในบชทีเงินหมุนเวียนปีละ1.5ล้านบาทที่เราหามาแต่ปิดหนี้ไม่ได้สักที
#ขอโทษเจ้าหนี้ทุกคนที่ไม่มีปัญญามาจ่ายต้นสักที
ตอนนี้แย่มากจิงๆมันตันแล้ว มันไม่มีหนทางแล้วจิงๆ
เกิดมา27ปีคงพอแล้วจริงๆ ขอบคุณทุกคนนะ ใช้ชีวิตอย่าประมาท ขนาดเราคิดหน้าคิดหลังดีแล้ว
เวลาเรามีเงินเราพูดได้หมด เวลาไม่มีหมาสักตัวยังไม่มอง
บางคนดูถูกว่าเราตกต่ำ มีแต่หนี้นี่แหละสาเหตุที่ไม่ไปพูดระบายให้ใครฟัง มีแต่คนสมน้ำหน้า หาว่าเราเพราะเราใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย ถ้าคนรู้จักเราจริงๆเราประหยัดเงินมากนะ ทุกวันนี้แทบไม่ใช้ตัง ไม่ซื้อแม้กระทั่งน้ำ กินน้ำก๊อก แช่เย็น กินจนชิน
ไม่กล้าเอ่ยจะขอที่บ้าน เพราะรู้ว่าเค้าไม่มี บอกไปพ่อแม่ก็เครียดเปล่าๆบางทีก็น้อยใจตัวเองนะ หลายๆอย่างทำไมต้องเกิดกับเราด้วย
ขอโทษทุกๆคนนะถ้าเราทำอะไรไม่ดีด้วยหรือไปยืมเงินบ่อยแต่ไม่เคยบอกปัญหากับใคร
ถ้าเราไม่ตายก่อนเราจะใช้คืนทุกบาททุกสตางค์
เป็นบทเรียนของการติดหนี้นอกระบบ
ปวช.ปิดเทอมไปทำงาน7-11
ปวส.เลิกเรียนไปทำงานชาบูจนดึก เลิกงานรีบนอนตื่นเช้ามาโรงเรียน วนอยู่แบบนี้จนจบปวส. มีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง มาอยู่กทม.เพื่อที่จะเรียนต่อป.ตรีให้จบ
ตอนมาอยู่กทมแรกๆ ต้องดิ้นรนทุกทาง ไม่เคยไปไหนด้วยรถโดยสารก็ต้องหัด ไปสมัครเรียนนั่งรถตู้ต่อสองแถวเข้ามหาลัย #เด็กบ้านนอกคนนึงที่เข้าเมืองแทบไม่รู้อะไรเลย
ได้ที่เรียนแล้วก็หางานทำ ทำ7-11 เข้ากะดึก เช้าก็ไปเรียน ทำงานเพื่อจะแบ่งเบาภาระพี่สาวให้มากที่สุด
ดำเนินชีวิตอยู่แบบนี้อยู่สักพัก มันลำบากมากจิงๆนะ กับการที่เลิกงาน ไม่ได้นอนแล้วไปเรียน เลิกเรียนหารถกลับโครตยาก ต่อสองแถวมารอรถตู้ มันล้ามาก
มีวันนึงที่เราเลิกงานเช้าแล้วต้องมาเข้าเรียนทั้งวันจนมืด รอรถสองแถวก็ไม่มีรอจนดึก มารอรถตู้อีก อีกวันนึงเลยเอาเงินที่มีอยู่ไปดาวรถเพราะหวังว่าเราจะสบายขึ้น ตอนนั้นมีทุกอย่าง และได้งานใหม่ที่เงินเดือนเยอะกว่างาน7-11 #ดีใจมากตอนได้งาน
เรามีสร้อยมีแหวนมีทองมีเงิน เพราะเราเป็นคนขี้เหนียวมาก ได้รถมาผ่อนไปเรื่อยๆเอาเงินมาทำงานเสริมบ้างละ รับนุ่นรับนี่มาขาย ลงทุนทำงานที่คิดว่าจะได้รายได้บ้าง เริ่มมีปันหาเข้ามาทีละอย่าง ค่อยๆค้างค่างวด ค่อยๆเอาทองไปขาย จนนี่ไปสมัครขับแกรบรุ่นแรกๆเพื่อได้มีเงินเพิ่ม เอาเสื้อผ้าที่มีขาย ขายทุกอย่างไม่ยึดติดเพราะคิดว่าได้เบาลง อดทนเลิกงานขับแกรบ เลิกงานสี่โมงขับแกรบจนถึงตี3ทุกวัน กล้าพูดว่าทุกวัน ทำแบบนี้มาประมาณปีนึง
จนร่างกายเริ่มไม่ไหว พอพักเงินติดขัดเริ่มไปหยิบยืมหนี้นอกระบบ เพราะแรกๆไม่กล้ายืมใคร จนเป็นงูกินหาง ทำทุกอย่างที่ได้เงิน เหนื่อยจนมือสั่น ไม่ได้พัก ต้องคืนเค้าท่องไว้แบบนี้ แต่ปัญหาก็มีมาเรื่อยๆไม่รู้ชาติที่แล้วไปทำอะไรมา จากอยู่ห้องที่สบายมาอยู่บ้านที่ใหญ่ขึ้นจนมาอยู่ห้องแคบๆเพื่อลดรายจ่าย
อดทนมานาน เราเครียดจนทำงานไม่ได้จึงต้องออกจากงาน จนวันนึงไม่ไหวแล้ววะมันจ่ายไปไม่ลดเลย เราพอมีอะไรบ้างที่จะขาย ความคิดในหัวคือรถ
แต่เรายังผ่อนไม่หมด รีไฟแนนท์ก็ไม่ได้ จะคืนก็มีส่วนต่าง เลยมีคนแนะนำให้จำนำจอด ได้เงินมา90, 000บาท ตอนเอารถไปไว้เราร้องตลอดจนถึงขั้นอยากฆ่าตัวตาย แต่แม่โทมาหาพอดี เราตั้งสติได้ก็เอาเงินที่ได้จากจำนำมาไปเครียหนี้ต่างๆจนเหลือแค่นิดเดียว
แต่เราออกจากงานแล้วนี่ เราจะหาอะไรทำ ไปสมัครงานเงินเดือนก็น้อยได้12000-15000ไม่พอแน่เพราะเรายังต้องส่งหนี้ดอกรถและต้องผ่อนรถอีก และยังมีหนี้ก้อนเล็กๆที่ต้องจ่ายและต้องให้แม่ทุกๆดือน ก็เลยไปเช่ารถมาขับ เช่าวันละ500 ขับไม่หยุดเลย 15-16ชม.ได้มาวันละ2000ดีใจมาก ทำไม่หยุดจนสุขภาพแย่ พอป่วยด็พักอีก ยาวเลยเพราะไม่มีแม้แรงกินข้าว เจอพิษโควิทจากขับได้2000ก็7-800เอาไงอ่ะทีนี้ ก็เริ่มหาลู่ทางอีก ไปสมัครส่งของแฟรชรถร่วมส่งพัสดุตามบ้านได้มาวันละ1500 ส่ง80ชิ้นแต่โครตเหนื่อยไหนจะโทรหาทุกคนไหนจะต้องเดินไปส่งตามซอกบ้านที่รถเข้าไม่ถึง แต่ก็ทนมาจนหลายเดือน มาคำนวณยอดหนี้ ทำไมมันเพิ่มขึ้นไม่ลดเลย พอเครียดมากๆทั้งร้อง ร้องจนไม่มีน้ำตา ร้องซึม เก็บตัว ไม่เจอไม่คุยกับใคร พอตั้งสติได้วันนึง ก็มาหาทางใหม่ ลองส่งของด้วยขายข้าวไปด้วยดีไหม ขายเดลิเวอรี่ แต่มันต้องใช้เงินซื้อของไหนจะเครื่องปรุง เตา หม้อหุงข้าวใบใหญ่กว่าเดิม ก็คิดอยู่วันนึง ก็ไปเริ่มคุยยืมหนี้สินมาอีกก้อนนึง ยอมเสี่ยง พอได้ขายเออมันขายได้หว่ะ เปิด20.00-05.00 หักลบทุกอย่างก็ได้กำไร8-900 รวมๆกับส่งพัสดุ ตกรายได้2000
ที่นี้ไม่ได้นอนของจริง ปิดร้าน05.00นอนไปทำงาน08.00ส่งของเสร็จ15.00 ไปตลาดซื้อของมาเตรียมขาย วนอยู่แบบนี้ประมาณ3เดือน มาคำนวณไม่พออีก จนตัดสินใจบอกพี่สาวว่าเราขอยืมเงินสัก20, 000มาปิดหนี้รายวันให้เราได้หายใจหน่อยได้ไหม เราไม่ไหวแล้วและสารภาพทุกอย่างว่ารถไปจำนำบอกปัญหาทุกอย่าง แต่ก็อย่างที่เราบอกทุกคนมีปัญหา บอกไปก็ช่วยได้แค่นี่ ก็อดทนจนไม่ไหวแล้วจึงปล่อยรถและไม่ผ่อนต่อเพราะจะเอาเงินมาจ่ายดอกเจ้าหนี้ จนตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้ว เราช่วยเหลือทุกคน เราไม่เคยโทษใคร โทษแต่ตัวเอง
เราขยัน ทำทุกอย่าง อะไรที่ได้เงินเราทำหมด แทบไม่ได้พักได้นอน สุดท้ายเราไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆใช่ไหม ต้องวนชีวิตอยู่แบบนี้ หาเงินใช้หนี้ทุกๆวันทุกๆเดือน
เคยคิดนะว่าถ้ากุตายไปจริงๆหนี้จะจบไหม แต่ถ้ากุตายกุต้องให้คนในครอบครัวกุต้องมารับผิดชอบหรอหรือคนที่ให้เรายืมเค้าไม่ได้ทำผิดอะไรนี่ต้องใช้คืนเค้าดิ
#เสียใจที่ตัวเองมีหนี้ขนาดนี้
#เสียใจที่พ่อแม่อายุเยอะแล้วยังต้องทำงาน
#รถน้ำพักน้ำแรงพอพูดถึงรถเราจะร้องกับตัวเองตลอด
#เราอดทนมามากแล้ว2ปีกว่าที่เราทำอยู่แบบนี้
ในบชทีเงินหมุนเวียนปีละ1.5ล้านบาทที่เราหามาแต่ปิดหนี้ไม่ได้สักที
#ขอโทษเจ้าหนี้ทุกคนที่ไม่มีปัญญามาจ่ายต้นสักที
ตอนนี้แย่มากจิงๆมันตันแล้ว มันไม่มีหนทางแล้วจิงๆ
เกิดมา27ปีคงพอแล้วจริงๆ ขอบคุณทุกคนนะ ใช้ชีวิตอย่าประมาท ขนาดเราคิดหน้าคิดหลังดีแล้ว
เวลาเรามีเงินเราพูดได้หมด เวลาไม่มีหมาสักตัวยังไม่มอง
บางคนดูถูกว่าเราตกต่ำ มีแต่หนี้นี่แหละสาเหตุที่ไม่ไปพูดระบายให้ใครฟัง มีแต่คนสมน้ำหน้า หาว่าเราเพราะเราใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย ถ้าคนรู้จักเราจริงๆเราประหยัดเงินมากนะ ทุกวันนี้แทบไม่ใช้ตัง ไม่ซื้อแม้กระทั่งน้ำ กินน้ำก๊อก แช่เย็น กินจนชิน
ไม่กล้าเอ่ยจะขอที่บ้าน เพราะรู้ว่าเค้าไม่มี บอกไปพ่อแม่ก็เครียดเปล่าๆบางทีก็น้อยใจตัวเองนะ หลายๆอย่างทำไมต้องเกิดกับเราด้วย
ขอโทษทุกๆคนนะถ้าเราทำอะไรไม่ดีด้วยหรือไปยืมเงินบ่อยแต่ไม่เคยบอกปัญหากับใคร
ถ้าเราไม่ตายก่อนเราจะใช้คืนทุกบาททุกสตางค์