ตามหัวข้อครับ เริ่มชอบk-popเพราะชอบฟังเพลง ชอบร้องเพลงครับ เลยคิดว่าอยากเป็นศิลปินตั้งแต่อายุ11จนตอนนี้อายุ15 ตอนนั้นยังไม่จริงจังไม่ค่อยได้ซ้อมได้ออดิชั่น แล้วก็หยุดคิดเรื่องนี้ไปเลย ด้วยวัยตอนนั้น แต่พออายุ14-15เริ่มกบับมาคิดว่าอยากจะเป็นศิลปินแบะจะทำให้จริงจัง อายุ14ไปเรียนร้องเพลงได้1คลอส(ราคา2,000)บาทก็หยุดเรียน เพราะทางบ้างไม่ได้มีฐานะขนาดนั้น 2,000บาทอาจจะน้อยสำหรับคนอื่น แต่สำหรับครอบครัวผม...ไม่เลย หลังจากหยุดเรียนไปก็หาเวลาซ้อมเต้น,ร้อง บ้างไม่ซ้อมบ้าง แล้วก็มาจริงจังซ้อมเกือบทุกวัน วันละ1-2ชม. ถึงเวลาก็อัดคลิปดู ด้วยความไม่เคยอัด พอมาอัดก็รู้สึกท้อกับความสามารถตัวเอง สภาพจิตใจวันนั้นเลยไม่มีแรงซ้อมต่อ เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ จนกลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจ เพราะเขาบอกว่าต้องหน้าตาดี แต่เรามันไม่ได้ดีขนาดนั้น มองแต่ตัวเองในแง่ลบ จนกลายเป็นคนกลัวกระจก ไม่อยากเห็นหน้าตัวเอง คอยดูแลตัวเองจนดูดีขึ้นประมาณนึง เล่นเวทเพื่อให้รูปร่างดี แต่สิ่งที่ทำให้เราท้อ 1.ไม่มีเวลาซ้อม 2.หน้าตา 3.ความสามารถ 4.ฐานะครอบครัว อยากพัฒนาความสามารถให้มากกว่านี้ อยากเรียนร้อง,เต้น
จนมาวันนี้ที่เราเขียนกระทู้อยู่ ความสามารถเราไม่ได้เก่งขนาดนั้นและไม่มีโอกาสที่จะได้เรียนแบบเขาขนาดนั้น, เริ่มคิดได้จากคำที่แม่พูดว่า "เอาความฝันที่มันได้ทำงานจริงๆ" ฐานะเราไม่ได้มีที่จะส่งเรียน ส่งไปเกาหลี ขนาดนั้น, หน้าตาที่ไม่ได้ไทป์เกาหลี และกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่มีความมั่นใจ, ทั้งหมดนี่มันทำให้เราไม่เหมือนเด็กคนอื่น ที่คอยซ้อมอยู่หน้ากระจกบานเล็กๆ ห้องส่วนตัวที่ไม่มีซ้อม ไม่มีที่ถ่ายวิดีโอออดิชั่น ไม่มีเวลาใช้ชีวิตเฮฮา ถ้าสิ่งที่เราลงทุนไปแล้วถ้ามันไม่ได้เป็นจริง เราควรหยุดไหมครับ ส่วนตัวผมลังเล กลัวว่าในอนาคตเราอาจจะมีกำลังทรัพย์มากกว่านี้แต่อายุมันจะเกิน แล้วเราก็จะมาคิดว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำ แต่มันแทบเป็นไปไม่ได้กับผม มันไม่แน่นอน ถึงจะมีคนบอกว่าออให้ผ่านก่อนเถอะ แล้วค่อยมาพูดเรื่องพวกนี้ ค่ายเขาอาจจะออกให้ แต่ตอนนี้แค่ความสามารถเรายังมีไม่มากพอเลย จะออผ่านได้ไง แถมไม่มีเงินไปเรียนเพื่อให้มีความสามารถเพิ่มขึ้นอีก ผมควรทำยังไงครับ ควรหาอาชีพอื่นแล้วปล่อยวางเรื่องพวกนี้ไหมครับ