คือเราเป็นแม่ลูก1กับแฟน หมั้นกันแล้วไรกันครบ ต่างคนต่างเป้นคนแรกของกันและกัน
เราไม่เคยมีความสุขเลยเวลาอยุ่บ้านเขา แต่เราเห้นหน้าเขาเราก็อดใจไม่ใด้ เราทิ้งเขาไม่ใด้ เรารักเขา รักมาก
แต่เราก้เอาแต่ใจมาก เราเป้นคนที่ไม่เคยมีอะๆไรดีในสายตาเขาเลย เขาก้รักเรากะลุกมาก ไม่เคยให้อดอยากใด้อะไรใด้
แต่เวลาเขาจะทิ้งเรา ทำไมเราทิ้งเขาไม่ใด้ ทำไมเราไม่รักตัวเอง หรือเรายึดติดคำว่าครอบครัวสมบูรณ์มากเกินไป ทางบ้านเขาก้รักเรา แต่เราอึดอัด
เราชอบหาเรื่องเข้าตัว จนเขาจะทิ้งหลายรอบ เราเคียดมาก เราควรทำใจยอมรับ หรือเราควรเริ่มใหม่กับลูก
เริ่มใหม่รึสู้ต่อ
เราไม่เคยมีความสุขเลยเวลาอยุ่บ้านเขา แต่เราเห้นหน้าเขาเราก็อดใจไม่ใด้ เราทิ้งเขาไม่ใด้ เรารักเขา รักมาก
แต่เราก้เอาแต่ใจมาก เราเป้นคนที่ไม่เคยมีอะๆไรดีในสายตาเขาเลย เขาก้รักเรากะลุกมาก ไม่เคยให้อดอยากใด้อะไรใด้
แต่เวลาเขาจะทิ้งเรา ทำไมเราทิ้งเขาไม่ใด้ ทำไมเราไม่รักตัวเอง หรือเรายึดติดคำว่าครอบครัวสมบูรณ์มากเกินไป ทางบ้านเขาก้รักเรา แต่เราอึดอัด
เราชอบหาเรื่องเข้าตัว จนเขาจะทิ้งหลายรอบ เราเคียดมาก เราควรทำใจยอมรับ หรือเราควรเริ่มใหม่กับลูก