...

หยิบปากกา  ขึ้นมา พาสารส่ง
ตัวบรรจง เจียรจาน ม่านใจฝัน
ลิขิตถ้อย  ร้อยเรียง เคียงใจกัน
แต่แล้วฝัน พลันเลื่อน เคลื่อนลับลา
 
จากไปนาน  นงคราญ ผ่านอยู่ไหน
ทิ้งพี่น้อยใจ   แฟนไหม่  ให้หนักหนา
ในจดหมาย คล้ายรัก จักบอกลา
สิ่งผ่านมา เคยหยอกล้อ หรือพอเพียง
 
หรือน้องมี  เสี่ยใหญ่ คอยใกล้ชิด
แนบสนิท ชิดใกล้ ไม่ส่งเสียง
เลยทิ้งหนุ่ม บ้านนา พาลำเอียง
หนุ่มขอนแก่น แอ่นเดี้ยง  เสียงไม่มี

ตอบจดหมาย ได้ไหม  อย่าให้รอ
เพียงคำขอ  พอใจ ให้เท่านี้
สงสารพี่หน่อย กลอยใจ ในฤดี
ถามถึงพี่ อยู่หรือตาย ให้รู้กัน



แรงบันดาลใจ จาก

เพลงของ สนธิ สมมาตร

   หยิบปากกา ขึ้นมา เขียนสาส์น ส่ง
   เริ่มตัวบรรจง ถึงอนงค์ ที่จากไกล
   จากไปกันนาน นงค์คราญ แฟนอ้าย
    ทิ้งพี่น้อยใจ  คงมีแฟนใหม่ กันแล้วละหนอ 

   เนื้อความจดหมาย  บรรยาย ด้วยความเศร้า 
   หวนหลัง เมื่อครั้งเก่า  ตอนต้นรักเรา เริ่มแตกกอ
    เคยนั่งพึงเห่งา ใต้ต้นกระเดา แสงจันทร์สาดทอ
   สุขเราที่เคยเริ่มก่อ  เคยหยอกล้อ ลืมแล้วหรือแฟน

   หรือ  ได้เป็นเมียน้อยเสี่ยใหญ่ เลยลืมคนไกล้
   ไปเจอะคนไกล  ถึงเมืองขอนแก่น 
  ไปเจอะนายร้อย สะบ่อเนื้อกลอย ถึงบ่กลับแดน
  แต่หนุ่มชาวเมืองขอนแก่น   ยังรักแฟนบ้านไผ่ บอกลาย 

   ตอบหน่อย จ.ม. พี่จะรอจากไปรษณีย์
   รับด่วนคิดฮอดคำนี้ อ้ายเขียนไว้ที่ ท้ายสุดจดหมาย 
   สงสารพี่หน่อย  เหลือโตนเพียงน้อย เจ้าจงตอบไป 
    อย่างน้อย ถามข่าวคราวอ้าย
    ว่าอยู่หรือตาย   สักคำก็ดี.......