เรื่องราวนี้อาจจะยาวนีดนึงนะครับเรื่องมันเกิดจากว่าตอนผมอยู่ป.6อ่ะครับผมเป๋นเด็กเรียนแบบเด็กหน้าห้องอ่ะครับเรียนดีตลอดจนมาถึงช่วงที่จะเข้าม.1บ้านเรรก็บอกว่าสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่นึงแถวลาดพร้าวครับซึ่งที่บ้านอยากให้เราเข้าเพราะใกล้บ้านซึ่งเราก็ไม่ได้อยากเข้านะครับแต่ในเมื่อที่บ้านอยากสอบเราก็เข้าเรียนให้ครับพอสอบเข้าได้นะครับเราก็เรียนไปจนมาถึงช่วงม.2ครูในโรงเรียนเขาจะเป็นประเภทสอนในห้องไม่ค่อยเต็มที่แล้วไปสอนพิเศษข้างนอกเอาซึ่งมันทำให้เราเกรดบางวิชาอย่างอังกฤษอ่ะครับที่ครูไปสอนพิเศษข้างนอกหรือสังคมอ่ะครับเกรดเราแย่เพราะเราเป็นประเภทไม่ยอมที่จะก้มหัวให้ใครถ้าเราไม่อยากทำซึ่งเราก็ไม่ได้ต้องการเกรดด้วยวิธีสกปรกจากครูพวกนี้อาะครับซึ่งพอเราอธิบายให้ที่บ้านฟังเขาก็หาว่าเราชอบมีปัญหาหรือคติกับครูจนวันนึงเขาไปเห็นเองว่าที่เราพูดไปเรื่องจริงถึงจะเชื่อผมก็คิดอยู่เลยว่าไม่รอเข้ามหาลัยไปก่อนเลยค่อยเชื่อที่เราพูดอ่ะแล้วต่อมาครับเพราะตอนมาช่วงม.ปลายที่บ้านเรื่มมายัดค่านิยมใหม่อีกครับซึ่งไม่รู้ว่าไปมีใครไปยัดเยียดความคิดแบบนี้ให้เขาให้เขาไหมนะครับซึ่งเนื่องจากลุงของผมเขาเปิดสอนพิเศษอยู่อ่ะครับแล้วทุกวันนี้เราก็ไปเรียนสถาบันสอนของเขาอยู่นะครับแล้วเหมือนกับว่าลุงเราอ่ะครับจะเป็นหลานของปู่เรานะครับซึ่งเหมือนเขาบอกว่าผมอ่ะครับเรียนแผนวิทย์คณิตไม่ไหวหรอกมันหนักไปเรียนศิลป์คำณวณแล้วที่บ้านเราก็เรียนคุยว่าถ้าแผนนี้จะเป็นอะไรได้บ้านที่นั้นก็เลยดูแลเวบอกว่าน่าจะครูแล้วเหมือนที่บ้านดันเห็นด้วยแล้วเขาบอกประมาณว่าผมน่าจะเรียนครูเพราะเรียนเก่งผมก็เลยรู้สึกว่าอิหยังว่ะคนเรียนเก่งมันต้องไปครูทุกคนเลยหรือไงไม่งั้นโลกนี้ก็ไม่ต้องมีอาชีพบ่ะครับเรียนเก่งก็เป็นครูไปให้หมดเลยสิแล้วเราเคยจะเข้าบัญชีเพราะผมชอบเรียนเลขครับที่บ้านเขาบอกว่าเรียนทำไมเดี่ยวนี้ตกงานกันเยอะแยะผมบอกว่างั้นถ้าบริหารแม่บอกว่าพอเลยเรียนครูอ่ะดีแล้วซึ่งผมก็เลยแบบเออๆครูก็ได้ว่ะเเล้วพอตอนนี้ช่วงม.5บอกที่บ้านว่าอยากเป็นติวเตอร์มากกว่าครูที่บ้านบอกว่ามันไม่แน่นอนถ้าไม่มีใครจ้างก็ไม่มีงานเป็นครูเหอะสวัสดิการดี มีอะไรสักอย่างอ่ะครับเขายกข้อดีมาแบบมากมายเลยครับแล้วแถมเราเคยคุยกับเขาด้วยครับเรื่องหมอว่าบ้านไหนได้ลูกหลานเป็นหมอคงสบายนะเขาบอกว่าหมอรักษาคนตายโดนฟ้องติดคุกนะเป็นทันตแพทย์ดีกว่ารักษาพลาดก็แค่ฟันไม่ใช่ชีวิตคนแล้วสิ่งที่ทำให้รู้สึกเซ็งสุดเลยครับคือเนื่องจากยุคนี้การแข่งขันมันสู้อ่ะครับมันก็ต้องมีการเรียนพิเศษบ้างเราก็เลยขอเงินไปเรียนพิเศษเสริมอังกฤษบ้างซึ่งผมก็ไม่ได้ชอบอังกฤษสักเท่าไรนะครับแต่ถ้าต้องการให้เรียนเพื่อสอบเข้าครูผมก็จัดให้ครับแต่ราคาคอร์ส2900บาทผมต้องชักเงินที่ผมทำงานออกมา2000แล้วพ่อออก400บาทปูออก500บาทผมก็เลยคิดว่าผมยอมฝืนทำเพื่อให้เขาสบายใจขนาดนี้แล้วผมต้องมาเสียเงิน2000อีกแล้วผมมีเพื่อนอ่ะครับที่เข้าอยากเข้าเรียนมนุษย์ศาสตร์ของจุฬาซึ่งพ่อแม่เขาออกค่าเรียนพิเศษค่าหนังสืออะไรให้เสร็จเลยตัดมาที่ของผมขนาดค่าหนังสือเล่มล่ะ200ยังต้องออกเองซึ่งที่ผมไม่ของเินจากเขานะครับเพราะผมคิดว่าถ้าเขาอยากออกคงออกให้เองนะครับซึ่งผมพยายามจะไม่เปรียบเทียบกับคนอื่นแล้วนะครับแต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆครับผมเลยอยากจะถามว่าครอบครัวเราเขาบ่งการชีวิตเรามากเกินไปหรือเราที่เรื่องมากเอบ