ขอเล่าให้ฟังก่อนนะคะ ในช่วงอายุนี้เรารู้สึกว่าเป็นช่วงที่ไม่ดีมากๆเลยค่ะ เราว่างงานตั้งแต่เดือนมิถุนา แล้วได้งานอีกทีตอนเดือนตุลาคม พอทำไปได้เดือนนึง เราไม่โอเคกับงานเลยค่ะ มันมีพาร์ทที่เราชอบ แต่ส่วนที่ไม่ชอบหรือทำไม่ได้ ก้อไม่มีคนที่คอยซัพพอทให้กำลังใจเราเลย งานไม่ได้เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้เหมือนตอนสัมภาษณ์ด้วยค่ะ ทำไปได้เดือนเดียว เราเลยลาออกมาเดือนพฤจิกายน ว่างงานอยูเกือบสี่เดือน มาได้งานอีกทีเมื่อาทิตย์ที่แล้วค่ะ แต่ก้ไม่ความรุ้สึกว่าไม่ใช่งานที่เราชอบอยู่ดี รุ้สึกฝืนเกินไป ตอนที่สมัครตำแหน่ง sale support ตอนที่ได้สัมภาษณ์ เค้าพอเล่าๆสโคปงานให้ฟังว่า มันไม่ใช่งานบัญชีลึกๆ ไม่ต้องมีความรู้บัญชีมากก้ทำได้ แล้วเราไม่ได้เรียนจบบัญชีมา ก้อเลยยอมตกลง พอได้ทำจริงๆ สรุปมันก้คืองานบัญชี เป็นสิ่งที่เราไม่ถนัดเลยค่ะ เราเห็นน้องที่สอนงานแล้ว สงสารน้องมากเพราะจะมีคนที่คอยตามจิกงานเกือบทุกวัน และงานก้อเยอะมากกกกกกกกก เป็นงานที่ทำยังไงก้ไม่มีวันจบภายในวันเดียว คนที่รู้งานเราก้อมีแค่น้องคนเดียว คนอื่นที่อยู่ทีมเดียวกัน เค้าไม่รุ้อะไรที่เกี่ยวกับงานเราเลย แล้วน้องที่สอนงานเค้าจะอยู่กับเราแค่อาทิตย์เดียว ตอนนี้ในหัวเราคิดอยู่ว่า

1. ถ้าไม่มีน้องเราพอจะอยู่ได้มั้ย 
2. ถ้าเราอยู่ไม่ไหว แล้วลาออก เงินเก็บก้อนสุดท้ายจะพออยู่ได้กี่เดือน
3. หรือจะอยู่จนกว่าจะได้งานใหม่ แต่เราจะทนรอไหวหรือป่าว ด้วยความที่อายุเยอะแล้ว หางานยากเหมือนกัน

เราคิดวนไปวนมาอยู่แบบนี้หลายวัน จนไม่รู้จะทำยังงัยดีค่ะ รู้สึกชีวิตมาถึงทางตันแล้ว