สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกว่าจขกท.มีอารมณ์ที่อ่อนไหวมากค่ะ คิดว่าข้อดีคือ จขกท.ชอบสร้างงานเขียน งานวาด และงานศิลปะต่าง ๆ และสร้างออกมาได้ค่อนข้างดี (คนรอบข้างบอกว่าจขกท.มีพรสวรรค์ด้านการใช้ภาษาและศิลปะค่ะ)​ ซึ่งจขกท.ก็มองว่ามันเป็นข้อได้เปรียบค่ะ แต่ว่าข้อเสียก็คือ จขกท.เป็นคนชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นค่ะ แล้วพอเจอคนที่ได้ดีกว่าหรือมีความสามารถมากกว่าก็มักจะอิจฉาเขา ชอบหมั่นไส้เขาอยู่ในใจ เวลาคุยกับคนอื่น ถ้าอีกฝ่ายมีความชอบในสิ่งที่จขกท.ไม่ชอบ จขกท.ก็จะไม่อยากเจอหน้าเขาไปเลยอะค่ะ แล้วก็จขกท.เป็นคนอารมณ์เสียง่าย หงุดหงิดง่าย เศร้าง่าย โกรธง่าย เกลียดง่าย และเครียดง่ายด้วยค่ะ จขกท.ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยค่ะ

อยากได้คำแนะนำจากทุกคนค่ะ จขกท.ควรปรับตัวยังไงบ้างคะ กลัวว่าถ้าให้เมินเฉยกับทุกอย่าง ก็อาจจะทำให้ตัวเองเข้าถึงอารมณ์ตอนสร้างงานศิลปะไม่ได้ แต่ในทางกลับกัน ถ้าจขกท.ยังปล่อยให้ตัวเองอารมณ์แปรปรวนแบบนี้ ก็จะเป็นผลเสียต่อจิตใจของจขกท.เอง หรือจกขท.ควรคุยกับคนอื่นให้น้อยลงหรือเปล่าคะ เพื่อไม่ให้อารมณ์แปรปรวนของเราไปกระทบกับอีกฝ่าย รบกวนทุกคนด้วยนะคะ อยากได้คำแนะนำจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ