คือตามหัวข้อเลยค่ะเรื่องมีอยู่ว่า เราอกหักจากแฟนที่คบกันมา 7ปี แล้วเราก็เข้าร้านเหล้าทุกวันแบบทุกวันจริงๆ แต่เราก็ไม่ได้เสียใจเท่าไหร่นะ อาจจะเป็นเพราะว่ามันไม่มีความรู้สึกที่เรียกว่าความรักอยู่แล้ว อาจจะเป็นความผูกพันมากกว่า  คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราไปแสดงความยินดีที่เพื่อนเรียนจบแบบปกติเลยในเฟสบุ๊ค นี่คือเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรากลับมาคุยกันใหม่อีกครั้ง วันนั้นเราเมามากเลยทักมันไปว่านอนยัง แล้วพอกลับมาดูแชทตอนเช้าคืออายมาก แบบพิมพ์อะไรเลี่ยนๆออกไปมาก เป็นแบบนี้อยู่2-3วัน จนเราคิดว่าเราเหงารึป่าว? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คือทุกครั้งที่เค้าแสดงความเป็นห่วง(แต่อาจจะในฐานะเพื่อน) เรารู้สึกใจเต้นตลอด เขินทำอะไรไม่ถูก อารมณ์แบบแอบชอบรุ่นพี่งี้? สิ่งที่ประทับใจคือเราไปกินเหล้าอยู่แถวๆมอ ก็เมาประมาณนึงแล้วบอกมันว่าขับรถกลับบ้านแปปนึง ซึ่งมันก็เป็นเวลาตี1กว่าๆ แล้วอยู่ดีๆมันก็โทรมาคาสายจนเกือบถึงบ้าน (แต่เราคงคิดไปเองแหละ กับเพื่อนมันก็คงเป็นห่วงแหละ) แต่เราก็ทับใจจจ 5555 ใจเต้นตลอด 

จนเราได้ไปงานรับปริญญามันแล้วก็ซื้อของขวัญให้ แบบรอเจอ2-3ชม. แต่ได้คุย+ถ่ายรูปไม่เกิน5นาที เราก็ให้เพื่อนถ่ายรูปให้แล้วก็รีบกลับเพราะเราเขิน แต่เชื่อไหมว่าเรามีความสุขมากกกกกกกก แบบมากๆ แบบแค่นี้ก็พอใจละอ่ะ จนถึงบ้านเราหลับมาคิดว่าเพื่อนมันจะคิดแบบเราไหมวะ เล่นเต๊าะไปทุกครั้งที่เมา อีกใจนึงก็กลัวเสียเพื่อน เลยตัดสินใจถามไปว่า ".. โอเคมั้ยถ้ากูจะเต๊าะ ถ้าไม่โอเคกูจะได้หยุด" แล้วมันตอบกลับมาว่า"เต๊าะได้... อย่าคิดมาก...มีความสุขก็ดีแล้ว" คืออีกใจนึงเราก็ใจสั่น แต่อีกใจก็คิดว่ามันไม่อยากปฏิเสธเพื่อนหรือทำให้ผู้หญิงเจ็บรึป่าว? แบบจะเป็นคนแสนดีไปไหนก่อนหนุ่มมม 55555 เราเลยอยากถามทุกคนว่าคิดว่าไงคะ??