สวัสดีค่ะเรามีเรื่องอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆในพันทิปหน่อยค่ะว่ามีใครเคยเกิดอุบัติเหตุทางรนยนต์ร้ายแรงมั้ย ตอนนี้เราอายุ20นะคะ เราแต่งงานแล้วค่ะ เมื่อเดือนมกราคมปี64 ก่อนหน้านี่เราคบกับแฟนคนนี้เขาพึ่งปลดทหารออกมา แล้วก็พากันไปอยู่ที่บ้านเขาลงทุนขายของที่บ้าน เราเป็นคนที่ชอบประชดชอบพูดแต่เรื่องตายๆ พูดจนมันแทบจะติดเป็นนิสัย ประมาณว่าอยากตายๆให้มันจบๆประมาณนี้ค่ะ หลังจากที่เรากับแฟนแต่งงานกัน พอถึงเดือนกุมภาพันธ์เราท้องค่ะ เวลาผ่านไปจนถึงเดือนเมษาเราก็ไปฝากท้องอะไรเสร็จไปซาวด์ดูว่าท้องได้กี่เดือนแล้วเพราะจำวันเวลาไม่ชัดเจน วันนี้เป็นวันที่15เมษามีงานวัดใกล้บ้าน แฟนเราพาเราไปปาเป้า ปาโป่ง ไปเอาตุ๊กตา วันนั้นเขาตามใจเรามาก ตกดึกวันนั้นประมาณ4-5ทุ่ม แฟนเราอยากไปเซเว่นในใจเราก็คิดไม่อยากไปเพราะมันดึก ใจนึงก็ไม่อยากขัดใจเขาก็เลยพาไป เราขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปกัน แล้วมันมีรถกระบะวิ่งข้ามเลนมาชนเรากับแฟนกระเด็นไปคนละที่ แฟนเราเสียค่ะ ไปเสียที่โรงพยาบาล ส่วนเราเรามีสติเป็นบางครั้ง ที่จำได้คือรอบแรกตอนไฟรถมันส่องตาเรา รู้สึกตัวอีกทีนอนอยู่ที่พื้นหญ้าขยับคอหาแสงไฟตอนนั้นคิดว่าฝัน มารู้สึกอีกทีอยู่โรงบาลเขาน่าจะปั้มหัวใจเรามั้งคะ เราก็มีสติเราได้ยินเสียงแฟนร้องแบบทรมานมาก ความรู้สึกนั้นมันอธิบายไม่ถูกมันเจ็บปวดยิ่งกว่าสิ่งใด แล้วเขาก็ส่งเราไปโรงบาลในตัวเมือง ก่อนขึ้นรถเราเห็นแม่เขาญาติเขายืนอยู่ เราบอกเขาว่าช่วยแฟนเราด้วยนะ แล้วเราก็หมดสติไปอีกแล้ว ตื่นอีกทีรอเข้าห้องผ่าตัด หมดเลือดไป5-6ถุง เขาก็พาเราเข้าห้องผ่าตัดนอนอยู่ไอซียู2วัน เราขาหัก3ท่อนมีแผลเย็บที่เข่าที่ขาข้างซ้ายเยอะมาก ตับแตกและต้องโดนตัดนิ้วเท้าทิ้งไป3นิ้ว😢 ตอนนั้นเขาบอกว่าเลือดไม่ออกมากเลยไม่ผ่าเพราะเรายืนยันว่าจะเก็บลูกไว้ เพราะถ้าผ่าเราจะต้องเสียลูกไป ระหว่างที่นอนอยู่ไอซียู เขาฉีดยาให้เยอะมากๆเขาบอกแค่ว่าต้องเอาแม่ไว้ก่อนเราไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เราพยายามขอร้องให้พี่พยาบาลพาแม่เข้ามาคุยกับเรา เราถามเขาว่าแฟนเราเป็นไงมั้ง เขาบอกว่าส่งตัวเข้าไปในตัวจังหวัดแล้ว ถามอีกก็บอกอาการแย่ลงอีกแล้ว พอเราออกจากไอซียู เราก็ถามถึงแฟนเราตลอด จนสุดท้ายเขาบอกว่าแฟนเราเสียแล้วเราเสียใจมากโวยวายที่โรงพยาบาลเราอยากที่จะไปหาแฟนเราหมอเลยบอกว่าถ้าออกไปแล้วเป็นอะไรมาหมอจะไม่รับผิดชอบเราก็ยอมแต่เขาไม่ยอมให้เราไปเลยเราเสียใจมากร้องไห้ตลอดต่อมาเราก็ย้ายกลับมารักษาตัวต่อที่โรงบาลที่บ้านเราก็นอนรักษาตัวอยู่หลายคืนทีนี้ก็ได้มารักษาตัวต่อที่บ้านก็อยู่มาถึงตอนเช้าเรารู้สึกเหมือนมีอะไรไหลออกมาเราเลยเอามือไปแตะดูแล้วมันก็เป็นเลือดไหลออกมาหมอก็ซาวด์หมอบอกว่าลูกเราหัวใจหยุดเต้นแล้วตอนนั้นตัวเราชาเราร้องไห้หนักมากๆจนพยายาลเขาฉีดยานอนหลับให้ แล้วรอให้น้องหลุดเองทรมานมากทั้งแฟนทั้งลูกเราพยายามทำร้ายตัวเองมาตลอดตบหน้าตีหน้าตัวเองร้องไห้ตลอดขาก็หักแต่ใช้ไม้พยายามเดินไปแล้วปล่อยไม้แล้วปล่อยให้ตัวเองล้มทำแบบนั้นเป็น10รอบ ต่อมาเราก็กินยาหวังจะฆ่าตัวตายกินเสร้จแม่เดินเข้ามาบอกว่าทำอะไรทำแบบนี้ทำไมรู้มั้ยแม่เป็นห่วงแม่รักมากแค่ไหนเรารู้สึกผิดมากแม่ก็รีบพาส่งโรงบาลก็ได้ไปล้างท้อง ต่อมาสักพักเราพยายามกินของบางอย่างที่ไม่สามารถบอกได้เรากินเยอะจนช็อคภาวนาสวดมนต์ขอพระว่าให้เราได้ไปอยู่กับแฟนเราก็ยังไม่ตายนะคะก็เป็นโรคซึมเศร้าถึงตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยถ้าวันนึงชีวิตเราเริ่มดีเราจะต้องตายมั้ยชีวิตเรามันพังหมดเลยไม่รู้เป็นเพราะเวรกรรมอะไร