เจี้ยะบ่วย ทานข้าวรึยัง
"โน้วอ่า..เจี้ยะบ่วย. ไล้ ไหล่ จ่อ เจี้ยะ ไล้" (ทานข้าวรึยังลูก มามานั่งทานข้าวกัน)
อาอึ้ม (คุณแม่) จะถามอย่างนี้ทุกครั้งจนแม่นันเรียนจบได้งานทำ ..
พอวัยทำงานแม่นันต้องไปพักอยู่กับอาซี้แจ้ (พี่สาวคนที่สี่) ที่กรุงเทพฯ อาอึ้มก็จะคอยโทรหาแม่นันบ่อยๆ ...
คำแรกที่อาอึ้มจะถามทุกครั้งก็คือ "เจี๊ยะบ่วย" "เจี้ยะบ่วย"
แม่นันเคยถามอาอึ้มว่าทำไมเจอหน้าหรือคุยทางโทรศัพท์ทุกครั้งจะต้องถามประโยคนี้ก่อนทุกที
บางทีเพิ่งทานข้าวไปหยกๆ เจอหน้าอีกที..ถามอีกแล้ว "เจี๊ยะบ่วย" ซึ่งแม่นันก็ได้คำตอบจากอาอึ้มว่า ....
คนจีนห่วงเรื่องปากท้อง .เพราะคนจีนสมัยก่อนอดอยากมาก ..จึงเป็นที่มาของคำนี้ ห่วงลูกห่วงหลาน...ห่วงญาติพี่น้อง..คนสนิท
สรุปแล้วห่วงทุกคนค่ะ... เพราะเห็นอาอึ้มพบเจอเพื่อน..ลูกหลาน..ไม่ว่าจะที่ไหน ก็จะถามว่า "เจี๊ยะบ่วย..เจี้ยะบ่วย" ทุกครั้งไป..
เช้านี้แม่นันจึงอยากชวนทุกคนมาสนทนาภาษาจีนแต้จิ๋วกันค่ะ ทานข้าวไปฟังแม่นันพูดไปก็ได้
เรามาเริ่มสนทนาเกี่ยวกับการนับเลขกันค่ะ เจ๊ก หน่อ ซา สี่...
ต่อไปแม่นันอาจจะเรียนเชิญป่าป้า.หม่าม้า. อากง. อาม่า.ของแฟนๆมานั่งคุยด้วยก็ได้นะคะ
ต้องขออภัยและขออนุญาติแก้ไขคำที่ใช้ผิดนะคะ
ที่แม่นันพูดว่าสรรพนามของคน..หนังสือ..รถ..
แม่นันควรจะพูดว่า ลักษณนามของ คน.หนังสือ.รถ
ต้องขอขอบคุณแฟนๆ ที่ช่วยแนะนำให้นะคะ จะนำคำแนะนำต่างๆมาปรับปรุงและพัฒนาต่อๆไปค่ะ
แล้วพบกับแม่นันกันใน ep ต่อๆไปนะคะ
ไม่อยากให้ภาษาจีน (แต้จิ๋ว) เราหายไป มาสนทนากันค่ะ