คือเราเป็นคนผิวสีเข้มกว่าสีน้ำผึ้งนิดหน่อย เรายังอยู่ในช่วงสังคมมหาลัย เพื่อนหรือคนในคณะส่วนมากจะผิวค่อนข้างออกไปทางเหลือ ขาว ตอนเด็กๆเราดำกว่านี้ดำออกเขียวๆเลย พอโตขึ้นมาผิวก็สว่างๆขึ้นมา โดนล้อประจำว่าดำ แต่ไม่ใช่ว่าไม่โกรธมันก็มีนิดที่โกรธ เพราะไม่ได้เอามาใส่ใจ เพื่อนที่เล่นด้วยกันไม่มีใครล้อ ส่วนมากจะเป็นคนอื่นที่ไม่ได้สนิท ส่วนตัวชอบสีผิวตัวเองมากถึงจำดำฉันก็รู้สึกดี เอาหล่ะมาเข้าเรื่อง คือเวลาเราทำกิจกรรม ร่วมกับคนอื่น ไม่ว่าที่ใหนก็แล้วแต่ เป็นกิจกรรมที่อาจเล่นแล้วเจ็บตัวหรือ เกิดอุบัติเหตุ เล็กๆน้อยๆทพอให้ช้ำให้เขียวเฉยๆ ยกตัวอย่างว่าเรากับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผิวขาวเล่นสไลด์บนเนินหญ้าแล้วเผอิญว่ามันไถลมาชนกัน ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก มันไถลลงมาเป็นอุบัติเหตุมันบังคับทิศทางไม่ได้ (บางทีก็อยากเข้าข้างตัวเองเพราะเขาไถลมาชนเรา🥲) ชนกันเสร็จเพื่อนๆหรือคนรอบข้างก็เข้ามาดูทั้ง 2 คนถามว่าเจ็บมั้ยส่วนตัวเราก็โอเคมันก็มีเจ็บบ้างเล็กน้อยรู้สึกจะเจ็บเพราะโดนกระแทกและแสบแขนข้างที่มันไถลไปกับหญ้า เลยบอกว่าเจ็บนิดหน่อยค่ะ ฉันก็พาเราไปนั่งพักเช็คสภาพตัวเอง ด้วยความที่เพื่อนอีกคนเป็นคนผิวขาวมันก็เลยเห็นได้ชัดว่าตรงที่ไถลมันเป็นสีแดงมันเลยทำให้รู้สึกว่าเออเพื่อนอีกคนน่ะเจ็บมากกว่าเราทั้งที่เราก็เจ็บเหมือนกันแต่เพราะสีผิวเราเป็นอย่างนี้มันถึงไม่ออกเด่นชัดเหมือนของเขาแล้วเพื่อนไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไปหายาหรือน้ำแข็งมาประคบให้คือเอามาเฉพาะสำหรับคนเดียวทำที่แบบเออเราก็เจ็บเหมือนกัน แต่ดีที่มีเพื่อนๆ เพื่อนเรามักจะเข้าข้างเราเสมอ555 คือไงอะเราน้อยใจมันไม่ผิดใช่ป่ะเห็นแบบนี้ มันก็เจ็บนะมันอาจจะไม่แดงชัดเหมือนคนขาว ไม่ได้แปลว่าเราอึดทึกทน เวลาเข้าใกล้คนขาวๆ ตัวเองจนต้องระแวงว่าจะไปทำอะไรรุนแรงให้เค้าเจ็บหรือเปล่า🥲ไม่โกรธไม่เกลียดทุกคนที่ผ่านมาหรอก แต่บางครั้งมันก็ สองมาตรฐานชัดๆ เรื่องอื่นๆก็ตามเหมือนถูกเค้ามาด้อยค่าเรายังไงไม่รู้บางครั้ง(นิสัยเสียนะมึ*อ่ะ) สีผิวมันได้ได้ตัดสินคนโว้ยยย น้อยใจชะมัด (เริ่มช่วงโควิดไม่ได้ไปพบปะกับคนอื่นๆสบายใจสุดๆ)ระบายแล้วโล่ง