เราอยู่ ม.ปลาย ลักษณะร่างกายเราคืออ้วนแล้วก็หน้าอกใหญ่ค่ะ เพราะกรรมพันธุ์+อ้วนด้วย เวลาไปไหนก็ไม่ได้ใส่ชุดรัดรูป ชอบใส่เกงขายาว เสื้อตัวใหญ่ๆ กว่าตัวเองมาก เพราะมันจะได้ปิดรูปร่าง ไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตหรือถูกล้อค่ะ เพราะเพื่อนแต่ละคนเราดีมาก พาไปนู่นนี่แต่งตัว แต่เราชอบใส่เสื้อธรรมดามากกว่าเพราะมันใส่สบายด้วย
เราได้อยู่ในช่วงที่ปิดเทอมเลยเลือกที่จะไปร่านหนังสือที่ห้าง ก็ไปเลือกๆแล้วดูราคาแต่ละร้าน แล้วก็ได้ไปร้านกาแฟหาโต๊ะนั่งกิน แต่ตรงนั้นคนเยอะ (ในสถานการณ์โควิด) เลยไปซื้อขนมอีกร้านแล้วนั่งร้านนั้นแทนเพราะไม่มีคนนั่ง 
ระหว่างที่จะเดินไปซื้อก็ได้มี ผู้ชาย อายุประมาณ40-50 ใส่ชุดพนักงานตัวย่อ P จะเดินสวนกับเราแล้ว พนง.คนนั้นก็ได้มองที่หน้าเรากับมองต่ำไปที่เสื้อ เราเลยมองเสื้อตัวเองว่าอาจจะไม่เรียบร้อย หรือมีอะไรเลอะเสื้อรึป่าวแต่ก็ไม่มี พอมองเค้าอีกคือมองแบบไม่ละสายตาจากหน้าออกเราเลยค่ะ ตอนนั้นแบบไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะแม่มาด้วย แม่เห็นเลยมองที่ พนง.คนนั้น แบบมองแรง จนเค้ารีบเดินหนีไป แล้วพอซื้อหนมแม่ก็ไม่ได้ถามไรเราแต่เราก็คาใจ เพราะแม่อาจจะกลัวว่ากระทบจิตใจเรารึป่าว แต่เราไม่ได้กลัวแบบขวัญเสียเพราะมีแม่อยู่ด้วย แค่ตกใจ+พึ่งเคยโดนมองจังๆ เป็นครั้งแรก ก็ได้คุยกับแม่ว่ามันยังไง 
เราคิดว่าคนที่มองเราไม่ได้แบบผิดปกติแบบเป็นบ้านะคะ แต่เหมือนโรคจิตหรือขาดของอะไรก็ไม่ทราบ แต่อย่าทำกับคนอื่นเลยค่ะ

เราเห็นหน้าคนนั้นแค่แปปเดียวแต่จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ โชคดีที่แม่ไปด้วย แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ไปหาที่ทำงานแล้วตามหาคนนั้นค่ะ ถือว่าปล่อยไปและหวังว่าจะไม่ได้กันอีก และไปทำแบบนี้กับใครอีก 

สุดท้ายอยากถามว่าใครเคยโดนคุกคามทางสายตาบ้าง และแก้ไขปัญหายังไงกันบ้างคะ