เรามีคำถามค่ะ ว่าเราใจแคบไปหรือเปล่า ...
เรื่องมีอยู่ว่า พี่ชายต่างพ่อเขาเข้ามาอยู่ที่บ้าน เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งเราก็เข้าใจและพยายามปรับตัว เพราะมีหลายอย่างที่เราไม่ค่อยถูกใจ ไม่ว่าจะเป็นนิสัยเขา หรือการมีคนที่ไม่คุ้นมาอยู่ที่บ้าน เราปฎิบัติกับเขาแบบปกติ เรื่องอะไรที่บางที่เราว่าไม่โอเคเราก็ทนไว้เพราะเห็นแก่แม่ไม่อยากให้เขาลำบากใจ
แต่วันนึง เขาเอาแฟนมานอนบ้าน เอามาแบบไม่บอกใคร ตอนแรกเราไม่พอใจมาก ในความรู้สึกเราคือ ใครที่ใหนไม่รู้เข้ามาในบ้าน แล้วช่วงนี้โควิด เรากลัวว่าจะเอามาติดแม่ แม่เราแก่แล้ว เราหวงมาก แต่ทุกอย่างเราให้แม่จัดการเองเพราะถ้าเราพูด หรือแสดงอะไรที่ไม่พอใจ แม่เราจะลำบากใจได้ เพราะ ทางนี้ก็ลูก ทางนั้นก็ลูก ตอนแรกเขาพามานอนอาทิตย์ละครั้ง (แต่เราก็นผู้หญิงคนนั้นไม่เคยคุยกัน) หลังๆพามานอนทุกวันประมาณจะมาอยู่ด้วยกลายๆ ส่วนตัวเรารู้สึกติดลบกับเขาอยู่แล้ว เพราะเจอพี่เราไม่นานก็มานอนกับเขาแล้ว ซึ่งจะว่าเราหัวโบราณก็ได้ซึ่งเราไม่ชอบอะไรแบบนี้ เราก็พยายามทำใจน่ะ คิดว่าแบบเรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แล้วเราไปม่อยากเอาความรู้สึกของเราไปตัดสินคนอื่นเขา แล้วมีวันนึง เป็นวันแรกที่เราได้เจอแฟนพี่ตรงๆ (เขามานอนบ้าน) เราก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่ไม่ดี เราคิดว่ายังไงก็แฟนพี่ แต่ไม่ได้สนิทเพราะคุยกันครั้งแรกแต่ที่เราไม่ชอบมากๆเพราะพี่เราชอบแบบจัดแจง แบบน่าลำคาน เช่น เราเดินมานั้งที่โซฟา พี่เขาก็จะพูดกับแฟนเขาแล้วเราแบบ ไปนั้งคู่กัน นั้งคุยกัน แล้วไปห้าง ปกติเราเป็นคนชอบเดินคนเดียว พอเราแบบจะไปซื้อของร้านนั้นร้านนี้ พี่เราก็พยายามจะให้แฟนเขาไปเดินกับเรางี้ คือเราเข้าใจว่าเขาอยากให้เราสนิทกัน รู้จักกัน แต่แบบมันน่าหงุดหงิด คือถ้าเราจะคุย หรือจะอะไร เดี๋ยวเราคุยเอง แต่นี้คือแบบพึ่งเจอกันวันแรกจะให้สนิท มันอึดอัด เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้วด้วย แต่ก็เข้าใจเรื่องมารยาทดี รู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่เรื่องนี้เราไม่เข้าใจ ว่าเราใจแคบ อคติไปหรือเปล่า เราเลยไปพูดกับแม่ แม่กลับว่าเรา ว่าให้เราไปอยู่คนเดียว ดีเดมาจากใหน คือเรางงมากอะ เราไม่ได้ไม่ชอบอะไรขนาดนั้น เราเข้าใจและกะจะดูไปก่อนว่าเขาเป็นไง แต่ที่เราไม่ชอบคือการที่เขามายัดเยียดให้เราทำอย่างนั้นอย่างนี้ เขาบอกว่าเราขี้อายเลยไม่กล้าคุย คือเราไม่ได้อาย แต่แค่ยังไม่อยากคุย คือเข้าใจอารมมัยค่ะ คือคนเราเนี้ยจะทำความรู้จักกันอะไรกัน เดี๋ยวทำเองไม่ต้องมาจัดแจง
บ่นซะยาว เราอยากรู้จริงๆค่ะ ว่าที่เรารู้สึก หรือคิดอะไรก็แล้วแต่ เราใจแคบแล้วเอาแต่ใจไปหรือเปล่า
เราใจแคบไปหรือเปล่า เรื่องพี่
เรื่องมีอยู่ว่า พี่ชายต่างพ่อเขาเข้ามาอยู่ที่บ้าน เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งเราก็เข้าใจและพยายามปรับตัว เพราะมีหลายอย่างที่เราไม่ค่อยถูกใจ ไม่ว่าจะเป็นนิสัยเขา หรือการมีคนที่ไม่คุ้นมาอยู่ที่บ้าน เราปฎิบัติกับเขาแบบปกติ เรื่องอะไรที่บางที่เราว่าไม่โอเคเราก็ทนไว้เพราะเห็นแก่แม่ไม่อยากให้เขาลำบากใจ
แต่วันนึง เขาเอาแฟนมานอนบ้าน เอามาแบบไม่บอกใคร ตอนแรกเราไม่พอใจมาก ในความรู้สึกเราคือ ใครที่ใหนไม่รู้เข้ามาในบ้าน แล้วช่วงนี้โควิด เรากลัวว่าจะเอามาติดแม่ แม่เราแก่แล้ว เราหวงมาก แต่ทุกอย่างเราให้แม่จัดการเองเพราะถ้าเราพูด หรือแสดงอะไรที่ไม่พอใจ แม่เราจะลำบากใจได้ เพราะ ทางนี้ก็ลูก ทางนั้นก็ลูก ตอนแรกเขาพามานอนอาทิตย์ละครั้ง (แต่เราก็นผู้หญิงคนนั้นไม่เคยคุยกัน) หลังๆพามานอนทุกวันประมาณจะมาอยู่ด้วยกลายๆ ส่วนตัวเรารู้สึกติดลบกับเขาอยู่แล้ว เพราะเจอพี่เราไม่นานก็มานอนกับเขาแล้ว ซึ่งจะว่าเราหัวโบราณก็ได้ซึ่งเราไม่ชอบอะไรแบบนี้ เราก็พยายามทำใจน่ะ คิดว่าแบบเรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แล้วเราไปม่อยากเอาความรู้สึกของเราไปตัดสินคนอื่นเขา แล้วมีวันนึง เป็นวันแรกที่เราได้เจอแฟนพี่ตรงๆ (เขามานอนบ้าน) เราก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่ไม่ดี เราคิดว่ายังไงก็แฟนพี่ แต่ไม่ได้สนิทเพราะคุยกันครั้งแรกแต่ที่เราไม่ชอบมากๆเพราะพี่เราชอบแบบจัดแจง แบบน่าลำคาน เช่น เราเดินมานั้งที่โซฟา พี่เขาก็จะพูดกับแฟนเขาแล้วเราแบบ ไปนั้งคู่กัน นั้งคุยกัน แล้วไปห้าง ปกติเราเป็นคนชอบเดินคนเดียว พอเราแบบจะไปซื้อของร้านนั้นร้านนี้ พี่เราก็พยายามจะให้แฟนเขาไปเดินกับเรางี้ คือเราเข้าใจว่าเขาอยากให้เราสนิทกัน รู้จักกัน แต่แบบมันน่าหงุดหงิด คือถ้าเราจะคุย หรือจะอะไร เดี๋ยวเราคุยเอง แต่นี้คือแบบพึ่งเจอกันวันแรกจะให้สนิท มันอึดอัด เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้วด้วย แต่ก็เข้าใจเรื่องมารยาทดี รู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่เรื่องนี้เราไม่เข้าใจ ว่าเราใจแคบ อคติไปหรือเปล่า เราเลยไปพูดกับแม่ แม่กลับว่าเรา ว่าให้เราไปอยู่คนเดียว ดีเดมาจากใหน คือเรางงมากอะ เราไม่ได้ไม่ชอบอะไรขนาดนั้น เราเข้าใจและกะจะดูไปก่อนว่าเขาเป็นไง แต่ที่เราไม่ชอบคือการที่เขามายัดเยียดให้เราทำอย่างนั้นอย่างนี้ เขาบอกว่าเราขี้อายเลยไม่กล้าคุย คือเราไม่ได้อาย แต่แค่ยังไม่อยากคุย คือเข้าใจอารมมัยค่ะ คือคนเราเนี้ยจะทำความรู้จักกันอะไรกัน เดี๋ยวทำเองไม่ต้องมาจัดแจง
บ่นซะยาว เราอยากรู้จริงๆค่ะ ว่าที่เรารู้สึก หรือคิดอะไรก็แล้วแต่ เราใจแคบแล้วเอาแต่ใจไปหรือเปล่า